پرنده هاي درونم چقدر غمگين اند

پرنده ها كه از اين پس تو را نمي بينند

نشسته اند كه شايد دوباره برگردي

و از سخاوت دست تو دانه برچينند

چقدر ، هركه بيايد، گمان كنند تويي

سپيد پر بزنند و سياه بنشينند

بيا مقابل چشمان شاعرم بنشين

كه خنده هاي تو زيبا ترين مضامين اند

بهار و رحمت عام است و آسمان، آبي است

پرنده هاي من اما هنوز غمگين اند .....

خوشحا