در دوره ای از تاریخ انقلاب اسلامی ایران و در سالی که از سوی علی زمان، امام خامنه ای مدظله العالی به سال جهاد اقتصادی نام گذاری شده است و انتظار امت اسلامی از تصمیم سازان و وکلای ملت، تلاش برای رفع نیازهای مردم و علی الخصوص جوانان و رسیدگی به معاش ملت مقاوم اسلامی بود؛ نشانه هایی از رسوخ اشرافیگری در برخی لایه های مدیریتی جامعه دل ملت اسلامی را آزرد .
تقارن نامیمون تصویت قانون کاپیتولاسیون در آبانماه سال 1343 از سوی مجلسی که هیچ ادعای دینداری و اصولگرایی و عصاره فضایل بودن نداشت بااصرار 230 نفر از نمایندگان مجلس هشتم بر تصویب قانون سراسر لیبرالیستی که به حق می توان از آن به نئوکاپیتولاسیون مجلس هشتم یاد کرد چیزی نیست که به این راحتی بتوان از آن گذشت .
اگر در دوران ستمشاهی، عده ای سرسپرده امریکاو انگلیس که هیچ سنخیت ظاهری و اعتقادی با ملت نداشتند؛ قانون کاپیتولاسیون را تصویب کردند تا امام خمینی (ره) اعلام کند آن سال عیدی برای ملت متصور نیست !
اگر در دوران اصلاحات عده ای که کرسی های خانه ملت را به نمایندگی از ایادی کفر و الحاد غصب کرده بودند، جام زهر را به ولی امر مسلمین جهان تعارف کردند !
امروز و در دورانی که امام خامنه ای با نامگذاری سال 90 به سال جهاد اقتصادی مسئولین نظام را به تلاش مضاعف برای رفع محرومیت ها فرمان می دهد و رسیدگی به امور جوانان و اشتغال و ازدواج و مسکن و معیشت آنان را از اهم وظایف مسئولین بر می شمارد جای بسی تاسف و تعجب است که عده ای با اعتقادات الیگارشی و توهم سیادت ملت، به جای صیانت از حقوق شان در ایجاد طبقه ای نو از جامعه اصرار دارند .
طبقه ای که به سفارش مستقیم امام خمینی (ره) و با استناد وصیت نامه الهی و سیاسی ایشان می بایست در مرحله انتخاب از طبقه پاک و محروم و متوسط جامعه باشند اکنون با تصویب استفساریه ای از جنس افزون خواهی و اشرافی گری که به یقین خواسته دشمنان انقلاب است؛ اصرار بر جهش طبقاتی دارند جهشی که ، توجیهی جز غلبه نفسانیات بر تلاش متعهدانه در جهت رفع محرومیت های ملت نمی تواند داشته باشد، مگر اینکه برداشت آقایان نمایندگان مجلس از جهاد اقتصادی، جهاد برای جبران هزینه هایی است که برای غصب کرسی های خانه ملت متحمل شده اند و یا اینکه در آستانه انتخاباتی دیگر برای سرقت افکار و اذهان مردم رنج کشیده و محروم ایران، درصدد مقدمه چینی هایی از نوع سرقت مدرن هستند .
کجاست امام خمینی(ره) تا ببیند چه بر سر شان و منزلت مجلس و نماینده مجلس آمده است که در راهروهای پیچ در پیچ ساختمانی که باید سخن از درد و محرومیت و یافتن چاره برای ارتقاء معنویت و معیشت مردم سخن رانده شود همهمه یافتن لطایف الحیلی برای تصویب چه قوانینی پیچیده است؟!
کجاست شهید سید حسن مدرس ؟ کجاست کسیکه برای دفاع از حقوق ملت، دستان ناپاک خیانت حلقوم اش را فشردند تا نتواند غریو مظلومیت ملت ایران از نای مبارکش به افلاک برسد ؟
کجاست شهید دیالمه ؟ کجاست جوانی که برای مخالفت با تصدی پستهای حساس مملکت به دست ناپاکان، حاضر نشد حتی یک رای مخالف خود را با تمام دنیای آنها معامله کند ؟
کجایند جوانان غیور این امت، که برای دفاع از حریم وطن اسلامی و صیانت از اسلام ناب محمدی (ص) در برابر همه کفر ایستادند و جانفشانی کردند و هیچ التفاتی به ثمن بخس دنیای فانی نداشتند ؟!
کجایند پاسداران مرزهای مادی و معنوی میهن سر افرازمان که وقتی سخن از حقوق و مزایا می شد سر به زیر انداخته و با پیشانی هایی عرق کرده می گفتند : ما برای ادای دین آمده ایم نه برای استیفای مال دنیا ؟؟!!؟
کجایند این شیرمردان تا ببینند نمایندگان این ملت که یقینا عصاره فضایل این ملت نیستند چگونه هل من مزید گویان به فکر ایجاد مصونیت مالی مادام العمر برای خود هستند به قیمت اینکه تمام قد، در برابر منویات مقام عظمای ولایت بایستند .
وای بر شما !
وای بر ما که بهارستان را گلستان افکار و اندیشه های مبتنی بر آرمان های امام و شهدا می پنداشتیم در حالیکه اذهان آشفته تان در مالیخولیای افزون خواهی و عافیت طلبی سیر می کند !!!
شاید لازم باشد!ریاست محترم مجلس از محضر مقام معظم رهبری و امت اسلامی به خاطرخبط عظیمی که در مجموعه تحت مدیریت ایشان حادث گردیده است ابراز پوزش نمایند چون ظاهرا در این مملکت با عذرخواهی خیلی چیزها حل و فصل می شود و عذرخواهی ایشان که بعید است اتفاق بیافتد یقینا تاوانی برابر در مقابل این اهانت عظیم نیست !!!!!
نوشته شده توسط :::نظرات دیگران [ نظر]