در مورد برخورد با مفاسد اقتصادی در زمان کنونی نکاتی را در راستای هدف روشنگری بیان می شود باشد که قدمی در جهت تحقق هدف رهبر معظم انقلاب در نهضت روشنگری برداشته باشم:
مدتهاست که رهبری معظم انقلاب ضرورت روشنگری را  مطرح نموده وازچند سال قبل ,مبارزه با مفسدان اقتصادی را گوشزد نمودند. زمانی که توجه معظم الله به این است که نامزد های مورد؛ نظرمتصل به کانونهای قدرت وثروت نباشند وظیفه رسانه ها ومسیولین چیست؟ زمانی که در این استان نمایند ه ای، مسئولی را معارفه میکند حمایت میکند در منصب شهردار یا فرماندار شهرستانی و تمام تلاش خویش را بر بقای فرد مذکور  در آن مسولیت به کار میبرد تا آنجا که حتی از قانون نیز عبور می کند وبدعت اعتراض به حکم وزارت کشور وتجمع  اعتراض آمیز  را می گذارد.چرا نباید در مورد فساد مالی آقای مسئول که سبب دستگیری وی نیز گردید خبر رسانی وشفاف سازی نمود؟

چرا نباید مردم شهرستان از علت ضمانت آقای نماینده از شهردار خاطی و معزول ودخالت در رسیدگی به پرونده مذکور  آگاهی یابند؟ این بایکوت خبری در آن  زمان جز تسامح وچشم پوشی از حقیقت چه معنایی دارد؟معنی روشنگری این است؟ وقتی دریک جلسه انتخاباتی وعده های مالی کلان داده میشود.وقتی فقط هدفشان رای آوری به هر طریق ممکن است وحتی به ائتلاف با  افراد معلوم الحال  اقدام میکنند چرا نباید رسانه های شهرستان توجه کنند مگر روشنگری وابسته به گروه خاصی است؟ وقتی فقط برای یک سخنرانی  هزینه های برگزاری  مسابقات  نه چندان مهم را به عهده می گیرند  نباید معلوم شود از کجا کدام بودجه؟

همین آقا اگر فردا توسط  شوراهای نظارتی تایید هم نشود اقدام به مظلوم نمایی می کند.چنانکه در جلسات خصوصی خویش نیز مطرح کرده اند.عوام هم حق دارند باور کنند این وظیفه همه کسانی است که اطلاع دارند ومطرح نمی کنند. والله همه ما  مسئولیم.اکنون که گروههای مخالف با نظام با چراغ خاموش وبه صورت خاکستری حرکت می کنند ضرورت روشنگری بیشتر به چشم میاید.مردم باید بدانند که چه میگذرد.امید است که همه ما به ندای رهبر عزیزمان را لبیک گفته وپرچمدار نهضت روشنگری در همه جای ایران به خصوص در استان فارس باشیم. 

