ای که تو بر آل کسا محوری بر سر زنهای جهان افسری
صبر و رضا طفل دبستان تست ریزه خور سفره ی احسان تست
گشت نهان بر همه کس تربتت تا بشناسند غم غربتت
اینک منم با یک عمر تنهایی  و غم تو
و مردی که میشکافد سینه لشکری عظیم را
در غم نوگلی خزان زده
چنان غمگین و دل شکسته است
که مرغان اسمانی برای من  می گریند
اه ای فاطمه جان چرا ؟؟؟
چرا خود را سپر بلای من کردی؟
چرا دستان بستهام را چشم پوشی نکردی؟
نمیخواستم نو گل زندگیاماینچنین پرپر به روز دستانم
در شبی سرد ،دور از چشمان دیگران
غریبانه و زخمی به خاک بسپرم
نمیتوانم تحمل کنم دوری وجودت را از کاشانه ام
خدایا چقدر علی را رنجانیدند؟
چقدر تهمت زدند،و چقدر ناسزا گفتند
همه را به جان خریدم
چرا که در کنارم خورشید ی گرما بخش
و تکیهگاهی استوار به نام زهرا داشتم
نمیدانم جواب کودکانم را چه بدهم
دیگر چگونه تحمل کنم پرواز پرستوی مهربانم را
فاطمه جان اکنون دریافتم که چرا این چند روزه روی از من پنهان می کردی
ای شریک و مونسم چگونه دیدن دستان بسته ام برایت سخت بود
ولی چگونه دوری از من را می توانی تحمل کنی؟
ای یاس ارغوانی ام بیا و جان علی را بگیرو برگرد به خانه
بیا برای زینب ات لالایی بگو
بیا و برای حسین ات ظرف آب بگذار
بیا و حسن ات را پند و مهربانی بیاموز
حسنی که نور و فروغ چشمانش برایم چون تو است
بیاو موهای کلثوم را شانه بزن
بیا و علی را دریاب...........................

درد دل حضرت علی درخاکسپاری مظلومانه

حضرت زهرا(سلام الله علیها)

الإمامُ علیٌّ علیه السلام - عِندَ دَفنِ فاطِمَةَ علیها السلام - : السَّلامُ عَلَیکَ یا رَسولَ اللَّهِ عَنّی وَعَن اِبنَتِکَ النّازِلَةِ فی جِوارِکَ وَالسَّریعَةِ اللَّحاقِ بِکَ . قَلَّ یا رَسولَ اللَّهِ عَن صَفیَّتِکَ صَبری ، وَرَقَّ عَنها تَجَلُّدی ؛ إلاّ أنَّ لی فی التَّأسّی بِعَظیمِ فُرقَتِکَ وَفادِحِ مُصیبَتِکَ مَوضِعَ تَعَزٍّ . فَلَقَد وَسَّدتُکَ فی مَلحودَةِ قَبرِکَ ، وَفاضَت بَینَ نَحری وَصَدری نَفسُکَ . فَإنّا للَّهِ وَإنّا إلَیهِ راجِعونَ . فَلَقَد استُرجِعَتِ الوَدیعَةُ ، وَأُخِذَتِ الرَّهینَةُ . أمّا حُزنی فَسَرمَدٌ ، وَأمّا لَیلی فَمُسَهَّدٌ إلى أن یَختارَ اللَّهُ لی دارَکَ الَّتی أنتَ بِها مُقیمٌ . وَسَتُنَبِّئُکَ ابنَتُکَ بِتَضافُرِ أُمَّتِکَ عَلى هَضمِها فَأحفِها السؤالَ وَاستَخبِرها الحالَ . هذا وَلَم یَطُلِ العَهدُ وَلَم یَخلُ مِنکَ الذِّکرُ . وَالسَّلامُ عَلَیکُما سَلامَ مُوَدِّعٍ لا قالٍ وَلا سَئِمٍ . فَإن أنصَرِف فَلا عَن مَلالَةٍ ، وَإن أُقِم فَلا عَن سوءِ ظَنٍّ بِما وَعَدَ اللَّهُ الصّابِرینَ .

امام على علیه السلام - در هنگام خاکسپارى فاطمه علیها السلام

 سلام بر تو اى رسول خدا ! از من و دخترت ، که در کنارت آرمیده و زودتر (از دیگران) به تو رسیده. اى رسول خدا، از جدایى دردانه‏دخترت صبرم لبریز گشته و تاب توان از کفم رفته است . اما ، یادآورى فراق جانگداز تو و مصیبت بزرگ از دست رفتن تو در این هنگام ، مایه تسلّاى من است ؛ زیرا هرگز از یاد نمى‏برم آن لحظاتى را که سرت به سینه من بود و در آغوش من جان دادى و من با دست خود سر تو را بر سنگ آرامگاهت نهادم . همه ما از آن خداییم و همگى به سوى او باز مى‏گردیم . اینک امانتى (که به من سپرده بودى) بازگردانیده شد و گروگان دریافت شد . امّا از این پس ، اندوه من (از غم فراق شما) همیشگى خواهد بود و شبهایم به بیدارى خواهد گذشت ، تا آن گاه که خداوند سرایى را که تو در آنى ، برایم برگزیند . بزودى دخترت تو را از ستمها و حق کشیهایى که امتت ، همداستان ، در حقّ او روا داشتند ، آگاه خواهد ساخت . همه وقایع را از او بپرس و اخبار اوضاع و احوال را از وى جویا شو . این ستمها در حالى شد که هنوز از رفتن تو مدتى نگذشته ، و یادت از میان نرفته بود . بدرودتان باد ، بدرودى وداع گونه ، نه از سر نفرت و بیزارى . پس ، اگر از نزد شما بروم ، به سبب ملال و بى‏علاقگى نیست و چنانچه بمانم ، نه از آن روست که به آنچه خداوند به شکیبایان وعده داده‏است ، بدگمانم