دروغ استبدادی:

گوینده تعمدا و برای فریب طرف مقابل دروغ می گوید، اما چون شنونده نمی داند آنچه می شنود دروغ است  بنابراین فریب می خورد و همه حرف های طرف مقابل را باور می کند .

دروغ استعماری :

بازهم گوینده در دروغ گفتن تعمد دارد اما چون شنونده هم می داند حرف هایی که گفته میشود دروغ است بنابراین همه حرف های طرف مقابل را گوش می دهد اما باور نمی کند  !

دروغ استحماری:

گوینده می داند که حرف هایش دروغ است و شنونده هم به دروغ بودن حرف های طرف مقابل اطمینان دارد ولی با وجود اینکه می داند آنچه می شنود دروغ است اما باور می کند !!!

نتیجه :

در نوع اول و دوم دروغ ، که حقیر آنها را دروغ استبدادی و استعماری نام گذاشته ام شاید بتوان حقی برای شنونده قائل شد؛ چون در نوع اول نمی دانسته حرف هایی که می شنود دروغ است و در نوع دوم چون به دروغ بودن آنها اطمینان داشته باور نکرده است اما تاسف بارترین نوع دروغ گویی و یا بهتر است بگویم دروغ شنوی نوع سوم آن یعنی دروغ استحماری است که مخاطب با وجود علم به دروغ بودن آن ، باور می کند !!! حالا چرا باید از خود این افراد سوال کرد !!!

مصداق :

شاید همه ما در اطراف خودمان از هرسه قسم دروغی که عرض شد  نمونه هایی را شنیده باشیم اما این روزها که بازار تبلیغات انتخاباتی داغ است  ، هر روز شاهد دروغ های استحماری هستیم که گروهی می گویند و گروهی شاید بنا داشته باشند باور کنند .

نمایندگانی که شعارهای تکراری و وعده هایی دروغ دیروز را که گاه، ساخته خودشان و گاه ابزارمستهلک کاندیداهای دوره های قبل بوده در بوق و کرنا می گویند و عده ای بازهم باور می کنند و زیرعَلَم این افراد سینه می زنند .

وعده هایی که برای تحقق آنها حتی اگر دولتی موازی تشکیل شود بازهم نخواهد توانست آنها را عملی کند حال آنکه وظایف و اختیارات یک نماینده مجلس مشخص و محدود است !

پی نوشت همراه با اعتذار :

استحمار مصدر باب استفعال از ریشه حمر به معنی الاغ فرض کردن  یا سواری گرفتن از مخاطب است !