ازنگاه خواهری خسته، مقتلی داشت یک باغ پر از لاله

در دفتر خوبان بود فیک فصل پر از امضا

در وادی و در صحرا، طوفانی حسینی بود

 یک زینب و یک دریا ،یک موج پر از غمها

سردار سپاهی بود در علقمه ای تنها

صحرا چو به خون خوابید ،دلها همه مجنون شد

از داغ گلی یکتا ،دنیا همه مضمون شد

دریای شده این وادی یک سر همه  شیدایی

چون قافله اش بنشست شد موسم دلداری

برگشت و به سر ها گفت :یاران تماشایی

خوبان و خدا جویان،من زینب و این غم ها

اینجا و شما سرها، در گوشه این وادی

باما سخنی گویید ، از غربت و تنهایی

آقای دو عالم   یک گوشه چشمی کن

رفت است قراراز دل رفت است شکیبایی