نظام جمهوری اسلامی از همان ابتدا در تعارض با نظام سلطه جهانی شکل گرفت. این ماهیت ضداستکباری جمهوری اسلامی موجب شد که استکبارجهانی برای مقابله با این نظام لحظه‌ای از برنامه‌ریزی و سناریوسازی با هدف کارشکنی و براندازی دریغ نورزد. آخرین اقدام ناکام دشمن در انتخابات خردادماه 88 بود که طرحریزی 10 ساله آنها سرانجام با نصرت الهی، هدایت رهبری الهی جامعه و بصیرت ملت ناکام ماند و به حماسه تاریخی 9 دی انجامید! اما فتنه‌گران همچنان در کمین فرصتی هستند تا بار دیگر فتنه‌ای دیگر بیافرینند! و در اوهامات خودبافته‌شان این بار انتخابات آتی خرداد 92 را مستعد این امر یافته‌اند!

ابعاد تلاش و ترفندهای دشمن برای ایجاد فتنه‌ای در سال 92 و در آستانه انتخابات خردادماه آتی، در این ایام بارها توسط بزرگان جامعه گوشزد شده و از مسئولین و توده‌ای ملت خواسته شده تا در برابر آن هوشیار باشند. 

اما در این میان نکته‌ای قابل توجه وجود دارد که نباید از آن غفلت ورزید و آن این است که توجه به "فتنه آینده"، نباید خود زمینه‌ساز تحقق فتنه شده و آرامش و امنیت روانی جامعه را بر هم زند! به واقع فضای رسانه‌ای و تبلیغاتی هشدار نسبت به اقدامات دشمن نیز باید حساب شده و هماهنگ، مدیریت شود تا فرصتی برای سوء استفاده دشمن فراهم نیاورد.

طرح این مساله از آن جهت دارای اهمیت است که مدتی است سوء استفاده از عنوان "فتنه آینده" در دستورکار عوامل داخلی و خارجی فتنه قرار گرفته شده و فتنه‌گران خود به صفوف کسانی پیوسته‌اند که نسبت به خطر فتنه سال 92 هشدار می‌دهند!

به عنوان نمونه هفته گذشته روزنامه «گاردین» در مورد انتخابات سال 92 ایران نوشته است: «از دیگر رخدادهای مهم در منطقه انتخابات ریاست جمهوری ایران خواهد بود که معلوم نیست چه کسی جانشین احمدی نژاد خواهد شد و احتمالا در این انتخابات نیز مثل انتخابات قبلی، ریاست جمهوری مردم به خیابان‌ها خواهند ریخت و ناآرامی‌ها در ایران گسترده خواهد شد.»

متن فوق به خوبی آشکار می‌سازد که نویسنده روزنامه انگلیسی، آمال و اوهام صاحبان خود را بر زبان آورده و قصد دارد تا با ناامن سازی افکار عمومی، آشکارا عوامل فتنه‌گر داخلی را بار دیگر برای آمدن به خیابان‌ در سال 92 تشویق کند!

ادامه مطلب...

در آستانه انتخابات مجلس نهم در سال گذشته بود که بار دیگر سبک و سنگین کردن منطق وحدت و ائتلاف از یکسو و منطق تکثر و رقابت از سوی دیگر در میان نیروهای انقلاب رونق یافت و مخالفین و موافقین هر دو گرایش به تبیین استدلال‌های خود پرداختند.

موافقین وحدت بر ضرورت همگرایی و جلوگیری از تفرق و اختلاف تاکید ورزیدند و با شرح وضعیت سیاسی کشور بعد از حوادث فتنه سال 88 از ضرورت وحدت درون اردوگاهی سخن گفتند. از دیگر سویی، معتقدین به ایده تکثر، با تاکید بر ضرورت "خالص سازی" و "کیفیت بخشی" به سطح مدیریت کشور و حرکت به سوی دستیابی به نامزد اصلح و انتخاب بهترین‌ها، از امکان و استحباب غیریت سازی و استقلال سیاسی و تکثر درون اردوگاهی سخن به میان آوردند.

نتیجه چنین مشاجره ای در نهایت تحقق مدل مطلوب دسته دوم و شکل گیری رقابت درون گروهی نیروهای ارزشی نظام بود که هرچند نگرانی‌هایی را برای دلسوزان نظام به همراه داشت، اما همین امر موجب شد تا در حالی که جریان اصلاح طلب همسوی با فتنه‌گران و ضدانقلاب مبتنی بر سناریوی تحریم انتخابات حرکت کرده و جریان انحراف نیز از حضور موثر در انتخابات ناکام مانده بود، رقابت درون گفتمانی اصولگرایی، زمینه پرشور گشتن انتخابات اسفندماه سال 90 را فراهم آورد و شاهد شکل گیری مشارکتی 64 درصدی باشیم که فراتر از پیش بینی کارشناسان امر بود.