دلا باید که هر دم یا علی گفت نه هر دم بل دمادم یا علی گفت
به صدق دل همیشه یاد او بود به هر پیچ و به هر خم یا علی گفت
(علی به واسطه شدت عدالتش ، شهید شد زیرا مردم طاقت تحمّل قوانین او را نداشتند) پادشـاهی که یکبار متولد گشت ، زیست و (به خاطر شدّت عدالتش شهید شد) و قالب را شکست تا دیگـر چون او به این کـره خاکی قدم نگـذارد .
روزهای عمـر مبارکش ، روزهای درخشنـده تاریخ اسـلام ، حتّی بشریّت است
نخستین کسی که به رسول خدا ، ایمان آورد و جانش را در طبق اخلاص ، سخاوتمندانه نثـار پیامبر کرد و برای بقای اسلام و رسول خدا ، خود را آماج شمشیرها و نیزه ها قرار داد او که سرچشمه فضـایل ، معیار کمال و ترازوی عدالت بود و به راستی که کشته عدالت خویش گشت حقّ با او رقم می خورد و قرآن با او تفسیر می شد او که خیر مطلق ، سمبـل انسـانی کامـل و عارفی عاشق بود پلی بین حقّ و باطل و تفسیر (جاء الحقّ و زهق الباطل ) او که تعصبّات خانوادگی اش ، هرگز نتوانست مانع اجرای حقّ گردد و نیز برای خود امتیازی قائل نشد .
با آن که صریر عرش حقّ جایش بود              بر روی حصیر پاره می خفت علی
اوهدف دین را برتر از خواسته ها و احساسات خود می دانست . انصافش را حتّی از قاتلش دریغ نکرد .
در شجاعت شیر ربّانی ستی                     در مروّت خود که داند کیستی
عفو را زکات پیروزی می دانست و به حقّ صدای عدالت انسانی و فیض الاسلام بود
او که معیار عدل و نهایت کمال و خلیفة الرّسولی که امیر مؤمنـان بود معلّمی والا که تربیت کننده ای شایا و اسوه ای حسنـه بود شایستـه ترین حاکمی که حکومت با او به کمال رسید و عدل با او تفسیر گشت او که شعری خـدایی ، افسانـه ای الهی
ونغمـه ای آسمـانی بود او که نمی توان انکـارش کرد و نـه به تعریفـش نشست
نه خـدا توانمـش خواند ، نه بشـر توانمـش دید
                                                             متحیّـرم چه نامم شـه مُلک لا فتی را
بزرگ مردی که بیـوه زنان و یتیمـان را سرپرستی نمود و نقطه پایان ناامیدی هاشان گشت فریاد رسی که شبانه بر انتظارها ظهور می کرد و نیازها را برآورده می ساخت و بخشندگی اش فاش نشد مگر با پرواز ملکوتی اش .
پادشـاهی که به شب برقّع پوش می کشـد بار گدایان به دوش
                                                                     تا نشـد پردگـی آن سرّ جلیّ نشـد افشـا که علی بودعلی
مظلومی که بیست و پنج سالش را خانه نشین کردند آنگاه به زور به حکومتش رساندند و پنج سال ریاست عادلانه اش را تحمّل نمودند و چون عدالت شایسته ترین رهبر ، به آرمانشان نرساند ، قصه ذلّتشان را سر دادند تا ستاره ای که در کعبه درخشید در محراب غروب کند و چون پرتویی به خورشید بازگردد و یا قطره ای به دریا پیوندد و(فزت وربّ الکعبه) را سر دهد .
به راستی چه می توان گفت (درباره کسی که دوست و دشمن فضائلش را انکار نمودند دوستـانش از بیمی که داشتند و دشمنـانش از حسـدی که در دل می پروراندند)
به جز از علی نبـاشد به جهـان گره گشـایی
طلب مـدد از اوکن چو رسـد غم و بلایی
 چو به کـار خویش وامـانی ، در رحمت علی زن
به جـز او به زخم دلهـا ننهـد کسی دوایی
و اینک تنهـا امیـدمـان این است که :
چون نـامه جرم ما به هم پیچیدند بردند و به دیـوان عمل سنجیدند
بیش از همه کس ،گنـاه ما بود ولی مـا را به محبّت علی بخشیـدنـد

