اینک سلاح، اینک نبرد، اینک جهاد

ای آفتاب چگونه توانی دوباره تابیدن

ای آسمان چگونه تو راست چشم و جرات دیدن

های ای زمین صبر

خاک ات چگونه نلرزد از خشم و کین

سنگ ات چگونه بماند به روی سنگ

قلب ات چگونه نشکافد ز رنج و درد

از آن ستم ها که رها شده بر دل فلسطین

در آن پگاه در آن سپیده دم تیره و سیاه

گرد عزا نشست بر تن هر برگ هر گل و گیاه

ظلمت فکند سایه بی گناه فلسطینی ها بر روی مهر و ماه

ایستاده اند استوار در زیر ترور و چوبه دار

آن قامت های رسا با سرهای بلند چونان سه تیغ کوه

دل های قوی شان آکنده از سُروُر و شهد شهادت بود

آوای گام هایشان پژواک هزاران مرگ با شکوه بود

با شهادت خود آن دژخیمان بد اندیش را به تمسخر گرفتند

آن دلقکان بازی ترور و اعدام آن دشمنان خلق فلسطین

آن غاصبان قدس در چشم هایشان عاری از حیات

مبهوت این همه سر سختی و دلاوری

انگشتان های حیرت و ناباوری را تا بن دندان گزیده اند

اینک مقاومت فلسطین در زیر ترور و چوبه دار در واپسین دم حیات

در فکر فرار و سبقت اند هر یک ز دیگری

ای سرنوشت نوبت مرا ده برای مرگی با شکوه

فریاد زد عزالدین، نی نی نوبت مراست، آمد صدای محمد

اینک ترحمی ای دوستان تنها رها مکنید فلسطین را

زیرا که دل نگرفته است خو به تنهائی

فکرشان فکر شهادت قلب شان در طپش شوق رسیدن به آزادی

رهشان راه سعادت چشمشان چون دو کبوتر

نگران تا چه زمان رخت ببندد ز فلسطین استعمار

یا کی شود آزاد قدس عزیز، قبله ثانی مردان خدا

در چنان صبح های غم آلود و سیاه

کشور فلسطین شده در سوگ عزیزان گریان

پرچم سوگ و عزا سر هر خانه و کوی و برزن

شده هم آوا، گشته هم آهنگ با طپش های دل همرزمان

لرزد همراه تن مادر و فرزند و پدر

آبشاری ز سرشت جویباری از خون

شده سر ریز ز چشم زن و مرد

کرده سوراخ دل هر خار سنگ

همراه تاب خوردن اجساد در فضا

آمد ندای منادی ز کوه و دشت

با آخرین کلام محمد (ص)

با واپسین سخنان عزالدین قسام

با بهترین وصیت های شهدای مقاومت

حاتم بس است گریه و زاری و غم

کافیست ندبه و زاری و غم ای فلسطین غمگسار

ای مادران رنج، ای کودکان مهر و شجاعت

اینک زمان تحیت است اینک زمان جنگ

اینک زمان رها گشتن زمین از دست غاصبان

اینک زمان رهایی از چنگ دشمنان

اینک سلاح، اینک نبرد، اینک جهاد، الله و اکبر الله و اکبر

ادامه مطلب...

مادرانی که معجزه گرند 

و باز مادر، همیشه مادر، تا ابد مادر، ستون خیمه مادر، فوت مادر درد نیست که درمان شود، زخمی ست که نتوان در پی درمان آن بودن، ای خدا مادر، محبتِ مادر، صبرِ مادر، مظلومیتِ مادر، مادر واژه ای به وسعت هستی، مادرم برای من مثل یک خواب بود، یک خواب شیرین، او عین خوشبختی بود.

به قول جلال آل احمد تنها دو روز در سال است که نمی تونی هیچ کاری بکنی یکی دیروز یکی فردا ، گذر زمان هم جوانیمو گرفت هم عزیزان مو گرفت، انگار خواب بود وقتی به خودت میای می بینی همه چیز تموم شده ، همه چیز، از یک جایی به بعد توی زندگیت باید با خاطراتت سر کنی، از یک جایی به بعد نگاه عاشقانه مادرت میشه بزرگترین حسرت زندگی ات، از یک جایی به بعد برای دیدن مادرت باید چشمهایت رو ببندی تا صورت با وقار شو در وجودت احساس کنی.

