با نزدیک شدن به انتخابات خرداد 92، هر روز باید منتظر اظهارات عجیب و غریبی باشیم که یا با اغراضی خاص ایراد می‌گردد و یا در واکنش به دیگر اخبار انتشار می‌یابد. این مساله بیش از هر سو در درون اردوگاه جریانهایی است که با پارادوکسهای بزرگی مواجه بوده و هنوز نتوانسته‌اند رفتارهای سیاسی خود را مبتنی بر الگویی مشخص و قاعده‌مند در چارچوب نظام سیاسی موجود تعریف نمایند. اوج این آشفته بازاری را در اردوگاه اصلاح طلبان می‌توان دید که بعد از فتنه 88 و ائتلاف با ضدانقلاب و بیگانگان، مدیریت درون اردوگاهی خود را از دست داده و آنچنان هرج و مرج در آن موج می‌زند که امیدی به ساماندهی آن در انتخابات آتی وجود ندارد. لذا هر روز از بخشی از منسوبین به این جریان سیاسی، اخبار و اطلاعیه‌هایی منتشر می‌گردد که با مواضع بخش دیگری از دوستان و همفکرانشان در تعارض است.

آخرین اقدام در این زمینه صدور بیانیه‌ی است منسوب به حزب منحله "مشارکت" که متن آن در سایت‌های بیگانه انتشار یافته و در آن اعلام شده که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نخواهند کرد. حزب منحله مشارکت در این بیانیه که به مناسبت سالگرد تأسیس خود منتشر ساخته است، تصریح کرده که برخی به دنبال "علم کردن اصلاح‌طلبان بدلی" هستند و تأکید هم کرده که "مردم به خوبی می‌دانند ‌مواضع اصلاح‌طلبی را از چه کسانی باید بشنوند و پی‌جویی کنند".

در مورد این اقدام و محتوای بیانیه صادره به چند نکته باید توجه نمود:

1- این بیانیه در حالی صادر می‌گردد که هویت نویسندگان آن بطور دقیق و کامل مشخص نمی‌باشد! این حزب رسما توسط دادگاه منحل و غیرقانونی اعلام شده است، اغلب فعالین حزب به جرم اقدام علیه امنیت ملی در ماجرای فتنه 88 در زندان بسر می‌برند و یا اغلب منفعل و بخشی نیز به آغوش بیگانگان پناه برده‌اند! لذا معلوم نیست که این بیانیه توسط چه کسانی نوشته شده است و به همین خاطر است که بیانیه مذکور فاقد هرگونه اعتبار قانونی و سندیت است.

ادامه مطلب...

پخش ویژه برنامه "زخم" در شامگاه عاشورای حسینی که یادآور جنایات فتنه‌گران در روز عاشورای سال 88 بود، و حکایت از آن داشت که ملت هنوز حوادث آن روز تلخ را فراموش نکرده اند. در آن برنامه بطور ضمنی به این مساله پرداخته شده بود که حامیان فتنه برای فعالیت مجدد سیاسی نیازمند توبه از اقدامات خائنانه خود هستند که این مساله واکنش تند فتنه‌گرانی را به همراه داشت که چندماهی است سودای بازگشت به قدرت را در سر می‌پرورانند.

در این میان موسوی خوئینی ها با غیر سیاسی و غیر دینی دانستن این شرط که اصلاح طلبان باید از موسوی و کروبی اعلام برائت کنند، گفته بود اصلاح طلبان خود این دو رهبر جنبش سبز را وادار به شرکت در انتخابات کرده اند و اکنون نمی‌توانند با نادیده گرفتن آنها در انتخابات شرکت کنند!

در مورد اینکه چرا نیروهای دلسوز نظام و ملت حزب الله بر توبه اصلاح طلبان به عنوان مقدمه فعالیت مجدد سیاسی تاکید دارند، باید به کارنامه اصلاح طلبان در حوادث پس از انتخابات سال 88 توجه نمود و علت را در رفتار سیاسی ایشان جستجو کرد. این جریان در انتخابات سال 88 خواسته یا ناخواسته در پازلی بازی کرد که توسط بیگانگان طراحی شده بود. به واقع آن جریان سیاسی محوری که در درون کشور وظیفه هدایت عمومی سناریوی کودتای مخملین را برعهده داشت، جریان اصلاح طلب بود که برخی از اقدامات این جریان سیاسی که امکان بازگشت آنان به درون قدرت و حاکمیت را دشوار ساخته است، چنین می‌توان برشمرد:

1- اکثریت اتاق فکر فتنه را اعضای فعال این جریان تشکیل می‌دادند که مروری بر دستگیر شدن پس از انتخابات به خوبی این مساله را مشخص می‌کند.

ادامه مطلب...

