و منهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر


به گزارش روزنامه خراسان، یکی می گفت هیچ دردی بالاتر از غریبی نیست. بالاتر از تنهایی... اما گاهی تنهایی هم کارد می شود و می رسد به استخوانت. حالا که از تنهایی حرف می زنم، فکرم می دود سمت بانویی که چند روز پیش ملاقات کردم. یکی از آن سوژه های ناب برای تهیه گزارش بود. آدمی که روزگار او را بدجور تنها کرده بود. جنگ تحمیلی همه مردهای زندگی اش را گرفته بود تا تنها با زندگی بجنگد. او جنگیده بود تا نگذارد زندگی خاکش کند...می گفتند هم فرزند شهید است هم خواهر دو شهید. البته فقط این هم نبود همسر و یک فرزندش را هم تقدیم میهن کرده بود. یک زن که 5 شهید را با دستان خودش به خاک سپرده و به تنهایی 6 فرزند دیگرش را بزرگ کرده است تا همه آن ها امروز به سهم خودشان آدم های موثری باشند برای جامعه... 

حاجیه خانم «مریم کارگر یزدی» در را که به رویمان می گشاید می گوید هر کجا که راحت هستید بنشینید و ما جایی روبه روی تصویر کوچکِ شهدای این خانواده را انتخاب می کنیم. او قبل از هر چیز تاکید می کند: هر چه می خواهید بنویسید فقط کاری نکنید ریا شود.

* دعای مادرم ما را میراث دار 5شهید کرد
از او می پرسم که چطور 5 مرد زندگی اش در راه دفاع از میهن شهید شده اند؟

ادامه مطلب...

خبرگزاری کیودوی ژاپن روز یک شنبه در گزارشی از هانوی از به خاک سپاری ژنرال ?نگویین جیاپ? قهرمان جنگ تاریخی ویتنام با آمریکا و فرانسه خبر داد.

براساس این گزارش، ?ژنرال نگویین جیاپ? قهرمان ملی استقلال ویتنام که به مغز متفکر جنگ های پارتیزانی جهان معروف است پس از آنکه در 12 مهرماه در سن 102 سالگلی درگذشت روزیکشنبه طی مراسمی با شکوه با حضور انقلابیون جهان در هانوی به خاک سپرده شد.

جیاپ که سبب تحقیر غربی ها به ویژه آمریکایی ها و فرانسوی ها در جنگ تاریخی ویتنام بود و استقلال کشورش از فرانسه را برای ملت خود به ارمغان آورد، ازسال 1945 تا 1980 وزیردفاع کشور شود و درجنگ های معروف 1954 نیروهای فرانسوی را شکست داد و عامل اصلی بازپس گیری شهر سایگون شد.

ادامه مطلب...

سیاست خارجی و دیپلماسی کشورها نرم افزاری است برای بیشینه کردن قدرت کشور و دفع تهدیدات بدون استفاده مستقیم از توان نظامی. این تعریف یک تصور بدیهی از سیاست خارجی مطلوب است.
به همین منوال نیل به این هدف، نیازمند شناخت کامل از توان و قدرت یک کشور است، چه منبع قدرت داخل مرزجغرافیایی باشد چه بیرون، چه از جنس ذخایر اقتصادی و مالی قابل شمارش باشد چه از جنس توانمندی های رسانه ای غیرقابل شمارش باشد.و قس علی هذا، ضرورت دوم فهم و درک از توان و ابزارهای کشورهای رقیب یا دشمن است.
مخرج مشترک این دو فهم، تعریف منافع ملی مشخص و عینی است.
سوال صریح ما از سیاست خارجی های غیرانقلابی آن است که شما از کدام مکتب روابط بین الملل برای پاسخ به دو سوال فوق استفاده می کنید؟ آیا رئالیست هستید؟ آیا ایده آلیست می باشید؟ و الخ

معمولا در پاسخ به این سوال فرموده اند که سیاست خارجی انقلابی ایده آلی و تخیلی است، مبنا در سیاست خارجی باید عقل و منطق و درایت باشد.

لذا ناچار سوال را واضح تر و عینی تر پرسیده شود، بلکه مکتب علمی و منطقی که حضرات مبتنی بر آن عمل می کنند و دیگران را متهم به نابلدی می فرمایند چیست؟
1. دولت سوریه، یک منبع قدرت برای جمهوری اسلامی است؟ حمایت غذایی و دارویی یعنی پاسداری از منابع قدرت؟
2. آیا نظام بین الملل و خصوصا دولت آمریکا مبتنی بر ارزش های انسانی و گزاره های اخلاقی منافع ملی خود را تعریف می کند؟
3. منابع قدرت جمهوری اسلامی، که با اتکا به  آنها، در عرصه دیپلماسی با رقبا و دشمنانتان چانه زنی می کنید چیست؟ اصول پذیرفته شده دموکراسی در جهان؟ قوانین سازمان های بین المللی؟
4. چرا باید ابرقدرت جهانی  به یک سیاست خارجی برد-برد با شما تن دهد؟

یک سوال تاریخی مرتبط هم داریم: کدام حزب از احزاب آمریکا بیشترین تحریم ها را علیه ایران بعد از انقلاب وضع کرده است؟

سوالات زیاد است وقت امتحان کم...

