عجب استدلال قشنگي دست مريزاد. البته همه مي دانند كه پارادوكسهاي موجود در رفتار دوم خرداديها واقعا از حد و اندازه گذشته است. در همين نمونه كه شما از زاويه مقايسه با برخوردهاي آنان در موارد مشابه بررسي كرده ايد مي توان از اين زاويه نيز نگريست كه نشريات زنجيره اي دوم خردادي در زمان دولت تاريك خاتمي از هيچ توهين و اهانتي به حضرت امام ره دريغ نكردند و ليدرهاي اين جريان ايشان را خشونت طلب و افكارشان را مستحق موزه دانستند ولي امروز بخاطر يك شبه اهانت به نوه امام ( و نه خود امام ) به قول مجيد انصاري دارند از غصه دق مي كنند. واقعا به اينهمه نفاق و دورويي چه نامي مي توان نهاد؟