نتایج حاصله در انتخابات سال 90 پیام صریح و آشکاری برای اردوگاه اصلاح طلبان و جریان انحرافی به همراه داشت. و آن اینکه ارزشمداران و گفتمتن اصولگرایی از آنچنان ظرفیتی برخوردارند که می‌توانند بدون حضور این دو جریان، صحنه انتخابات را چنان جذاب و متکثر کنند که بخش عمده‌ای از توده‌های ملت را به صحنه بکشانند و این خط بطلانی بود بر خط تحریم و عدم مشارکت در انتخابات!

ادامه مطلب...

در درون هر نظام سیاسی شاهد همگرایی و واگرایی هستیم که در قالب رقابت‌ها و ائتلافات سیاسی ظهور و بروز می‌یابد. پذیرش این اصل که جامعه مبتنی بر منافع متکثر، نظرات مختلف و سلیقه‌های گوناگون شکل گرفته است و تعدد و تفاوت‌هاست که می‌تواند زمینه کارآمدی و حق انتخاب و گزینش را فراهم آورد، همواره زمینه پذیرش و به رسمیت شمردن تکثر سیاسی و فعالیت‌ها بوده است. از سویی دیگر، جلوگیری از تنش و مخاصمه، استفاده بهینه از همه توان و نیروها، افزایش توانمندی، حفظ امنیت و کسب اقتدار ملی و مواردی از این قبیل زمینه ساز تقویت نظریات ائتلاف و وحدت می‌باشد.

با در نظر گرفتن موارد مذکور به خوبی آشکار می‌شود که هم وحدت و ائتلاف گروههای سیاسی و هم تکثر و رقابت سیاسی در شرایط متفاوت می‌تواند مفید برای جامعه و نظام سیاسی باشد و این شرایط سیاسی - اجتماعی در آستانه هر انتخاباتی است که مفید بودن یا نبودن آن را مشخص می‌سازد.

با نزدیک شدن به انتخابات خردادماه 1392 و نمایان شدن تدریجی آرایش جریان‌های سیاسی بنظر می‌رسد که حداقل سه جریان اصولگرایان، اصلاح طلبان و جریان دولت نامزد یا نامزدهایی برای حضور در صحنه رقابت انتخاباتی معرفی نمایند. از درون هر یک از این اردوگاه‌ها نیز نام افراد و شخصیتهای مختلفی به گوش می‌رسد که خود را آماده حضور در صحنه رقابت انتخاباتی می‌کنند. لذا حداقل سه قطبی بودن رقابت انتخاباتی برآورد اولیه‌ای است که می‌توان از فضای انتخاباتی خرداد 92 ارئه کرد.

با توجه به جدی بودن اصلاح طلبان و جریان انحرافی برای حضور در انتخابات، جریان اصولگرا نیازمند اتخاذ راهبردی است که نتیجه آن حضور پرقدرت در انتخابات با بهره گیری از همه توان اردوگاه اصولگرایی است. به یاد داریم که در انتخابات مجلس نهم، منطقی ظهور یافت که به جای تاکید بر وجوه مشترک و گفتمان وحدت، بر غیریت سازی و تکثر و مرزبندی در درون اردوگاه اصولگرایان تاکید داشت. آن نگرش معتقد بود که جریان‌های رقیب در انتخابات اسفند 90 خط تحریم و عدم حضور را اتخاذ کرده و بخشی دیگر نیز توان ارائه فهرستی مناسب برای جذب آراء ملت را ندارند، لذا توجه به نقاط افتراق، و ارائه فهرستی مختلف و متکثر خطری را برای انقلاب و اردوگاه اصولگرایی ایجاد نخواهد کرد. ضمن آنکه تکثر، موجب رونق فضای انتخاباتی شده و شادابی و شور را به همراه خواهد آورد.

ادامه مطلب...

رقابت‌های سیاسی متناسب با شرایط سیاسی - اجتماعی هر نظام سیاسی، حالت‌های مختلفی به خود می‌یابد که یکی از مشهورترین آنها حالت دو قطبی است. در این مدل، طیف‌ها و گروه‌های سیاسی حول دو محور مخالف و متضاد گرد هم آمده و به ائتلاف می‌رسند و برای کسب قدرت مبارزه می‌کنند. در رقابت‌های سیاسی سه دهه گذشته جمهوری اسلامی نیز اغلب رقابت‌های سیاسی ادوار انتخابات مختلف در قالب رقابت دو قطبی دنبال شده بود.