برداشت‌های متفاوت از طرح یک سوال

علنی شدن مناقشات میان دستگاه قضا و اجرا، در باب موضوعی که بنظر نمی‌رسید از اهمیت چندانی برخوردار باشد، رهبر معظم انقلاب اسلامی را به واکنش واداشت و معظم له در بیانات خود با نقد نامه‌نگاری‌ها و علنی شدن اختلافات کم اهمیت فرمودند: «یک وقت یک چیزهای مهمی است، خب مردم باید مطلع شوند؛ اما این اختلافاتی که انسان می‌بیند بین این حضرات هست، چیزهائی نیست که اینقدر اهمیت داشته باشد»

معظم له ضمن دعوت از مسئولین به مفاهمه، باصراحت اعلام داشتند: «از امروز تا روز انتخابات، هر کسی احساسات مردم را در جهت ایجاد اختلاف به کار بگیرد، قطعاً به کشور خیانت کرده.»

این اظهارات حکایت از آن داشت که در نگاه رهبر معظم انقلاب اولا: اختلافات جزئی نباید به افکارعمومی کشانده شده و ذهن ایشان را بی‌دلیل مشغول سازد و نتیجه آن ناآرامی در جامعه گردد. ثانیا: این توصیه در مسایل اصلی نبوده و مردم در صورت امکان باید از مسایل مهم کشور مطلع گردند.

در همین بین بود طرح سوال از رئیس جمهور که از دو ماه پیش کلید خورده بود و قرار بود یکشنبه (7/8/91) در صحن علنی مجلس اعلام وصول شود، بدلیل تعطیلی مجلس در یکشنبه (14/8/91) اعلام وصول گردیدکه با اختلاف نظر نمایندگان مواجه شد. برخی این اقدام را برخلاف رهنمودهای رهبری تعبیر کرده و برخی آن را مخالف نظر رهبری ندانسته و بر طرح سوال از رئیس جمهور تاکید ورزیدند. جالب آنکه همین مساله خود به اختلافی جدی در چند روز گذشته تبدیل شده است! در این باره باید به نکات زیر توجه نمود:

1- مذموم بودن اختلاف افکنی و ایجاد تشتت و درگیری در جامعه، موضوعی نیست که نیاز به تاکید داشته باشد. کافی است مروری بر آموزه های دینی و عقلی و رهنمودهای سه دهه گذشته حضرت امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی داشته باشیم تا مشخص گردد که چطور کوبیدن بر طبل اختلاف در برخی شرایط حساس می‌تواند، خیانتی بزرگ به سرنوشت یک کشور و ملت به حساب آید. در این میان منطقی آن است که به فرموده حکیم فرزانه انقلاب اسلامی از هرگونه «گریبانگیری و مچ‌گیری در مقابل چشم مردم» پرهیز شود.

ادامه مطلب...

در کدام پازل بازی می‌کنیم؟

افزایش فشارهای دشمنان برای مقابله با انقلاب اسلامی از طریق تهدیدات مختلف امنیتی - نظامی و تحریم اقتصادی، ضرورت هر چه بیشتری تدبیر و همگرایی بین مسئولین نظام اسلامی را فراهم آورده است. این مساله تا بدانجا اهمیت داشت که رهبر معظم انقلاب اسلامی مجددا در بیانات خود در سفر به خراسان شمالی بارها بر این مساله تاکید ورزیده و مسئولین نظام را به همگرایی و وحدت دعوت نمودند.

اما متاسفانه در روزهای اخیر شاهد اوج گیری اختلافاتی هستیم که بخشی از توان و انرژی مسئولین نظام را بیهوده صرف خود کرده است! و این در حالی است که با دقت در آن به سادگی متوجه بی‌اساس بودن آن خواهیم شد. به واقع موضوعی مورد مناقشه و درگیری واقع شده که از ضرورتها، نیازها و واقعیتهای جامعه بسیار دور بود و مبنایی برای ظهور و بروز آن نمی‌توان یافت.

در حالی که انتظار می‌رود همه توان دولت صرف کنترل، مدیریت و بازگردان آرامش به وضعیت بی‌ثبات بازار ارز و طلا گردد، درخواست رئیس دولت برای بازدید از زندان اوین و تبدیل آن به مناقشه بین دو قوا، آن هم با صدور نامه‌هایی سرگشاده، چه وجهی می‌تواند داشته باشد؟ براستی در شان مسئولین قوای کشور است که اینگونه به مقابله با یکدیگر پرداخته و با متهم کردن دوسویه، از وجاهت و اعتبار نظام اسلامی بکاهند؟

بنظر می‌رسد که اینگونه رفتارها بیش از آنکه دلیلی منطقی داشته باشد، محصول علل و عواملی است که در پشت پرده مدیریت چنین اقداماتی قرار دارد! در بررسی علل روانشناسانه این قبیل اقدامات، باید بیشتر به تیپولوژی و شخصیت چهره‌های اصلی جریان انحرافی منسوب به دولت توجه نمود. این جریان نشان داده که علاقه‌مند است تا از طریق اقدامات و تصمیم گیریهای شاژ، هر از گاهی به افکار عمومی و جامعه شوک وارد کرده و حواس‌ها و توجهات را به خود جلب نماید! لذا هر چند روز یکبار باید منتظر انتشار اخباری خارق عادت! از این جریان باشیم.

