شايد آن روز که سهراب نوشت
تا شقايق هست زندگي بايد کرد
خبري از دل مردم محروم نداشت
شايد آنر وز که سهراب نوشت
شکم سيري داشت
دل بي دردي داشت
عشقي بي همتا داشت …
آري سهراب ندانست که اينگونه نوشت
آري اي سهرابم
شاعر نام آورم
تو ندانستي که چگونه دل مردم شکست
کاش بودي و ميديدي
همه قلبها زخمي،
مادران مي گريند
بر سر قبر عزيزان از دست رفته اي خود
همه جا تاريک است
همه جا پر شده از کينه و جنگ
بايد اينطور نوشت ….
چه شقايق باشد ، چه گل پيچک و ياس ، جاي يک گل خالي است …
تا نيايد مهدي زندگي دشوار است ……….

به ما هم سر بزن

من روهم لينک کن