هر وقت آدم از عالم و آدم خسته میشه باید بره سر قبر مادرش، چه نیک زنی بود کلامش نیک، وجودش نیک، معرفت اش نیک، مادر ای عُمر پر برکت من، تو کاروان مادران شهدای دلسوخته ای مادرانی که معجزه گرند ، هر چند مرگ مادر سخت است ولی آغاز زندگی دیگری می شود.

بذل و بخشش رهبری ما را اسیر کرده و دشمنانمان را دلیر 

اصلاحاتی ها با تهمت و توهین به دکتر جلیلی می خواهند پزشکیان رئیس جمهور شود تا دوباره مثل دولت روحانی رحم اجاره ای دولت پزشکیان شوند، ولی اینها دوستی واقعی توده مردم را نمی توانند به دست بیاورند، پزشکیان و اصلاحاتی های طرفدارش شاید بتوانند ریاست جمهوری را با تهمت و توهین و جریان سازی های کاذب صاحب شوند ولی مردم را نمی توانند صاحب شوند چون مردم در تملک چیزی هستند که باورش دارند.  

جریاناتی که از پزشکیان حمایت می کنند فهمیده اند که در ایران میان اکثریت مردم ایران و روحانیت اصیل و مبارز و بین سیاست مداران آزاده خواهِ طرفدار روحانیت، یک جریانی و رابطه عمیقی وجود دارد یک ارتباط چند صد ساله، اصلاحاتی ها به دستور اربابان خارجی خود می خواهند این ارتباط را قطع کنند و یا حداقل تضعیف اش کنند ولی نمی توانند، چرا که گردهمائی های طرفداران دکتر جلیلی دل های آنها را به هم نزدیک تر کرده است.

به زبانی ساده تر روحانیت و مردم یک پایگاه مشترک دارند به نام مسجد با قلعه ای و برج و باروئی، اصلاحاتی ها می خواهند آن برج و باروها رو تخریب کنند ، یکی شدن مردم و روحانیت زیر گنبد مساجد، شیشه عمر آنها را می شکند، برج و باروی روحانیت همان مسجدی است که دورش جمع می شوند آنها با احتیاط و دور از جنجال و غوغا این راه را دنبال می کنند.  

دکتر سعید جلیلی برعکس دکتر پزشکیان رئیس جمهوری ست که مبانی را درست انتخاب کرده است، مردم ایران با هر سلیقه ای رئیس جمهوری می خواهند که خط امام راحل و مدیریت داخلی ایران را به خوبی شناخته باشد.

تا دو ماه قبل که شهید رئیسی زنده بود پزشکیان هیچ برنامه مدونی برای اداره امور کشور نداشت و فکرش را هم نمی کرد که تا دو ماه بعد شاید بتواند رئیس جمهور ایران شود برای همین هیچ برنامه مدونی برای اداره کشور در دست نداشته و ندارد یعنی در این سی چهل روز نمی تواند با اصلاحاتی ها برنامه ای جامع و کامل برای اداره کشور داشته باشد، نمونه اش را در هشت سال دولت روحانی دیدیم.

ولی آقای دکتر جلیلی در سال 1392 یعنی حدود یازده سال قبل برای اداره کشور برنامه های مدون و کاربردی ارائه داده اند و در سال 1396 هم با اینکه برنامه های بهتری برای اداره کشور داشتند باز هم بنا به مصلحتی شرکت نکردند درست مثل سال 1400 که با داشتن برنامه ای مدون و واقعی در انتخابات شرکت نکردند.

دکتر جلیلی اینک حدود دوازده سال است که برای اداره کشور برنامه هایی مدون و کاربردی زیادی برای ریاست جمهور شدن و برنامه های اداره کشور در هر زمینه ای در دست دارد که در اختیار خودش و هم فکرانش قرار دارد که به راحتی می توانند برنامه های مدون خود را به مرحله اجرا در بیاورند.