دوقطبی سازی فضای سیاسی کشور هرچند ممکن است برای احزاب و گروه‌های سیاسی دستاوردهایی بالاخص در رقابتهای سیاسی و انتخاباتی داشته باشد، ولیکن بی‌شک تبعاتی نیز از آن برای نظام سیاسی و جامعه حاصل خواهد شد که در این میان تجربیات انتخابات ریاشت جمهوری نهم و دهم چندان خوش‌آیند نبوده است. این مدل وقتی خطرناک می‌شود که بازی درونس آن به جای برد - برد به بازی برد - باخت و حتی باخت - باخت بدل گردد! بازی‌های پرشدتی که فضای جامعه را از وضعیتی عقلانی به سوی احساسی - عاطفی تقلیل داده و زمینه‌های مناقشات اجتماعی و درگیری و آشوب را فراهم می‌آورد.

از سوی دیگر برخی بازیگران سیاسی حیات و دوام و قوام خود را در قطبی‌سازی رقابت‌های انتخاباتی می‌بییند. این جریان‌های افراطی رمز فعال‌شدن پایگاه اجتماعی خود را در همین دوگانه‌سازی یافته‌اند، چرا که امید دارند تا به جای داشتن برنامه‌ای مشخص، با تخریب رقیب به بسیج نیروها دست یازند.

سردمداران دوقطبی سازی انتخابات آتی را باید جریان انحرافی دانست که دوام و بقای خود را در ایجاد جنجال و تنش و تخریب می‌بیند. رسانه‌های منسوب به این جریان مدتهاست که تلاش برای القاء این دوقطبی را آغاز کرده‌اندکه آخرین و صریحترین نوشته در این زمینه هفته گذشته در روزنامه ایران با عنوان "مختصات جبهه مخالفان احمدی‌نژاد" درج گردید که در آن نویسنده جریان اصولگرا را در کنار اصلاح‌طلبان و فتنه ‌گران و جریان هاشمی و ضدانقلاب و اپوزیسیون در اردوگاه واحدی قرار داده است! و مدعی است که «شاید پر بیراه نگفته باشیم اگر هاشمی رفسنجانی و همراهان همیشگی‌اش را فرمانده این جبهه بدانیم.»

ادامه مطلب...

با نزدیک شدن به انتخابات خرداد 92، هر روز باید منتظر اظهارات عجیب و غریبی باشیم که یا با اغراضی خاص ایراد می‌گردد و یا در واکنش به دیگر اخبار انتشار می‌یابد. این مساله بیش از هر سو در درون اردوگاه جریانهایی است که با پارادوکسهای بزرگی مواجه بوده و هنوز نتوانسته‌اند رفتارهای سیاسی خود را مبتنی بر الگویی مشخص و قاعده‌مند در چارچوب نظام سیاسی موجود تعریف نمایند. اوج این آشفته بازاری را در اردوگاه اصلاح طلبان می‌توان دید که بعد از فتنه 88 و ائتلاف با ضدانقلاب و بیگانگان، مدیریت درون اردوگاهی خود را از دست داده و آنچنان هرج و مرج در آن موج می‌زند که امیدی به ساماندهی آن در انتخابات آتی وجود ندارد. لذا هر روز از بخشی از منسوبین به این جریان سیاسی، اخبار و اطلاعیه‌هایی منتشر می‌گردد که با مواضع بخش دیگری از دوستان و همفکرانشان در تعارض است.

آخرین اقدام در این زمینه صدور بیانیه‌ی است منسوب به حزب منحله "مشارکت" که متن آن در سایت‌های بیگانه انتشار یافته و در آن اعلام شده که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نخواهند کرد. حزب منحله مشارکت در این بیانیه که به مناسبت سالگرد تأسیس خود منتشر ساخته است، تصریح کرده که برخی به دنبال "علم کردن اصلاح‌طلبان بدلی" هستند و تأکید هم کرده که "مردم به خوبی می‌دانند ‌مواضع اصلاح‌طلبی را از چه کسانی باید بشنوند و پی‌جویی کنند".

در مورد این اقدام و محتوای بیانیه صادره به چند نکته باید توجه نمود:

1- این بیانیه در حالی صادر می‌گردد که هویت نویسندگان آن بطور دقیق و کامل مشخص نمی‌باشد! این حزب رسما توسط دادگاه منحل و غیرقانونی اعلام شده است، اغلب فعالین حزب به جرم اقدام علیه امنیت ملی در ماجرای فتنه 88 در زندان بسر می‌برند و یا اغلب منفعل و بخشی نیز به آغوش بیگانگان پناه برده‌اند! لذا معلوم نیست که این بیانیه توسط چه کسانی نوشته شده است و به همین خاطر است که بیانیه مذکور فاقد هرگونه اعتبار قانونی و سندیت است.

ادامه مطلب...