در کوچه دل، صداى پاى عشق مى‏آید؛ برخیز دلا! تا خیمه ظلمت از زمین برچینیم و  همچون صبح - صادقانه - از خواب گران، برون رویم و از عطر حضور آفتاب،سرشار شویم  . برخیز تا مضمون غریب عشق را بر جان پاییزدلان، جارى کنیم...ما مى‏خواهیم زنده  بمانیم! مى‏خواهیم براى دست‏هاى پینه بسته کشاورزان، دل بسوزانیم. مى‏خواهیم سرود رهایى  را با هم‏نام مظلوم همیشه تاریخ بخوانیم؛ با او که آواى عاشقانه‏اش را تا دور  دست‏هاى روستایى‏ترین آدمیان فریاد کرد. او که در خاکى افلاکى به گستره تاریخ  انسان، در برابر تمامت کفر، قد علم کرد و پرچم خونین فتح را بر گلدسته‏هاى غریب  مسجد لاله برافراشت. با او که ما را گفت  :«آنچه جامعه ما را فاسد مى‏کند، غرق شدن در شهوات و از دست دادن روح تقوا و  فداکارى است. بسیجى باید در وسط میدان باشد، تا فضیلت‏هاى اصلى انقلاب زنده  بماند»
 ما بسیجى هستیم ...پیام آورانى که محو هر چه زشتى را به نمازى عاشورایى، قامت  بسته‏ایم. و ما با شوق زیباى رفتن آمده‏ایم تا در اوج غربت و کرامت، تابى‏نهایت  عشق برویم؛ هر چند زمان، سکوت کرده است و  :
»دنیاى امروز، دنیاى دروغ، زور، شهوت‏رانى و دنیاى ترجیح ارزش‏هاى مادى بر  ارزش‏هاى معنوى است».
هرچند خوب مى‏دانیم  :»کارى که از لحاظ فرهنگى، دشمن مى‏کند، نه تنها یک تهاجم فرهنگى، بلکه باید گفت  یک شبیخون فرهنگى، یک غارت فرهنگى و یک قتل عام فرهنگى استـ».
اما این را نیز نیک میدانیم، که  :«اگر نیروهاى بسیجى و حزب‏اللهى نبودند، ما، هم در جنگ و هم در مقابل دشمنان  گوناگون در این چند سال، شکست مى‏خوردیمـ«ماباید باشیم
ما باید باشیم و بمانیم؛«وَلتَکُن مِنکُم اُمَّةٌ یَدعُونَ اِلىَ الخَیرِ».تا فلاح و رستگارى را فریاد کنیم:
«وَ اُولئِکَ هُمُ المُفلِحُونَ».ما نیز اهل حساب و کتاب هستیم!«مِن اَهلِ الکِتابِ امَّةٌ قائِمَةٌ یَتلُونَ آیاتِ اللّهِ آناءَاللَّیلِ وَ هُم یَسجُدُونَ...».
هر چند هیچ گاه با ربانیون آنان همدل نمى‏شویم و هم‏زبان!«لَولا یَنهاهُمُ الرَّبانِیُّونَ وَ الاَحبَارُ عَن قَولِهِمُ الاِثمَ و اَکلِهِمُ السُّحتَ لَبِئسَ مَا کانُوا یَصنَعُونَ».
ما مى‏دانیم ,ماقدرت ایمان را از على علیه‏السلام آموخته‏ایم و مى‏دانیم:«چیزى که به یک نظام، قدرت مى‏دهد، بمب اتمى نیست... قدرت ایمان نیروهاى حزب الله است».
ما به«:وَلَیَنصُرَنَّ اللّهُ مَن یَنصُرُهُ».  چشم امید داریم، و بر:
«وَالمُؤمِنُونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم اَولِیاءُ بَعضٍ یَأمُرُونَ بِالمَعروُفِ وَیَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ».
دست دعا برداشته‏ایم.ما،  «فَلَولا کَانَ مِنَ القُرُونَ مِن قَبلِکُم اُولُوا بَقِیَّةٍ یَنهَونَ عَنِ الفَسادِ».
را آزموده‏ایم و از محمد صلى‏الله‏علیه‏و‏آله آموخته‏ایم که:«براى چشم با ایمانى که معصیت خدا را مى‏بیند، نباید فرو بسته شود، تا اینکه آن را تغییر دهد».
و این پیام سرخ را در صحیفه همیشه سبز نور فهمیدیم:
«اگر انسان دید، معصیت خدا مى‏شود، باید جلویش را بگیرد و نگذارد معصیت خدا بشود».پس:    «واى بر گروهى که خداى را در امر به معروف و نهى از منکر، اطاعتگر نباشند».و«چه بد مردمانى‏اند که عیب مى‏دانند امر به معروف و نهى از منکر را»
ما بسیجى مى‏مانیم و ما، بسیجى هستیم و هر روز با اندیشه مطهر، نماز «مرگ بر امریکا» مى‏خوانیم؛ نماز «امربه معروف و نهى از منکر»
ما «کُلُّکُم راع» را از محمد صلى‏الله‏علیه‏و‏آله شنیدیم و «کُلُّکُم مَسئول» را على براى‏مان سرود: «امروز امر به معروف و نهى از منکر، هم مسئولیت شرعى و هم مسئولیت انقلابى و سیاسى شماست»
ما بسیجى هستیم؛ ما از «مؤمنان ضعیف» بیزاریم؛ از «مَیِّتُ الاَحیاء!»
ما مى‏خواهیم وارث کربلا باشیم و از خون نامه شهیدان و آرزوهاى مردان حماسه، پاسدارى کنیم.
ما «ستاره‏هاى گم شده غربت» را فراموش نمى‏کنیم و با «اسیران عشق» تا باغ آفتاب مى‏رانیم.
ما، هر روز دعاى عاشورایى «اَللّهُمَّ اجْعَلْنا مِنَ الّذینَ یَأمُرونَ بِالمعروف و یَنهون عَنِ المُنکَرِ» را مى‏خوانیم.
و ما، بسیجى هستیم و بسیجى مى‏مانیم»... .

یک عمرعجایب ظهور را می خواندیم ، می شنیدیم و چشممان از بهت، حدقه می گشت؛

امروز همه را می بینیم و لمس می کنیم .

می شنیدیم آن روزها تو خواهی آمد، آن لحظه های تلخ را می چشیم اما تو را .......

مهدی زهرا !

می دانم منتظر تر از ما ثانیه ها را ورق می زنی اما نمی دانم تو خسته تری یا ما ؟

برای نبودت چقدر روزها را ورق زدیم و ثانیه خرج کردیم تا بیایی .

خستگی انتظار از پایمان به درآورده ، بیقرار نشسته ایم تا خودت نوید آمدنت را برسانی .

یا صاحب الزمان!

عمریست در کشاکش غدّار زمانه بوته های صبر کاشته، گلهای انتظار برداشته ایم .هرگاه گوشه ای ، کناری ، روزگار نامهربان مشتی می کوبد و کم لطفی اش را بیش از پیش می نماید، سایه حضورت در ذهن ، تجلی می یابد که بیایی و التیام زخم های همگان گردی ، بیایی و به تمام نداری ها و نبود هایمان پایان دهی .