حالا ما چه کنیم که بذل و بخشش رهبری طرفدارانش را اسیر کرده و دشمنانشان را دلیر ، من نمی خواهم ریکاوری کنم و با اگر اگر یک چیزی بنویسم، مقام معظم رهبری اگر احمدی نژاد را از حق قانونی خودش محروم نمی کردند و رد صلاحیت نمی شد همان باعث می شد رای های سه چهار میلیونی احمدی نژاد باعث دو دوره شدن ریاست جمهوری سال 1392 می شد و حسن روحانی با دویست و چهل هزار رای از نیمه بیشتر رئیس جمهور نمی شد و انتخابات 1392 به دور دوم کشیده می شد.

این دفعه هم مقام رهبری با اینکه شورای نگهبان آقای پزشکیان را برای انتخابات مجلس یک سال و نیم قبل رد صلاحیت کرده بود ولی با بذل و بخشش های رهبری به اینکه به شورای نگهبان گفتند پزشکیان را تایید صلاحیت کنید، به هر حال فقه های شورای نگهبان وقتی کسی را رد صلاحیت می کنند باید رد صلاحیت شود آنها کارشان را خوب بلدند.

شورای نگهبان یک تمرکز قدرت و قبضه اقتدار نظام است جای بذل و بخشش که نیست این چه رویه غلطی است که هنوز هم ادامه دارد مگر شورای نگهبان مستقل نیست؟ به هر حال عده ای از آن فقه ها را مردم انتخاب می کنند و زمانی که کسی را رد صلاحیت یا تایید صلاحیت می کند هیچ کسی نباید سفارش این و آن را بکند، همین سفارشات باعث می شود دشمنان ما بگویند شورای نگهبان مستقل نیست و زیر نظر مقام معظم رهبری است، در حالی که اینطور نیست جایی خواندم که اگر بخواهند ما انسان ها را به جرم غفلت هایمان بازخواست کنند کمتر کسی لیاقت زندگی کردن را خواهد داشت.

فدائی مقام معظم رهبری 

پرده پوشی دامن آلودگان را لازم است -- چاک در پیراهن یوسف چه محتاج رفوست 

ادامه مطلب...

در مناظره های تلویزیونی جلیلی و پزشکیان عوض اینکه پزشکیان جواب بدهد در این سی دو سالی که کشور دست اینها بوده چه بلاهائی بر سر مردم ایران آوردند، غیر از هشت سال احمدی نژاد، که کشور دست اینها بوده چه بلائی سر کشور و مردم ایران آورده اند؟ پزشکیان مدام خدمات شهید رئیسی را نقد می کرد و به شهید رئیسی که نقدینگی کشور را از 45 درصد به 27 درصد کم کرده بود ایراد می گرفت جلیلی هم که قدرت بیان خوبی نداشت عوض طلبکار بودن در مقام پاسخگوئی برآمده بود.

جلیلی باید طوری حرف می زد که مردم می فهمیدند و خواص درک می کردند من از یک ماه قبل گفتم و نوشتم و خواهم نوشت که مناظرات تلویزیونی کاندیداهای ریاست جمهوری نمی تواند تکیه گاهی محکم و مطمئن برای انتخاب مردم برای ریاست جمهوری و اقناع افکار عمومی باشد بلکه برعکس مضر است باید هر کاندیدائی جداگانه برنامه مدون خودش را برای چهار سال اداره کشور اعلام کند.

جلیلی اصلا برجام ناقص الخلقه دولت روحانی را بر سر پزشکیان نکوبید که پنج سال مردم ایران را معطل و عقب انداختند ، برای آمریکائیان ماندن تحریمها و اضافه کردن تحریم ها، راهی قدیمی بود برای رسیدن به یک هدف جدید ، ولی برای روحانی و ظریف امتیاز دادن به آنها به امید برداشتن تحریم ها، راهی جدیدی بود برای رسیدن به یک هدف قدیمی.

