ديگر براي اشک چشمي تر ندارم .حتي سلام صبح را باور ندارم .
من جلوه هاي عشق را پرواز دادم.اما ندانستم که خود يک پر ندارم .اکنون که تاريکي تو را از خاطرم برد .ديدم که شب ها سايه اي بر سر ندارم.من از نگاهت سينه را پر کرده بودم .
اکنون طلوع عشق را در ندارم.هرگز گل احساس را پر پر نکردم.
زيرا در اين منزل گلي ديگر ندارم.در خاطرات دل ؛ نگاهت جاودانيست.جز شعر چشمان تو ؛ در دفتر ندارم .