فساد اقتصادی و فساد اخلاقی وابسته و ملازم یکدیگرند، کلیدواژه این‌ها هم بی‌حجابی است/ حمایت برخی مسؤولان از بی‌حجابی برای پر کردن خلأ مدیریت اقتصادی کشور است

کیهان: وی در نشست شماری از «منتخبان مرحله اول و نامزدهای مرحله دوم ائتلاف امید» که در کتابخانه ملی برگزار شد، گفت: بخشی از شما از مجموعه اصلاح‌طلبان، بخش دیگرتان از طرفداران دولت، و بخش مستقل‌تان هم طرفدار دولت هستند.
وی با بیان این که «رونق اقتصادی کمبود جامعه ماست» گفت: بعضی‌ها فکر می‌کنند با عسرت و ریاضت زندگی کردن بهتر است، این در حالی است که قرآن هم آن را قبول ندارد و مسلمانان را از عسرت کشیدن پرهیز می‌دارد.
هاشمی گفت: این کار مهم شما مجلسی‌ها خواهد بود که درآمدها را منطبق با آیه‌های خدا برای خرج کردن آماده کنید.
وی ادامه داد: یکی از ضربه‌هایی که در تاریخ خوردیم از جریان‌های انحرافی تصوف است.
هاشمی رفسنجانی گفت: ریاضت‌هایی که در مورد زندگی امام خمینی(ره) می‌گویند درست نیست، من از جوانی در خانه ایشان بودم. ایشان هرچه داشتند را نشان می‌دادند این طور نبود که جلوی خانه زیلو پهن کنند و در خانه قالی داشته باشند. بلکه از همان جلوی خانه‌شان قالی پهن می‌کردند تظاهر نمی‌کردند. خیلی از ریاضت‌کشی‌های این روزها ریاکاری است. قرار نیست مردم با ریاضت زندگی کنند. آنهایی که ریاضت‌کشی مردم را می‌خواهند و مردم را به عسرت تشویق می‌کنند خودشان طور دیگری زندگی می‌کنند.
اظهارات آقای هاشمی در تخطئه عسرت و ریاضت که متعاقب سخنان قبلی وی در ستایش از تجمل صورت می‌گیرد که حکایت همان دانش‌آموزی است که قرار بود درباره فقر انشاء بنویسد و نوشته بود ما فقیریم، آشپز ما فقیر است، دربان ما فقیر است، باغبان حیاط بزرگ ما فقیر است...!
هم اکنون در حالی که خط فقر 2/4 میلیون تومان اعلام شده، دولت حقوق کارگران برای سال 1395 را 812 هزار تومان تعیین کرده است. با این وصف باید از آقای هاشمی و دولت تحت حمایت وی پرسید پس از 30 ماه خطابه و در باغ سبزنمایی، چه کاری برای همین اقشاری که در عسرت و ریاضت زندگی می‌کنند کرده‌اید و چرا وعده‌ها هیچ کدام به واقعیت نپیوسته است؟ وگرنه تمجید از زندگی مرفه و تخطئه کسانی که دنبال ریاضت و عسرت هستند، برای مردم نان و آب و گشایش و رونق اقتصادی نمی‌شود.
از سوی دیگر باید یادآوری کرد که امام در ساده‌زیستی مراعات پایین طبقات را می‌کرد حال آن که برخی مدعیان سازندگی و رونق اقتصادی برای جامعه، عملاً برای تبعیض و تجمل و اشرافیت برخورداری خویش از امتیازها کیسه دوختند.

روزنامه جوان با اشاره به سخنان سیدحسن خمینی مبنی بر اینکه هدفش از ورود به انتخابات خبرگان، جلوگیری از مصادره امام بوده نوشت: اگر به صحنه سیاسی کشور بنگریم و بخواهیم مصادیق سخن سیدحسن را پیدا کنیم، چه کسانی خواهند بود؟... مواضع پایگاه اطلاع‌رسانی جماران، ملاقات مکرر سیدحسن با سران فتنه و زندانیان آنان و عکس‌های یادگاری، ناراحتی چندباره وی از پخش سخنان امام از سیما (در فتنه 1388)، حمایت رسانه‌های خاص از وی و... نشان می‌دهد که سیدحسن دقیقاً خود را در کانتکسی تعریف کرده است که نه با اعتقاد که با نفاق به دنبال مصادره امام بوده‌اند. از سیدحسن باید پرسید پرنواخت‌ترین و پرتکرارترین مفاهیم توسط امام چیست و نسبت شما با آنها چگونه است؟ دقت در صحیفه امام نشان می‌دهد که «جهانخواران»، «اسلام ناب محمدی»، «استکبار»، «محرومین و مستضعفین»، «دعوت و صدور انقلاب»، «دائمی بودن مبارزه»، «عدم جدایی دین از سیاست»، «نه شرقی و نه غربی»، «نفی اشرافی‌گری»، «حقوق مردم»، «جامعیت اسلام در پاسخگویی به نیازهای بشر امروز»، «دفاع از مردم مظلوم فلسطین»، «جهانی بودن نهضت»، «نفی صهیونیزم» و... گفتمان اصلی امام را تشکیل می‌دهند. بدون حب و بغض از سیدحسن سؤال می‌کنیم در گفتمان، سیره، مکتوبات و مواضع جنابعالی این مفاهیم کجا قرار می‌گیرد؟ شما کمتر هفته‌ای است که مدعیان «گریزی از سکولاریسم نیست» را زیارت نکنید درعین حال همه عمر امام صرف این جمله شده که «اسلام همه چیزش سیاست است». اکبر گنجی به عنوان یکی از دشمنان صادق نظام جمهوری اسلامی که دشمنی‌اش را پشت امام و توأم با نفاق نمی‌کند، اینگونه از مصادره‌کنندگان امام پرده‌برداری می‌کند: «برخی از اصلاح‌طلبان مدعی قرائتی جمهوری‌خواهانه از آرای آیت‌الله خمینی‌اند، گویی در هر منوتیک هرج و مرج مطلق حاکم است و از هر کس به هر قرائتی [که] حتی کاملاً معارض با متن است و گمان می‌کنند هرمنوتیک معجزه‌گر است و می‌تواند از چاه اقتدارگرایی، دموکراسی و آزادی بیرون کشد. از آن جالب‌تر به صراحت می‌گویند که ما نباید بگذاریم آیت‌الله خمینی در جبهه مقابل- یعنی در جبهه محافظه‌کاران- قرار گیرد. اگرچه ایشان به دموکراسی و آزادی اعتقادی نداشت ولی ضرورت‌های سیاسی ایجاب می‌کند که آیت‌الله خمینی در جبهه دوم خرداد باشد. لذا بگوییم که او جمهوریخواه و دموکرات و آزادیخواه بود، اما این رویکرد استفاده ابزاری از او برای مقاصد سیاست نه چیز دیگر است.»
جوان می‌افزاید: بنابراین وقتی سکولارها در عین اعتراف به دوری فکری از امام، به دنبال مصادره امام هستند، سیدحسن نه‌تنها ناراحت نمی‌شود بلکه اصرار بر هویدایی روابط با آنان دارد. تراز امام تراز انقلاب جهانی است. هیچ انسان دلسوز و مؤمن به انقلاب چنین مصادره‌ای را نه صحیح می‌داند و نه ممکن، اما اگر بخواهیم در حوزه حکومت (نه دانشگاه و حوزه) امام را تفسیر کنیم هیچ مرجعی با صلاحیت‌تر از رهبر انقلاب اسلامی و مجلس خبرگان نیست.