در مناظره ها و در صحنه ترحم برانگیز روحانی و جهانگیری، این روحانی بود که بی وقفه با دستان لرزان ایفای نقش می کرد، سخنان بی پایه و سند جهانگیری در پشیتبانی از دولت روحانی، هر چه بیشتر روحانی را به دروغگوئی و تهمت زدن ترغیب می کرد، غافل از آنکه مردم انفعال و ضعف دولتِ ناکارآمد، و پر از فساد روحانی را، عامل اصلی تحقق نیافتن وعده های او می دانستند.

روحانی بر سر دو راهی دروغ و حقیقت ایستاده بود و فقط می توانست دروغ را در آغوش بگیرد، و هر زمان که در مناظره با حقیقت روبرو می شد، تهمت می زد و ترسی سراپای وجودش را فرا می گرفت، و برای لحظه ای آرزو می کرد ای کاش می توانست دروغ نگوید.

اما دولت روحانی دولتی لیبرال بود، و دروغ و نفاق لازمه چنین دولت هائی ست، او فقط با دروغ توانسته بود دولت پر از فساد و اختلاس اش را بوجود بیاورد.

به گمان اکثریت مردم ایران، دروغ ها و وعده های جدید روحانی در مناظره ها، تافتهِ جدا بافته ای نبودند، بلکه وجود اشتباهاتی در دولت دهم به روحانی فرصت داده بود، تا با وعده هایی فریبنده در سال92 ، ناشایستگی های خود و همکارانش را در 16 سال دولت های گذشته بپوشاند.

برای بینندگان، روحانی به صورت فردی دروغگو، رئیس جمهوری فریب خورده از غرب، و به صورت یک دولت ناکارآمد جلوه گر می شد، روحانی با کشاندن پای جهانگیری به مناظره ها، به مردم فهماند، که در چهار سال گذشته، هرگز به فکر قشر ضعیف و جوان بیکار جامعه نبوده است.

در سومین و آخرین مناظره، میل دانستن و کنجکاوی مردم، در باره جزئیات سخیفِ ، وضعیت فساد در دولت روحانی، با نشان دادن برگه های اختلاس و رشوه، بر اصل مناظره غلبه کرد، و باعث شد سوالات زیادی در باره اختلاس های دیگر دولت، فکر مردم را مشغول سازد.

در این میان یک حس غریبی مردم را به سوی رئیسی سوق می داد، تا این کاندیدای استثنائی، انقلابی و مردمی با کارنامه ای درخشان را ، که بدون تکبر، تاریخ دولت ها و تمام زندگی فساد زده، مادی و غیر اخلاقیِ روحانی و یارانش را می دانست، و اصلا به رخ روحانی نمی کشید را بهتر بشناسند.

به ناگاه حس حقارت روحانی در مقابل خصوصیات پاک آقای رئیسی، نفسِ سرکش او را به طغیان کشاند، طغیانی که پیش بینندگان جز بد زبانی بیشتر برای روحانی نتیجه ای نداشت، و مردم به وضوح فهمیدند روحانی برای رسیدن به جایگاه اصلی اش در جاده پر پیچ و خمِ خود باختگی، به آخر خط رسیده است. 

ادامه مطلب...

در این برهه حساس از تاریخ پر فراز و نشیب کشور عزیزمان ایران، زمانی یک رئیس جمهور می تواند روند پر شتاب و با سرعت زیاد را به ‌وجود بیاورد، که مبانی را درست انتخاب کرده باشد، توده مردم ایران با هر سلیقه ای رئیس جمهوری می خواهند انقلابی با وظیفه ای سنگین و حساس، با مدیران ارشد اجرایی قوی و کارآمد، که مدیریتی داخلی و خط امام را شناخته باشد، رئیس جمهوری که در گام اول دوست و دشمن را بشناسد و مرز بین این دو را درک کند.

در این انتخابات نه روی نظریه های آقای روحانی میتوان حساب باز کرد و نه روی وعده های آقای جهانگیری، چرا که رونق اقتصادی ایران کاریست بسیار سخت، نباید کسی رئیس جمهور شود که بعد از چهار سال مشخص شود هیچ برنامه ‌ای برای بیکاری و اشتغال جوانان نداشته است. 

آقای روحانی باید بداند همیشه یک رئیس جمهور را حماقت اطرافیانش زمین می زند، مردم نمی گویند اطرافیان رئیس جمهور بد بودند، می گویند رئیس جمهور بد بود، نمونه اش آقای جهانگیری که بعد از چهار سال که معاون اول روحانی بوده، حال جهانگیری خود را از اقدامات دولت روحانی جدا می داند، و به عنوان یک اصلاح طلب به میدان آمده است نه اعتدالی، و این یعنی اینکه آقای جهانگیری چهار سال است در راه دولت روحانی قدم برداشته و دستش خالی است و در مناظره ها دقیقا شعار بیست سال قبل اصلاح طلبان را می دهد.(سرچ شود: (جرس+سخنان تبلیغاتی خاتمی و یاران اصلاحات).

