با طلوع ماه مهر و به صدا درآمدن زنگ مدارس و دانشگاهها، شاهد شور و فعالیت جدیدی در سطح جامعه هستیم که از آغاز فصلی نو خبر می‌دهد. این شور و شادابی و جنبش و فعالیت اجتماعی، زمینه فعال سازی جریانهای سیاسی را با هدف کسب پیروزی در انتخابات آتی پیش رو را نیز فراهم کرده و از این به بعد با حجم بالاتری از اخبار این فعالیت‌ها مواجه خواهیم بود.
اما در این میان جریان سیاسی اصلاح طلب برای آغاز این فعالیت با موانعی روبرو است که مهمترین آن کارنامه منفی این جریان در دو انتخابات گذشته دانست. همه به خاطر دارند که چگونه فعالین این جریان با قرار گرفتن در اردوگاهی واحد با ضدانقلاب و بیگانگان، بر طبل توخالی تقلب در انتخابات کوفته و با بی‌اعتبار جلوه دادن رای ملت و عدم تمکین به آن و با کشاندن هواداران به خیابان، بازی انتخاباتی را به اجرای سناریوی کودتای مخملی ختم کردند! این افراد حتی بعد از شکست کودتا، بر تداوم فتنه تاکید ورزیده و با استفاده از رسانه های دنیای مجازی فرصت را برای فحاشان و مخالفین ارزشهای انقلاب اسلامی فراهم کرده و همه باورهای ملت ایران را مورد هتک قرار دادند!
طبیعی است که در شرایط جدید این جریان آنقدر از صلاحیتهای لازم برای بازی در رقابت سیاسی درون نظام اسلامی دور شده است که ملت و مسئولین برای بازگشت آنها به صحنه رقابت سیاسی، شرایطی را در نظر بگیرد که مهمترین آن برائت جستن از فتنه گران و اعلام وفاداری مجدد به قانون اساسی و آرمانهای انقلاب اسلامی باشد!
در این شرایط است که ضرورت بازسازی چهره اصلاح طلبان و اعتماد سازی نزد ملت و نظام به مساله اصلی آنهایی که برای جلوگیری از مرگ سیاسی به بازگشت به رقابت سیاسی درون نظام و کسب قدرت می‌اندیشند، بدل گشته است. اما این جریان در دو راهی دشواری قرار گرفته است. چرا که خوب می‌داند شروط مذکور شروط طبیعی است که نظام برای آنها گذاشته و بدون پذیرش آن امکان فعالیت رسمی وجود ندارد. و از دیگر سوی نگران است که این اقدام، منجر به آن شود که بعد از قریب به 4 سال مخالفت با نظام، بخشی از هواداران خود را که با طرح چنین شعارهایی بدست آورده از دست بدهد! این وضعیت برزخ گونه آنها را به اظهارنظرات متناقض کشانده و در بهترین حالت در تلاشند تا با اعلام مواضعی نیمه پنهان از وضعیت حاصله عبور نمایند.
به عنوان نمونه عباس عبدی از فعالین اردوگاه اصلاح طلبان در مواجه با این سوال که نگرانی نظام آن است که اصلاح طلبان مجددا حوادث امنیتی انتخابات گذشته را تکرار نمایند!؟ اعلام می‌دارد که «به نظرم این ابهام نظام منطقی است و این اصلاح طلبان هستند که باید نظام را از این نگرانی خارج سازند.» و در ادامه مدعی می‌شود که: «صرف شرکت در انتخابات، خود نوعی بازنگری است. کسی که سابقاً گفته بود در انتخابات تقلب موثر شده، با شرکت در انتخابات به طور ضمنی در عقیده‌اش تجدید نظر کرده است.»