پزشکیان می گفت بدون پول نمی شود کار کرد در حالی که اسلام انقلابی به مردم ایران آموخت از نداشته های خود شروع کنند انقلابی که بر اساس سنت های تغییر ناپذیر الهی به عنوان نمادِ پیروزی حق بر باطل در دوران معاصر جلوه گر شده و در برازندگی اش همین بس که صلح را مقدم بر جنگ می داند و با این همه بیداد علیه ما، هنوز سلاح ایران در غلاف است.

هر انسانی ذات خودش را دارد که ذاتی است ، و به ندرت می شود عوضش کرد کسی ممکن است قدرت بیان خوبی داشته باشد ولی در مدیریت کلان کشور کوچکترین تخصصی نداشته باشد، کسی ممکن است قدرت قلم خوبی داشته باشد ولی در اداره یک کشور 80 میلیونی بسیار ناتوان و ناکارآمد باشد و یا برعکس، مثلا کسی ممکن است هر دو را داشته باشد و یا هیچکدام را نداشته باشد، اینکه آدم خوبی باشد خَیر باشد درمانگاه و مدرسه بسازد، مردم می گویند این آدم خوبی است و او را به عنوان نماینده شهرمان حمایت می کنیم تا نماینده مجلس ما بشود.

در حالی که مجلس آدم خَیر نمی خواهد خدا برکت به همه خیران بدهد و خداوند نگهدارشان باشد که آدم های خَیری هستند ولی فقط به صرف خَیر بودن نمی شود کسی نماینده مجلس شود، مثلا رضازاده قهرمان سنگین وزن جهان چون قهرمان جهان شده بود مردم تهران به او برای ورود به شورای شهر رای دادند ولی چه شد هشت سال هر کاغذی جلوش می گذاشتند امضا می کرد چرا که تخصص او ورزش وزنه برداری است نه سیاست.

ریاست جمهوری و مجلس، سیاس می خواهد جامعه شناس و حقوق دان و اقتصاد خوانده و متعهد به آرمانهای امام راحل و آرمانهای شهدا و مردم را می خواهد هر کسی خصوصیات خاص خودش را دارد، نباید انتخاب رئیس جمهور ایران در دو مناظره تلویزیونی دو ساعته خلاصه شود، به هم متلک بگویند و تهمت بزنند و از خطاهای گذشته یکدیگر هر کسی دروغی بگوید.

مناظره کاندیداها که با هم مناظره کنند سمی مُهلک است باید همه کاندیداها مطالبشان را به تنهائی توضیح دهند به خصوص که ما ایرانیان حدود هفت تا ده میلیون رای سرگردان داریم که در همان دو سه روز آخر و بر اساس همین مناظره های رو در رو احساسی تصمیم می گیرند.

خدا را شاهد می گیرم که یک ماه قبل از انتخابات مقاله های زیادی نوشتم و منتشر کردم و دقیقا همین مثال ها را زده ام و این کار را باز هم خواهم کرد .

کاندیداهای ریاست جمهوری باید در تلویزیون به صورت جداگانه برنامه های خود را اعلام کنند و اصلا نباید دو یا چند نامزد ریاست جمهوری در مناظرات تلویزیونی با هم و رو در رو مناظره کنند و به هم تهمت بزنند از این شاخه به اون شاخه بپرند و مردم را بیشتر گیج کنند.

پزشکیان سوال می پرسید وقتی جلیلی پاسخ می داد، پزشکیان می گفت اینها که حرف است خوب معلوم است که حرف است ما آمده ایم اینجا تا حرف بزنیم و برنامه های خود را بگوئیم مگر می شود بدون حرف زدن انسان منظورش را به مخاطب یا مخاطبین اش برساند.

نمی شود سرنوشت کشوری را در دو مناظره دو ساعته تلویزیونی پیش مردم به حراج گذاشت که به هم تهمت بزنند و ادعاهای غیر واقعی یا آمارهای غیر واقعی ارائه دهند.