یک نگرانی احساس نمی کنید در درس تاریخ، اوضاع خوبی ندارید؟ در درس مکاتب اصول و روابط بین الملل وضعیتتان بغرنج است، یا دچار ایده آلیسم کور شده اید.
تخیلات را کنار بگذارید، عرصه روابط بین الملل یک عرصه واقعی است با تعارف و لبخند و فیس بوک جلو نمی رود!

این مطلب یک هفته قبل نوشته شده است.

در اندیشه های سیاسی سوال از این که چه کسی باید بر مردم حکومت کند؟ سوالی است که پاسخ های متفاوتی در طول تاریخ به خود دیده است. کسی که از فرّه ایزدی برخوردار باشد، کسی که از قدرت بیشتری برخوردار است، کسی که مورد اتفاق عمومی مردمان باشد. در آخرین نسل از نظریه های علوم سیاسی، دموکراسی و حکومت مردم بر مردم اقبال بیشتری در جهان داشته است. بر این اساس که هیچ خیر و شر مطلقی در جهان وجود ندارد و انسان ها بر اساس یک قرارداد اجتماعی برای دستیابی حداکثری به اهدافشان کنار یکدیگر گرد آمده اند، این عقل جمعی و نصف به علاوه یک، آرای مردمی است که تعیین می کند چه کسی بر مردم حکومت کند.

نقدهای مختلفی بر دموکراسی از سوی موافقان و مخالفان این نظریه نوشته شده است. بیشترین انتقادی که هواداران این نرم افزار سیاسی-اجتماعی بر آن دارند، فریب مردمان است. اگر کسی یا کسانی بتوانند مردم را فریب دهند خواهند توانست مسیر را به سمت پوپولیسم و فاشیسم هدایت کنند. اما این انتقاد خودانتقادی ها نمی تواند در تراز اندیشه های، اندیشه گران را قانع کند که چه کسی و چه سازوکاری قرار است از آرای مردمی حفاظت کند؟ برخی آزادی بیان و آزادی رسانه ها را یکی از ضمانت های اجرایی سلامت دموکراسی می دانند، اما سوال بعدی اینجا بوجود می آید که چه کسی می خواهد از سلامت آزادی رسانه ای محافظت کند.

وقتی از جان کری وزیر امور خارجه آمریکا سوال می کنند که چرا ارتش مصر در مسائل سیاسی بین مرسی و مخالفانش دفاع کرده است، او به صراحت از دخالت برای حمایت از دموکراسی سخن می گوید. سوای اینکه در حاق واقع چه رخ داده است از نگاه اندیشه ای، حامی جدیدی برای دموکراسی خلق شده است.

البته پیش از این خود دولت آمریکا، به عنوان قدرت برتر جهانی، دارنده معیارهای صحت و سقم دموکراسی، می تواند در مواردی که لازم می داند برای گسترش یا دفاع از دموکراسی وارد عمل شود. برخی از تحلیل گران، سقوط اخوان المسلمین را ناشی از ناکارآمدی اسلام سیاسی در عمل تعریف کرده اند. چرا که آنها نتوانستند رضایت مردم را تأمین کنند. عده ای نیز در پاسخ نارضایتمندی مردم را برساخته رسانه ای می دانند که توسط مخالفان داخلی و خارجی بر دولت مرسی تحمیل شد. اما پیش و بیش از صحت و سقم چنین گزاره هایی باید در جهان اندیشه و میدان عمل از ناتوانی بنیادهای دموکراسی در دفاع از خود سخن به میان آورد. مرسی در یک انتخابات با نظارت بین المللی واجد حداکثر شکننده آراء شد. او موظف بود و حق داشت طبق قانون اساسی موجود مصر مدت مشخصی را در سمت ریاست جمهوری باقی بماند. اما ژنرال السیسی فرمانده ارتش و وزیر دفاع او تشخیص می دهد که حضور مردمی خیابانی به اندازه ای است که ایشان به عنوان مدافع ملت خودخوانده ورود کند و رئیس جمهور را برکنار کند.

ادامه مطلب...