مسئولان دولت یازدهم باید می فهمیدند که باید به عشق خدا به مردم خدمت می کردند، چرا که فقط در کنار همین مردم می توانستند تطهیر شوند، مقام معظم رهبری پیوسته روشنگری می کنند تا مردم آگاه شوند و مسئولان کمتر فریب بخورند، ولی اینک به جای این دولت ناکارآمد، ایشان شرمنده مادران جوان بیکار جامعه می شوند، این رهروان دل شکسته و دلواپسان انقلاب هستند که قلب شان برای خدمت به مردم ایران می تپد، نه دولتی که دلواپس مذاکرات نشد، در عوض ملعبه دست آمریکا شد.

ولی اکنون به لطف خداوند تبارک و تعالی، رئیس جمهور حجت الاسلام رئیسی می آید، با یاوری انقلابی همچون دکتر سعید جلیلی ، اینان اهل عمل هستند، راستگویند نه دروغگو ، خدا ترس اند نه فریفته شیطان ، این دو می آیند تا پایشان به فرمان رهبری باشد، اینها به اطاعت دلخوش اند به دست پر و خالی برای خودشان و اقوامشان فکر نمی کنند.

این دو بزرگوار همچون کارنامه گویای آینه وار شان، که در طول عمر پر برکت شان از خود به جا گذاشته اند، مکلف به انجام تکلیف هستند ، می آیند و دعای خیر بندگان خدا را با خانه های میلیاردی در این دنیا عوض نمی کنند ، می آیند تا خنده کنند برای مردم، گریه کنند به جای مردم. 

توده مردم در آقای رئیسی کسی را می بینید که مخاطب نفس آنهاست، حجت الاسلام رئیسی همان چیزی را می گوید که توده مردم ایران می گویند، رئیس جمهوری با معاونانی که فقط به عشق خدا به مردم خدمت می کنند، مردم باید بدانند چه تغییر و تحول مثبتی قرار است در ایران اتفاق بیفتد، اینک هیچ بن بستی در رای دادن به آقای رئیسی وجود ندارد. 

ادامه مطلب...

خداوند تبارک و تعالی در عالم وجود، موجودى کامل ‌تر از حضرت محمد (ص) نیافریده است، و این حضرت محمد(ص) بود که تحسین پرودگار را برانگیخت انک لعلی خلق العظیم.

جهان خلقت در همه اعصار و دوران های خودش، کسی همچون حضرت محمد (ص) را که فصیح تر در زبان ، بلیغ تر در منطق و بزرگتر در آفرینش باشد را به انسان ها نداده است.

پیامبری که سرا پا فضیلت و رحمت، و منبع خیر و نیکی است، او که به عقیده دوست و دشمن معلم بزرگ هدایت است و ثابت کرد شرفی بالاتر از اسلام وجود ندارد.

پیامبری که با قلم و کاغذ، و خواندن و نوشتن آشنا نبود، ولی در اولین پیام آسمانی خود، فرمان خواندن داد، و صنعتِ به کار بردن قلم را ، پس از نعمت آفرینش، بزرگترین نعمت ارزانی شده به بشر معرفی کرد.

از زمان آدم ابو البشر تا زمانی که اسرافیل در صور بدمد کسی به منزلت حضرت محمد(ص) نمی رسد و وجود اقدسش یگانه منبع فیض است و منجی آدمیان از ظلمات جهل.
بعثت پیامبر خاتم حضرت محمد مصطفی (صل اله علیه و آله و سلم) بر همه مسلمانان و آزادگان جهان مبارک باد.

ادامه مطلب...

جهان به لحظه حساس تاریخ خود رسیده و نقطه عطفی در تاریخ بشر بوجود آمده است، نوزادی که در نسل ابراهیم خلیل(ع) ریشه دارد، در خانه کعبه متولد شده و جهان دارد به سوی سرنوشت خود به پیش می رود، سرنوشتی که قلم قضای الهی، تحولی درخشان بر آن ترسیم کرده است.

در حالی که وجود با برکت و ارزشمند حضرت محمد (صل اله علیه و آله و سلم) داشت زمینه نزول قرآن را فراهم می کرد، به موازات آن باید زمینه پیدایش انسانی که قرآن را در خود تجسم دهد، نیز باید فراهم می شد، حضرت محمد(ص) داشت مراحل کمال خود را می پیمود و لازم بود ده سال دیگر بگذرد، تا او موفق به تسخیر آخرین قله کمال گردد، و آماده بعثت شود.

