در عکس ذیل چه می بینید؟ در دامنه کوه های برف گرفته زاگرس، رضاشاه دست بر کمر فاتحانه با شکارش عکس یادگاری می گیرد:

فرهنگ و آیین عشایر به دلیل دور بودن از شهرها، محکم تر و دیرپاتر از مناطق شهری است. یکی از مآخذ و نقاط اطلاع و شناخت فرهنگ و تمدن ایرانی عشایر ایرانی هستند.

زنان عشایری در فرهنگ خود به دلیل نوع زندگی خاص صحرانشینی هم دوش مردان نقش آفرینی می کنند و بعضا بیش از مردان در تقسیم وظایف، مأموریت عهده دار می شوند.

اما دیکتاتور و مستبد ابلهی به نام رضاخان با شعار آزاد کردن زن برای نقش آفرینی در اجتماع چه به روز لباس زیبای زن عشایری در می آورد.

جنگ آوری و تعصب عشایر بر فرهنگ و دفاع از نوامیس و مایملک خود به قدری زیاد است که تعرض به احشام و منطقه چراگاهی گوسفندانشان را بر نمی تابند. حال باید تصور کرد که چنین صحنه رقت آوری برای زنان عشایر با چه میزان از سرکوب و فشار بوجود آمده است.

در کتاب سلسه پهلوی به روایت کمبریج، ترجمه عباس مخبر می آید، برخی اقوام عشایری ایران فقط با رفتن رضاخان از ایران، از خطر انقراض رهایی یافتند. چرا که این اقوام پس از آن که در مناطق سردسیر یا گرمسیر یک جانشین شدند، توانایی مطابقت با مسائل اقلیمی این مناطق را نداشتند و به دلیل ناآشنایی با چگونگی تأمین غذا و حفظ سلامت خود و حیواناتشان به تدریج مضمحل شده و جمعیتشان رو به نقصان نهاد.

(+) این عکس در قطع 70× 100 به صورت سیاه وسفید در سال 1315 تهیه شده و به چاپ رسیده است.

نطق رضاشاه در 17 دی 1314 روز اعلام برنامه کشف حجاب اجباری زنان را، بدون هیچ توضیحی بخوانید:

بی نهایت مسرورم که می بینم خانمها در نتیجه دانایی و معرفت به وضعیت خود آشنا شده و پی به حقوق و مزایای خود برده اند. همانطور که خانم تربیت اشاره نمودند، زنهای این کشور به واسطه خارج بودن از اجتماع نمی توانستند استعداد و لیاقت ذاتی خود را بروز دهند بلکه باید بگویم که نمی توانستند حق خود را نسبت به کشور و میهن عزیز خود ادا نمایند و بلاخره خدمات و فداکاری خود را آن طور که شایسته است انجام دهند و حالا می روند علاوه بر امتیاز بر جسته مادری که دارا می باشند از مزایای دیگر اجتماع نیز بهره مند گردند.

ما نباید از نظر دور بداریم که نصف حمعیت ما به حساب نمی آمد، یعنی نصف قوای عامله مملکت بیکار بود. هیچوقت احصائیه (سرشماری) از زنها برداشته نمی شد مثل اینکه زنها یک افراد دیگری بودند و جزو جمعیت ایران به شماره نمی آمدند. خیلی جای تاسف است که فقط یک مورد ممکن بود احصائیه زنها برداشته شود و آن موقعی بود که وضعیت ارزاق در مضیقه می افتاد و در آن موقع سرشماری می کردند و می خواستند تامین آذوقه نمایند.

من میل به تظاهر ندارم و نمی خواهم از اقداماتی که شده است اظهار خوشوقتی کنم و نمی خواهم فرقی بین امروز با روزهای دیگر  بگذارم ولی شما خانمها باید این روز را یک روز بزرگ بدانید و از فرصتهایی که دارید برای ترقی کشور استفاده کنید.

من معتقدم که برای سعادت و ترقی این مملکت باید همه از صمیم قلب کار کنیم.

همین طور باید در راه معارف کار کرد. گر چه معارف در نتیجه کوشش اعمال دولت پیشرفت دارد ولی هیچ نباید غفلت نمایند که مملکت محتاج به فعالیت و کار است و باید روز بروز پیشرفت و بهتر برای سعادت و نیک بختی مردم قدم برداشته شود.

شما خواهران و دختران من، حالا که وارد اجتماع شده اید و قدم برای سعادت خود و وطن خود بیرون گذارده اید. بدانید وظیفه شماست که در راه وطن خود کار کنید.

سعادت آتیه در دست شماست!

رضاخان دیکتاتور ضدایرانی!

مرتبط از همین وبلاگ:

کشف حجاب رضاخان یا همان اصلاحات خودمان ولی زورکی