این جریان یکروز با طرح مسایلی در باب باستانگرایی و بزرگنمایی افراطی شاهنامه و فردوسی و کوروش و غیره و ذالک احساسات را جریحه دار کرده و روز دیگر با مخالف با طرح ارتقاء امنیتی اجتماعی نیروهای انتظامی و مسئولین مربوطه را تحت فشار قرار می‌دهد. یکروز از طرح مذاکره با آمریکا سخن به میان آورده و روزی دیگر خود را دوستدار رژیم صهیونیستی معرفی می‌کند! موارد متعدد دیگری را نیز از این قبیل می‌توان بر فهرست اقدامات جریان انحرافی می‌تواند افزود که از عدم سلامت شخصیتی عناصر پشت پرده این جریان حکایت دارد! با چنین وضعیتی روان شناختی! روحیه شازگرایی و علاقمندی به غیرقابل پیش بینی بودن! وقتی تشدید می‌شود که بدانیم این جریان از چند جهت دچار مشکلات عدیده ای می‌باشد:

1- سوء تدبیر و مدیریت در عرصه اقتصادی در کنار عوارض ناشی از تحریم‌ها، کار را بر این جریان سخت کرده و در مقام مسئولیت، در معرض پاسخگویی قرار داده و از اعتبار و جایگاه اجتماعی آن کاسته است. این جریان برای خروج از این وضعیت، تلاش دارد تا با مشغول سازی و فریب افکار عمومی و پرت کردن حواس‌ها از موضوعات اصلی جامعه از پاسخگویی بگریزد و از فشارها بکاهد. ضمن آنکه با فرافکنی مسئولیت وضع موجود را بر دوش دیگران بگذارد.

ادامه مطلب...

هاشمی و انتخابات خرداد 92

انتخابات علاوه بر آنکه بر محور احزاب و گروههای سیاسی می‌چرخد، گاه متاثر از نقش‌آفرینی شخصیتهایی است که از میزان نفوذ و تاثیرگذاری بالایی برخوردارند. آقای هاشمی از جمله این افراد است که در طول ادوار مختلف انتخابات جمهوری اسلامی تاثیرگذار بوده است. چه آن زمان که خود شخصا وارد میدان انتخابات شده و چه زمانی که از حزب و گروه و یا نامزدی خاص آشکارا و یا تلویحا به حمایت برخاسته است. هاشمی معمولا برای هر انتخاباتی طرح و برنامه دارد، ایده‌هایی که کمتر آشکارا ابراز می‌شود و اغلب یا در لفافه مطرح می‌گردد و یا شرحش را باید از زبان دیگران شنید.

در انتخابات آتی نیز هاشمی با هدف مدیریت صحنه انتخابات وارد میدان شده است و چند ماهی است که شاهد جنب و جوش وی و همفکرانش در صحنه انتخابات هستیم. در این بین مسائلی مطرح است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

هاشمی و اصلاح طلبان

هاشمی همواره تلاش داشته تا خود را چهره‌ای فراتر از جناح‌های رسمی سیاسی نشان دهد که رفتار سیاسی‌اش را نمی‌توان در چارچوب تنگ گروههای سیاسی تعریف نمود. وی حتی در حزب خودساخته کارگزاران که اعضای اصلی تشکیل دهنده آن را ارادتمندان و همکارانش در دولت پنجم و ششم تشکیل می‌دادند نیز بطور رسمی عضو نشد و ترجیح داد تا ژست فراحزبی خود را حزب نماید.

اما مشی و مواضع او در سالهای اخیر موجب شده که در تقسیم بندیهای سیاسی کشور بتوان وی را از فعالین اردوگاه اصلاح طلبان دانست. این پیوند که از اواخر دولت دوم هاشمی کلید خورده بود، از آنجایی شدت یافت که در انتخابات دور نهم ریاست جمهوری سال 84 ، بعد از آنکه دو نامزد اختصاصی اصلاح طلبان (مهدی کروبی و مصطفی معین) نتوانستند با اقبال مردمی مواجه گردند، این هاشمی بود که به نامزد مورد حمایت اصلاح طلبان بدل شد! ناکامی در آن انتخابات و به قدرت رسیدن محمود احمدی ن‍ژاد که با شعار نفی و نقد دولت هاشمی و خاتمی موفق به جلب آراء ملت شده بود، کافی بود تا شکست خوردگان با تشکیل جبهه ای واحد به مقابله با وی بپردازند. جبهه‌ای که در آن علی رغم وجود مخالفین، هاشمی همچنان از وزن و جایگاه ویژه ای برخوردار بود.

با عبور از فراز و نشیبهای طولانی انتخابات سال 88 و فتنه پس از آن، که پرداختن بدان از حوصله این بحث خارج است، و تلاش جدید جریان اصلاح طلبان برای بازگشت به قدرت، و ضرورت بازسازی این اردوگاه آشفته!، بار دیگر توجه به جایگاه و وزن سیاسی هاشمی در اردوگاه اصلاح طلبان به یکی از مسایل در این اردوگاه تبدیل شده است. این در حالی است که افراد دیگری همچون سیدمحمدخاتمی، محمد موسوی خوئینی ها، عبدالله نوری نیز داعیه هدایت و رهبری این اردوگاه را دارند.

ادامه مطلب...