علی شکوری راد نیز که از فعالین فتنه بوده و در غیاب سران جبهه مشارکت و مجاهدین و حضورشان در زندان نقش کلیدی را در فتنه افکنی برعهده داشته، اما با برخورداری از رانت حمایتی!؟ در این دوره کارش به حبس و بازداشت کشیده نشده است! نیز در آخرین نوشته خود در هفته نامه آسمان تلاش کرده است تا تلویحا به تطهیر چهره اصلاح طلبان بپردازد و در بخشی از سیاه خود بنویسد: «باید توجه داشت که حاکمیت هم کنشگر سیاسی است و رفتار و گفتار مخالفین نباید موجودیت آن را تهدید کند. اصلاح طلبان با موجودیت نظام هیج مشکلی ندارند و التزام خود را همواره به قانون اساسی، قوانین موضوعه و روش مسالمت آمیز در کنش سیاسی ابراز و اثبات کرده اند!... رهبران اصلاح طلب بارها صداقت خود را در دلبستگی به نظام و انقلاب نشان داده‌اند، در عین حال این ضرورت را نادیده نمی گیریم که باید با معارضین نظام که صراحتا خواهان براندازی هستند مرزبندی داشته باشیم. در مورد سلطنت‌طلب‌ها که خواهان بازگرداندن مناسبات پیش از انقلاب هستند و منافقین که دستشان به خون آلوده است این کار انجام شده است. اما در مورد بقیه به خصوص آنها که وزن زیادی نداشته یا بعضا هویت شفافی ندارند، هدف و ضرورت این کار روشن نیست»
در نگاهی خوشبینانه در مورد چنین اظهاراتی باید گفت که این سخنانی نشان می‌دهد جریان اصلاح طلب فهمیده که برای بازگشت به صحنه چاره‌ای جز برائت از اقدام ناصواب خود نخواهد داشت، اما از اظهار نظر صریح در این زمینه اکراه دارد و مغرورتر از آن است که با صراحت به گناه گذشته اعتراف نماید! و در نگاه بد بینانه می‌توان گفت که اصلاح طلبان در مقام فریب نظام و افکار عمومی برآمده و با اظهار نظرات تب دار و مریض! می‌خواهند که به نحوی با کمترین هزینه در این وضعیت برزخی پیش آمده عبور کنند!
خطاب به آقای عبدی باید گفت که شرکت اینگونه اصلاح طلبان در انتخابات آتی بیش از آنکه نشان از اعتراف به خطای گذشته باشد، حکایت از فرصت طلبی و پررویی سیاسی آنان دارد که حاضر نیستند نسبت به عملکرد پرفتنه خود در گذشته به افکار عمومی و ملت ایران پاسخگو باشند! و اعلام بدارند که چرا و به کدام حقی تسلیم رای و اراده ملت نشده و حماسه بزرگ 22 خرداد و حضور 40 میلیونی ایشان در باشکوهترین انتخابات جمهوری اسلامی را با هوا و هوسهای خود به بازی گرفته و خواستار ابطال آن شدند؟!
به آقای شکوری‌راد نیز باید گفت که اقدامات اصلاح طلبان در دوران فتنه نشان داد که اتفاقا به قانون اساسی اعتقاد نداشته و خود را ملزم به عمل به قانون نمی‌دانند! وگرنه طبق اصل صریح همان قانون اساسی شورای نگهبان به عنوان ناظر انتخابات ریاست جمهوری نظر نهایی را در مورد صحت و سلامت انتخابات اعلام خواهد کرد و بر همه فعالین انتخاباتی که مدعی حمایت از قانون اساسی هستند نیز واجب است که به این شورا تمکین نمایند. ضمن آنکه در مواقع سخت تر نیز مطابق قانون اساسی، این حکیم فرزانه انقلاب اسلامی است که به عنوان فصل الخطاب نهایی تعیین گردیده که شکوری راد و دوستانش از تبعیت از سخن ایشان نیز اعراض کردند!
آقای شکوری راد همچنین باید بداند که مرزبندی با منافقین و سلطنت طلبان مساله امروز جامعه نیست! مساله جامعه شفافیت اصلاح طلبان در مواجه با فتنه گرانی چون موسوی و کروبی و مهاجرانی و گنجی و کدیور و واحدی و افشاری و هیئت تحریره سایتهای جرس و کلمه و نوروز و روز آنلاین و خودنویس و امثالهم است که هنوز هم خود را اصلاح طلب حامی خاتمی و عبدی و شکوری راد می‌دانند! اما با صراحت به اصول انقلاب اسلامی، آرمانها و نظرات حضرت امام(ره)، و جایگاه رهبری انقلاب اسلامی هجمه می‌کنند!
اصرار به مرزبندی با این افراد نه به خاطر وزن سیاسی آنهاست ( که همه اردوگاه ضدانقلاب و اپوزیسیون از سلطنت طلبان و منافقین گرفته تا اصلاح طلبان گریخته از کشور به اعتراف همان رسانه های صهیونیستی – آمریکایی از در معادلات سیاسی ایران اسلامی عددی نیستند!) بلکه به خاطر تعیین وضعیت اصلاح طلبانی است که بار دیگر سودای کسب قدرت در سر دارند!
و همچنین عمل به این توصیه معصوم(ع) است که مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود!
نوشته شده توسط :مهدی سعیدی::نظرات دیگران [ نظر]