سلام

در کشاکش شلوغی‌ها،
مردم برای بازگشت،
به حسن خمینی فرصتی دادند.

صلوات اول:
“برای سلامتی وجود مبارک حضرت قائم آل محمد عجل الله تعالی فرجه”

صلوات دوم:
“شادی روح امام”

جمعیت نسبتا آرام،
منتظر صلوات سوم:
به جای سلامتی رهبر معظم انقلاب؛
“سلامتی همه خدمتگزاران به جامعه‌ی اسلامی”
جمله‌ای که می‌شود،
به هزار شکل تفسیرش کرد.

شاید برای خیلی‌ها مهم نباشد،
اکثریت مردم اما،
صراحت لهجه می‌خواهند.
تبیین می‌خواهند.
روشنی می‌خواهند.
مردم از دوپهلوگویی خسته‌اند.
کسی به داد مردم برسد.
کسی مردم را بفهمد…

جز نفاق و فتنه؛
چه از دهان حسن خمینی می‌ریخت؟

بنده از دوستانی که اعتراض مردم به صحبت‌های حسن خمینی را بی‌ادبانه می‌خوانند؛ متنفرم.

همین! مال هیچکس نیست!

سلام

یادم نمی‌رود وقت حمله به عراق،
شعار “دموکراسی برای همه”

یادم نرفته وقت حمله به افغانستان،
عربده‌های احقاق “حقوق بشر”

و لابد امروز هم،
غیر از ایران،
تمام “ناامنی‌های جهانی”،
با کشتار مردم مظلوم نوار غزه
و هرکسی که در فکر کمک به ایشان باشد، حل می‌شود.

حق اینست که امروز از سربازانشان تجلیل کنند.
و حق همین است که در تبریک‌ها و شادباش‌هاشان افشا کنند؛
ماهیت تمام جنگ‌ها و جنایاتشان را.

هدیه‌ی دموکراسی،
حقوق بشر،
امنیت جهانی،
این‌ها فقط برای جنگ و کشتارهایشان بهانه است.
وقت تجلیل و تقدیر که می‌شود،
موضوع اصلی منافع کشور آمریکاست که ناگزیر نمایان می‌شود.

این را من نمی‌گویم.
گوگل را تماشا کنید!

این روزها دلم،
قدر سربازان خمینی را که فقط برای حق جنگیدند، بهتر می‌داند.

این روزها دلم،
دوباره مهرآباد و تحصن برای غزه می‌خواهد… + +

این روزها دلم،
تمام وقت می‌گیرد…

حمله‌ی اسرائیل به ناوگان آزادی غزه و بیست کشته؛ پایان
عمر منحوس اسرائیل

آمریکا جنایات رژیم صهیویستی را محکوم کند

به بهانه‌ی انهدام کاروان کمک‌رسانی غزه

همین! مال هیچکس نیست!

سلام

به یک سال پیش فکر می‌کنم!
نادان بودم!
غر می‌زدم که فرصتی به این طلایی را حضرت آقا چرا در کردستان…؟!؟
امروز اما…

کردستان را دوست دارم،
با تمام مردمانش!
الآن که می‌نویسم در پوست خود جایم نمی‌شود.
به هموطنی با کردها افتخار می‌کنم.
خدا می‌داند که اشک شوق می‌ریزم.

دیدیم که بعد از انتخابات،
سبزها به هر صدایی بپا خاسته در مخالفت جمهوری اسلامی ایران،
لبیک گفتند!
از تهدید‌ها استقبال کردند،
به تحریم‌ها آفرین گفتند،
با اسرائیلی‌های نجس که آب دریا در برخورد پوزه‌های کثیفشان نجس می‌شود هم‌پیاله شدند.
سلطنت طلب، منافق، بهایی، نهضت آزادی و هر نکبتی که فکر کنی از آستین بیرون آوردند.

این‌ها را دیدیم؛
نهم دیماه را هم دیدیم.
دیدیم که مردم در نهم دیماه و ایضا بیست و دوم بهمن ماه هشتاد وهشت به ایشان چه جوابی دادند.

حالا بعد از آن همه رسوایی،
هنوز خون شهدای شیراز خشک نشده،
هنوز حتی داغ مادران شهیدان سربریده‌ی کردستان خاموش نشده،
امروز با تابلوهای مسخره،
داد حمایت از یک مشت تروریست و تجزیه طلب سر می‌دهند!

بعد از اعدام پنج تروریست در ایران،
مدام تلاش کردند تا مردم ایران بالاخص کردستان را،
به خیابان‌های اعتصاب بکشند.
چند روز عزای عمومی اعلام کردند،
مردم به اشاره‌ی دولت مردمیشان،
و آنطور که خودشان می‌گفتند: به عشق ره‌برشان،
نه تنها داغدیده نبودند تا عزای عمومی برگزار کنند،
انگار نزدیک‌تر از همیشه در کنار ملت ایران،
سرحال و سرزنده،
در یک جمع دویست هزار نفری،
در پیاده روی خانوادگی!
میان یک دنیا شادمانی و طراوت!
قدم به قدم از پس یک سال فاصله،
عطر ره‌برشان را استشمام کردند.
دریغ از یک بند کفش سبز که بر پای کسی باشد،

آن همه فضاسازی به گورستان تاریخ سپرده شد!
سبزها ماندند و باز دروغ‌های همیشگیشان…

یک مشت نشانه‌ی خروارش،
وبلاگ زنانه‌ها،
امروز در مطلبی با توهین به مردم شریف کردستان(1)،
آن‌ها را عزادار تروریست‌های اعدام شده خواند و ادعا کرد مردم کردستان در اعتصاب هستند.
پیش پیش هم از طرف دولت، اعتصاب کنندگان را مجازات کرد و مغازه‌های خیالیشان را پلمپ زد!
جالب‌تر آنکه برای اثبات مدعای خود عکسی (2) را منتشر کرد که قریب به یک سال از انتشار آن در یکی دیگر از وبلاگ‌های دروغ پرداز ضد انقلاب (3)می‌گذرد.
مردم را مثل خود خر فرض کرده‌اند،
نمی‌دانم اگر این کارها نبود، میرحسین موسوی و باندهای زر و زور حامی سبزش کی می‌خواستند فرار کنند؟!؟

پ.ن:
1- دروغگو دشمن خداست، حتی اگر سبز باشد.
2-حتما دوستان از فیلتر بودن آدرس‌ها گله نمی‌کنند و با این تفاسیری که گذشت، اندکی هم به مدیریت فیلترینگ برای فیلتر برخی دروغ پردازی‌ها حق می‌دهند!
3- از تمامی صفحات بالا عکس گرفته‌ام که به ترتیب می‌توانید تصاویرشان را ببینید!
البته این کار به جلوگیری از هرگونه جِر زنی که عادت سبزهاست نیز کمک می‌کند.

(1) و (2) و (3)

همین!مال هیچکس نیست!