چندی پیش وفات حضرت سلمان فارسی سلام الله علیه بود(8صفر). دوستی برای من از بزرگی روایتی از حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم  نقل میکرد با این مضمون: (اشتیاق بهشت برای رسیدن به سلمان بیشتر از اشتیاق سلمان است برای رسیدن به بهشت.)و فرمود بعضی از انسان ها هستند  وقتی در یک پست و مقامی قرار می گیرند به واسطه آن مقام آبرو می گیرند اما بعضی دیگر هستند به آن پست و مقام آبرو میدهند.

در تاریخ نوشتند که وقتی سلمان فارسی به استانداری مدائن منصوب میشود . مردم برای استقبال ازاو در دروازه شهر تجمع میکنند بعد از مدتی پیر مردی سوار بر مرکب وارد شهر می شود. با رسیدن پیرمرد مردم شهر از او می پرسند که آیا در راه جناب سلمان فارسی استاندار جدید مدائن را ندیدی؟وقتی پیرمرد خود را سلمان فارسی معرفی می کند همه مردم متعجب می شوند! چرا که حکمرانی اینچنین بی آلایش ندیده بودند!پس از ورود به شهر به جای کاخ سلطنتی ؛خانه ای ساده و کوچک نزدیک به مسجد انتخاب  میکند و به اداره امور مردم مشغول می شود.

همچنین در تاریخ هست که ایشان بیت المال را صرف امور مردم میکرد و حتی حقوق ناچیز خود را نیز به فقیران و نیازمندان شهر می بخشید تا جایی که از طرف خلیفه دوم به خاطر این ساده زیستی و کمک به نیازمندان مورد بازخواست قرار گرفت.

مقبره سلمان فارسی در بغداد

دیدم این روایت چقدر مبتلا به جامعه امروزی ما و مخصوصا شرایط سیاسی کشور ماست .واقعا ما چند مدیر و مسئول داریم در کشور که آن پست و مسئولیت به واسطه آن شخص آبرو می گیرند و چند مدیر هم به واسطه آن پست آبرو کسب می کنند.نگویید که این مربوط به 1400 سال پیش است که ما در همین تاریخ معاصر کشورمان تعدادی از این افراد رو داشته ایم. به طور مثال شهید مدرس در مجلس ،شهید رجایی در ریاست جمهوری ، شهید چمران در پست  وزیری و ..

کم کم به انتخابات مجلس نهم در 12 اسفند نزدیک می شویم . حدود 6 هزار نفر برای ورود به مجلس و نشتن روی صندلی های سبز خانه ملت ثبت نام کردند البته تعدادی از این افراد رد صلاحیت می شوند ولی یک سوال :در این جمع که تایید صلاحیت می شوند چند نفر هستند که صندلی های سبز به واسطه آنان آبرو کسب میکنند ؟؟؟ نمی گوییم حقوق خودشان را به مردم ضعیف جامعه بدهند اما چند نفر هستند که مخالف طرح حقوق مادام العمر مسئولین دولتی بوده وهستند؟؟؟

شادی روح امام و شهدا صلوات