دوست عزيز گيرم حرف شما درست اما تکليف فردي بنده و شما و ديگران چيست ؟ آيا سکوت ؟ آيا مماشات با فرمانده هان بريده از انقلاب که هنگامي که باهاشون صحبت مي کني هزار دليل و برهان دنيايي و اعتقادي مي آورند براي دور شدن از مسير اصلي انقلاب و در دامن دشمن افتادنشان ؟ از ديد من تکليف امثال بنده مبارزه ، افشاگري ، ايستادگي بر سر اصول و ارزشهاي انقلاب ، و مبارزه با کج رويها و انحرافات مسئولين و مبارزه تا سر حد شهادت براي حفاظت از انقلاب در مقابل دشمنان خارجي و عوامل داخليشان مي باشد من سکوت نمي کنم يعني رهبرم امر بر سکوت نداده رهبرم امر بر داشتن بصيرت و شناخت دشمنم داده وقتي با بصيرت دشمن را شناختم بعني داشتن تکليف بر مبارزه يعني آگاهي که اگر مبارزه و نبردي با دشمن بعد از آگاهي صورت نگيرد مي شود همانند کساني که با علم بر حق بودن حسين(ع) او را تنها گذاشتند و براي هميشه تاريخ ننگ تنها گذاشتن اهل بيت بر پشانيشان خورد پس اگر سياسيون بر مقتضاي روزگار اموي مي شوند من و شما و .... بايد علوي باقي بمانيم و مسير انقلاب تا ظهور را ادامه دهيم.