در همین مناظرات جلیلی و پزشکیان همه ما دیدیم که قیافه پزشکیان در مناظره ها طوری بود که فکر می کردی می خواهد از چیزی شکایت کند همه سخنانش در مذاکرات بدون کلمه و لبخندی و بدون احساس گفته می شد درست مثل یک آدم آهنی، سرد و بی احساس ، لبانش چفت شده و مانند یک در بسته بود، و چشمانش مانند یک باغ زمستانی ، فکر می کردی می خواهد از چیزی شکایت کند ولی نمی فهمیدی از چه چیزی ، شاید می ترسید که لحن متکبرانه اش را از دست بدهد! آخر اصلاحاتی ها مثل غربی ها تکبر داشتن را نوعی شخصیت می دانند، مانند یک شاه حرف می زد و با مجری تلویزیون تو تو حرف می زد.

پزشکیان تمام توانش را روی سیاست و بدبختی های این سه سال دولت شهید رئیسی گذاشته بود و سعی و تلاش می کرد که ایران فعلی را به خاطر اینکه شهید رئیسی رئیس جمهور بوده یک جهنم واقعی جلوه می داد که مردمش از گرسنگی در حال مردن هستند. 

ادامه مطلب...

ریاست جمهوری قومیتی

در مناظره های تلویزیونی جلیلی و پزشکیان عوض اینکه پزشکیان جواب بدهد در این سی دو سالی که کشور دست اینها بوده چه بلاهائی بر سر مردم ایران آوردند، غیر از هشت سال احمدی نژاد، که کشور دست اینها بوده چه بلائی سر کشور و مردم ایران آورده اند؟ پزشکیان مدام خدمات شهید رئیسی را نقد می کرد و به شهید رئیسی که نقدینگی کشور را از 45 درصد به 27 درصد کم کرده بود ایراد می گرفت جلیلی هم که قدرت بیان خوبی نداشت عوض طلبکار بودن در مقام پاسخگوئی برآمده بود.

جلیلی باید طوری حرف می زد که مردم می فهمیدند و خواص درک می کردند من از یک ماه قبل گفتم و نوشتم و خواهم نوشت که مناظرات تلویزیونی کاندیداهای ریاست جمهوری نمی تواند تکیه گاهی محکم و مطمئن برای انتخاب مردم برای ریاست جمهوری و اقناع افکار عمومی باشد بلکه برعکس مضر است باید هر کاندیدائی جداگانه برنامه مدون خودش را برای چهار سال اداره کشور اعلام کند.

جلیلی اصلا برجام ناقص الخلقه دولت روحانی را بر سر پزشکیان نکوبید که پنج سال مردم ایران را معطل و عقب انداختند ، برای آمریکائیان ماندن تحریمها و اضافه کردن تحریم ها، راهی قدیمی بود برای رسیدن به یک هدف جدید ، ولی برای روحانی و ظریف امتیاز دادن به آنها به امید برداشتن تحریم ها، راهی جدیدی بود برای رسیدن به یک هدف قدیمی.

پزشکیان می گفت بدون پول نمی شود کار کرد در حالی که اسلام انقلابی به مردم ایران آموخت از نداشته های خود شروع کنند انقلابی که بر اساس سنت های تغییر ناپذیر الهی به عنوان نمادِ پیروزی حق بر باطل در دوران معاصر جلوه گر شده و در برازندگی اش همین بس که صلح را مقدم بر جنگ می داند و با این همه بیداد علیه ما، هنوز سلاح ایران در غلاف است.

هر انسانی ذات خودش را دارد که ذاتی است ، و به ندرت می شود عوضش کرد کسی ممکن است قدرت بیان خوبی داشته باشد ولی در مدیریت کلان کشور کوچکترین تخصصی نداشته باشد، کسی ممکن است قدرت قلم خوبی داشته باشد ولی در اداره یک کشور 80 میلیونی بسیار ناتوان و ناکارآمد باشد و یا برعکس، مثلا کسی ممکن است هر دو را داشته باشد و یا هیچکدام را نداشته باشد، اینکه آدم خوبی باشد خَیر باشد درمانگاه و مدرسه بسازد، مردم می گویند این آدم خوبی است و او را به عنوان نماینده شهرمان حمایت می کنیم تا نماینده مجلس ما بشود.