و جاهدوا فی الله حق جهاده هو إجتباکم : در راه خدا چنانکه حق جهاد در راه اوست جهاد کنید که او شما را برای خودش برگزیده است.

معاونی از cia   گفته بود : بعد از تفحص هایی که انجام دادیم ،دریافتیم بیشترین پویایی را مذهب شیعه دارد و پویایی آنها از دو چیز است :1. فرهنگ شهادت 2. اطاعت از علما.

و امروز اگر میلیاردها میلیارد برای نگهبانی از یاد و خاطره دفاع مقدس خرج گردد، نه تنها کم است بلکه از پیامدهای نابسامانی پیشگیری خواهد نمود که در روزگاری دیگر با صدها برابر آن هرگزنمی توان.

ترویج روحیه ایثار و شهادت در حقیقت مقابله با توطئه ها و دسیسه های استکبار و تهاجم فرهنگی است و بااین تلاش خداگونه و با اشاعه فرهنگ ایثار و شهادت و نیز با گردآوری خاطرات و اسناد شفاهی و کتبی شهداء،ایثارگران می توان ازارزشهای دینی ،معنوی،اعتقادی ومرزهای عقیدتی و جغرافیایی دفاع کرد و برای جامعه الگوسازی بهینه ای را ارائه داد.

اگر همه جامعه یکسو،هدف والای ترویج ایثار را دنبال نمایند،می توان با رویکردی هماهنگ به نگهبانی از آن برخاست؛و از آنجا که شهید پرچم سرافرازی و شرف این ملت است و برگهای زرین آثارش،انتقال اندیشه های فرهنگ مقاومت وپایداری ورویارویی باتهاجمات ویرانگردنیای غیر اسلام است.

به گفته رهبر فرزانه انقلاب : شهدای ما خط مقدّمند و پشت سر آنها خانواده هایشان هستند. اگر خانواده های شهداء مایل به همکاری با کنگره ها،یادواره ها و حتی بنیاد شهید نباشند،چگونه می توان بدون یاری آنها از آثار و اسنادشان به خوبی حمایت کرد؟

شهداء و دفاع مقدس بخشی از تاریخ گهربار ایران عزیز است.

آیا به راستی آنان ارزشمندتر از پادشاهان بی قید و نالایق این مرزو بوم نیستند که در تاریخ از  بی کفایتی،خوشگذرانی و بعضاً از محاسن آنان یاد شود،اما از بزرگ مردیها،دلاوریها و خدارنگی شهداء نامی به میان نیاید؟جای افسوس نمی ماند اگر گذر زمان بر ردّپای خدایی و خالصانه آنان گردوغبار فراموشی بنشاند؟

 آری! به راستی به نظر می رسد اگر صد سال هم بگذرد و قصه گذشت و فداکاری شهداء و ایثارگران برای نسلهای آتی توصیف شود،قطعاً بر آنان مؤثر خواهد بود. آثار و اسنادبه جای مانده ازشهید،میراث گرانبهای دلاور مردانی است که ازعمق دیانت بر زمین خاکی قدم نهادند،آنان که حقّانیّت جهاد در راه معبودرابه تفسیر نشستند.به یقین نسلهایی که ازپس ماخواهندآمد،ازلابلای اسنادومدارک شان به حقیقت ومظلومیّت رزمندگان پی خواهند برد.

 جمع آوری آثارشان همان حفظ حافظه تاریخ دفاع مقدس است. نگهداری و مرمتش فریضه ای انسانی و اعتقادی است که گنجی عظیم را به آیندگان منتقل خواهد نمود؛ آن گونه که پیشوای ششم شیعیان امام جعفر صادق(ع) می فرماید :

ُاکتبوا فإنکم لا تحفظون إلا بإلکتاب :بنویسیدزیراچیزی رامگربانوشتن ازفراموشی حفظ نخواهیدکرد.

اسفباراست که تاکنون آن چنان که بایدوشایسته بود نتوانسته ایم زبان گویای این کبوتران کبریایی باشیم و چه تأسفبار است که ایثارگرانی که حافظان این وقایع بودند رخت شهادت بر تن کردند و ما را به خودمان واگذاشتند و گفته ها و شنیده ها و دیده ها شان را با خود به دیاری دیگر بردند و دردآوراست که سالانه چند صد نفر از پدران و مادران،آنان که به راستی اسناد والای شهداء هستند به رحمت ایزدی می شتابند و دستان خالی ما را خالی تر از پیش،رها می کنند و می کوچند.

و اینک ماییم که باید شهید، این حلقه مفقود فرهنگی را احیاء نموده و این لوح طلایی گمشده در روزمرگی هامان را بر دلها بیاویزیم و مبلّغش گردیم.