اين‌روزها در فارس پس از حدود يک سال تبليغات، برنامه‌هايي به اسم شهداء! در حال برگزاري است. برنمامه‌هايي با اعتبارات ميلياردي که کسي حاضر نيست رقم واقعي را اعلام کند. در يک مورد تنها چهار و يک‌دهم ميليار تومان اعتبار اختصاص داده شد. به نظر شما اين برنامه‌ها به طرحي براي تبليغ فرهنگ ايثار و شهادت شبيه‌ترند يا طرحي براي رزومه و پربار کردن صفحات گزارش. تنها بخشي از برنامه‌هاي اين ايام‌شان را ببينيد: صبح ششم ارديبهشت يادواره شهداي روحاني و طلاب / بعداز ظهر يادواره شهداي بسيج پيشکسوتان / هفتم ارديبهشت يادواره شهداي اهل سنت /بعدازظهر يادواره شهداي اديان توحيدي / هشتم ارديبهشت يادواره شهداي بسيج دانش آموزي / عصر هشتم يادواره شهداي بسيج جامعه پزشکي / دهم ارديبشهت يادواره شهداي اصناف / عصر يادواره شهداي بسيج اساتيد / يازده ارديبهشت برگزاري يادواره شهداي بسيج کارگري / عصر يازدهم ادواره هاي شهداي بسيج دانشجويي و شهداي جامعه مهندسين / دوازده ارديبهشت يادواره شهداي کارمند / عصريادواره شهداي بسيج حقوق دانان / سيزده ارديبشهت يادواره بسيج جامعه زنان / بعد ازظهر يادواره شهداي جامعه هنرمندان و اصحاب رسانه. اونقدر ابتکار به خرج دادن که ديگه کم مونده يادواره‌ي شهداي موفرفري و يادواره شهداي قد بلند و يادواره شهداي مجرد و از اين دست برنامه‌ها هم اجرا کنن. پول باشه [که هست]، برگزار کردن همايش و يادواره برا اينها هيچ کاري نداره. هنر که نباشه، نتيجه اين ميشه!

داشتن پول مفت هم درد سريه! خصوص اينکه کاربلد هم نباشي، خصوص اينکه بخواي کار فرهنگي هم بکني، و خصوص‌تر اينکه با سرهنگي بخواي کار فرهنگي بکني. همين