1.    تجدید حماس? اسلامی، در بازسازی و احیای افکار مسلمانان و مبارز? مسلحانه با استعمار و عاملان آن و هم? دشمنان اسلام در بلاد اسلامی نهفته است.

2.    پیکار علمی و اصولی با غرب گرایی و مظاهر تمدن اروپایی
3.    مبارزه با ملی گرایی که غالباً به منظور تفرق? مسلمانان و از میان بردن وحدت اسلامی از سوی استعمارگران تشدید و ترویج شده است.
4.    توجه به این نکته که روحانیت در اسلام با سیاست همگام است و آن دو را به هیچ روی نمی توان از هم جدا کرد.
5.    ترویج و تشویق اصل اجتهاد؛ زیرا مسلمانان باید بی آن که اصول خود را رها کنند، خود را با زمان تطبیق دهند و عقل خدادادی را در همه کارها به کار اندازند.
6.    توجه به خلافت، زیرا بهترین نوع حکومت، خلافت الهی است نه جمهوری یا سلطنتی.... لازم نیست خلیفه قریشی باشد، بلکه هر کسی که لایق و مردم پسند باشد و از احکام الهی پیروی نماید، مردم باید از وی اطاعت کنند.
7.    تلازم اقتصاد و سیاست، بدین معنی که استقلال اقتصادی بدون استقلال سیاسی ممکن نیست و این هر دو لازم و ملزوم یکدیگرند.
8.    اصلاح اخلاقی، بدین معنی که یک نهضت اخلاقی برای تهذیب و احیای اصول اخلاقی مسلمانان می بایست ایجاد شود.
9.    بهبود وضع بهداشتی و تربیتی، زیرا در نظر اخوان المسلمین، سیاست و اقتصاد باید همدوش با تربیت و بهداشت پیش روند.
10.    توجه به کشاورزی و ایجاد تعاونی ها، زیرا کشاورزی صحیح و مدون و تأسیس تعاونی ها و تهی? وسایل ورزشی و پیشاهنگی و توسع? مدارس و بویژه تهی? امکانات معقول برای تربیت و تحصیل بانوان بر اساس اصول اسلامی، جوامع اسلامی را به سوی تعالی و ترقی سوق خواهد داد. 

منبع: تاریخ نهضت های سیاسی-دینی معاصر، نوشته دکتر علی اصغر حلبی، انتشارات بهبهانی 1374، صفحه 161

برگرفته از کتاب انقلاب اسلامی ایران و جنبش های اسلامی معاصر / حمزه امرایی/ مرکز اسناد انقلاب اسلامی /1383

شأن نزول:

آن چه خواندید بر اساس نوشته جاتی است که سال 1374 به رشته تحریر درآمده است. مقایسه این ادبیات با اندیشه های مقام معظم رهبری حفظه الله و حضرت امام خمینی رحمة الله علیه برای کسانی که فرصت کافی برای مطالعه و شناخت تفصیلی ندارند قطعا مفید خواهد بود. البته برای درک بیشتر این قرابت می توان به کتاب مختصر «ما چه می گوییم؟» سید قطب ترجمه استاد سیدهادی خسروشاهی نیز مراجعه کرد.

بعد از وقوع انقلاب و خیزش های اجتماعی سیاسی متعدد اسلامی در منطقه، اندیشمندان و تحلیل گران غربی به کمک سازمان رسانه ای و سیاسی خود برای تثبیت صورت بندی جدید مطلوب خود در تلاش برای تفرق هر چه بیشتر بین ایران اسلامی و کشورهای مسلمان انقلابی هستند.

یکی از راهکارهای قدیمی تأکید بر ممیزات و ایجاد غیریت با طراحی هویت های جعلی است. همان طور که در مصر و برخی دیگر از نقاط جهان اسلام، شیعه هراسی را ایجاد می کنند به نظر می آید در داخل ایران نیز نوعی توهم «اخوان هراسی» به راه انداخته اند. این نوشته مختصر نافی تمایزات نیست بلکه مدعی است تشابهات و اشتراکات آن چنان زیاد و قوی است که فرصت های پیش روی تمدن اسلامی نباید در مسائل پیش پا افتاده ای سیاسی نادیده گرفته شود.