در حالی که مجلس آدم خَیر نمی خواهد خدا برکت به همه خیران بدهد و خداوند نگهدارشان باشد که آدم های خَیری هستند ولی فقط به صرف خَیر بودن نمی شود کسی نماینده مجلس شود، مثلا رضازاده قهرمان سنگین وزن جهان چون قهرمان جهان شده بود مردم تهران به او برای ورود به شورای شهر رای دادند ولی چه شد هشت سال هر کاغذی جلوش می گذاشتند امضا می کرد چرا که تخصص او ورزش وزنه برداری است نه سیاست.

ریاست جمهوری و مجلس، سیاس می خواهد جامعه شناس و حقوق دان و اقتصاد خوانده و متعهد به آرمانهای امام راحل و آرمانهای شهدا و مردم را می خواهد هر کسی خصوصیات خاص خودش را دارد، نباید انتخاب رئیس جمهور ایران در دو مناظره تلویزیونی دو ساعته خلاصه شود، به هم متلک بگویند و تهمت بزنند و از خطاهای گذشته یکدیگر هر کسی دروغی بگوید.

مناظره کاندیداها که با هم مناظره کنند سمی مُهلک است باید همه کاندیداها مطالبشان را به تنهائی توضیح دهند به خصوص که ما ایرانیان حدود هفت تا ده میلیون رای سرگردان داریم که در همان دو سه روز آخر و بر اساس همین مناظره های رو در رو احساسی تصمیم می گیرند.

خدا را شاهد می گیرم که یک ماه قبل از انتخابات مقاله های زیادی نوشتم و منتشر کردم و دقیقا همین مثال ها را زده ام و این کار را باز هم خواهم کرد.

کاندیداهای ریاست جمهوری باید در تلویزیون به صورت جداگانه برنامه های خود را اعلام کنند و اصلا نباید دو یا چند نامزد ریاست جمهوری در مناظرات تلویزیونی با هم و رو در رو مناظره کنند و به هم تهمت بزنند از این شاخه به اون شاخه بپرند و مردم را بیشتر گیج کنند.

پزشکیان سوال می پرسید وقتی جلیلی پاسخ می داد، پزشکیان می گفت اینها که حرف است خوب معلوم است که حرف است ما آمده ایم اینجا تا حرف بزنیم و برنامه های خود را بگوئیم مگر می شود بدون حرف زدن انسان منظورش را به مخاطب یا مخاطبین اش برساند.

نمی شود سرنوشت کشوری را در دو مناظره دو ساعته تلویزیونی پیش مردم به حراج گذاشت که به هم تهمت بزنند و ادعاهای غیر واقعی یا آمارهای غیر واقعی ارائه دهند.

در همین مناظرات جلیلی و پزشکیان همه ما دیدیم که قیافه پزشکیان در مناظره ها طوری بود که فکر می کردی می خواهد از چیزی شکایت کند همه سخنانش در مذاکرات بدون کلمه و لبخندی و بدون احساس گفته می شد درست مثل یک آدم آهنی، سرد و بی احساس ، لبانش چفت شده و مانند یک در بسته بود، و چشمانش مانند یک باغ زمستانی ، فکر می کردی می خواهد از چیزی شکایت کند ولی نمی فهمیدی از چه چیزی ، شاید می ترسید که لحن متکبرانه اش را از دست بدهد! آخر اصلاحاتی ها مثل غربی ها تکبر داشتن را نوعی شخصیت می دانند، مانند یک شاه حرف می زد و با مجری تلویزیون تو تو حرف می زد.

پزشکیان تمام توانش را روی سیاست و بدبختی های این سه سال دولت شهید رئیسی گذاشته بود و سعی و تلاش می کرد که ایران فعلی را به خاطر اینکه شهید رئیسی رئیس جمهور بوده یک جهنم واقعی جلوه می داد که مردمش از گرسنگی در حال مردن هستند.