به زودی قرآن از عدالت سخن می گوید و این علی(علیه السلام) است که باید این عدالت را در همان سطحی که خدا خواسته، در وجود خویش تجسم دهد، تا مردم آن را که شنیده اند ببینند، مردی برگزیده از طرف خداوند، تا این صلاحیت و شایستگی را داشته باشد که بگوید، من قران ناطقم.

هدف نیل به آخرین قله کمال است، هدف این است که انسان، انسان شود و حضرت محمد(صلوات اله علیه) برای ایجاد این تحول، در راه تربیت انسانها به دو عامل نیاز قطعی داشت، یکی قرآن و دیگری علی(ع) و این خود پیامبر است که همیشه این دو را با هم نام می برد : ( انی تارک فیکم الثقلین، کتاب الله و عترتی )، همانا دو چیز گرانبها در میان شما می‌گذارم که پس از من هرگز گمراه نشوید، یکی قرآن و دیگری عترت و علی(ع) شاخص ترین فرد عترت است.

این کعبه نبود که شکافته می ‏شد، آغوش خدا بود که برای تحویل دادن علی(ع) به آفرینش خویش گشوده می شد، یا فاطمه بنت اسد(س) هم اکنون کعبه از شوق حضور طفل تو سینه خواهد شکافت، عظمت کودک تو آسمان ‏ها را به زانو در خواهد آورد، او کامل کننده دین احمد و سنگ صبور محمد(ص) است، کسی که بیابان‏ های خشکِ ظلم و تبعیض را به سر سبزترین باغ‏ های عدالت پیوند خواهد زد.

به یک باره سنگ های خارای دیوارهای بیت العتیق کعبه از شوق حضور نوزاد آغوش گشودند، دیوارهای خانه کعبه که مرکز عالم و کانون سکون زمین است، با لبخندی لب باز کردند و نام علی(ع) را همچون کلامی مقدس بر زبان آوردند، فاطمه بنت اسد(س) به درون خانه خدا فراخوانده شد، تا زیباترین تولد تاریخ بشر به نام مبارک حضرت على (علیه السلام) ثبت شود، کسی که سرفراز ترین قله معرفت است، و به مریدانش آموخت، رفعت یک انسان در آزادگی اوست. 

ادامه مطلب...

مردِ سیاست را در هر مملکتی مردمش انتخاب می کنند، اگر خوب باشد مردم انتخاب کردند، اگر بد باشد خودشان خواستند، تا وقتی به وعده های کدخداها دل ببندیم بدبختیم، اگر اشتباه یه پزشک زیرخاک دفن شود و ‏اشتباه یه مهندس روی خاک سقوط کند، ولی ‏اشتباه یه رای دهنده روی زمین راه می رود و کشوری را به نابودی می کشد، در واقع ایران توسط ریاست جمهوران خود باخته عقب نمی افتد، بلکه توسط کسانی عقب می افتد که به این کاندیداها رای می دهند.

در میان کاندیداهائی ریاست جمهوری دوازدهم، در پشت سر هر کدام از آنها یک تفکر خاص قرار دارد، این تفکر ممکن است انقلابی، عقلانی و بر اساس حکمت، عزت و مصلحت باشد، و یا ممکن است تفکری وابسته، خود باخته، بدون خلاقیت، غیر انقلابی و مسموم باشد، معمولا تیم ها و افراد فکری و عملیاتی دولت ها که اتفاقا در همین دولت یازدهم در راس امور اجرایی هستند، اکثریت این افراد و جریانات اینقدر ساده لوح نیستند که غرب فریبشان بدهد، بلکه غرب برایشان فریبنده است، آمریکا برایشان هیبت دارد، مغناطیسی از خود شیفتگی در دلهایشان ایجاد می کند که بیشتر از جنس دو تابعیتی هاست.

تدبیر به اسم نیست، به مرام و مسلک است، کسی که به سلاح خُدعه شکست نخورد به هیچ سلاحی شکست نمی خورد، بالعکس کسانی که زود فریب می خورند زود هم شکست می خورند، آمریکائیان سالهاست ایران را تهدید می کنند، در واقع آنها وقتی تهدید می کنند یعنی از واقعیت ها دور شده اند، یعنی در مقابل ایران کم آورده اند، ولی دولت روحانی در عین قدرت و با دست پر وارد مذاکره با آمریکا شد، و نرمش قهرمانانه را تبدیل به نرمش ذلیلانه کرد.

مردم به رئیس جمهوری رای می دهند که دلسوز باشد، دلواپس مردم و نظام باشد، مرد عمل باشد، و مرد عمل بودن دل خوش کردن به وعده های دشمن نیست، به ایمان است به توکل است، به نجابت راستگوئی و غیرت انقلابی است، جایگاه یک انسان را ایمانش معین می کند نه مقام و رتبه اش، آنها وقتی کلاه سر دولت یازدهم گذاشتند به ریش دولت خندیدند. 

ادامه مطلب...