سال 1315

 74 سال است از آن روز سیاه میگذرد.همان روزهای ترس و اختناق که با نام آزادی ،چادرها را از سرها می کشیدند،و دیگر کمتر بانویی در خیابانها دیده می شد،چرا که ترس از برهنگی و اقدام شرم اور پهلویان،امنیتی برای آنها باقی نگذاشته بود.اما چنین فشارهایی نتوانست اصالت و نجابت بانوی مسلمان ایرانی را زیر سوال ببرد.اکنون با گذشت زمان،خیابانهارنگ و بوی دیگری گرفته اند و صدای پای رضاخان به نوعی دیگر به گوش می رسد.                                        

تابستان 1389    

روسری اش را عقب تر می کشد.حالا فرق سرش که به مدد ژل و روغن از وسط باز شده است به خوبی دیده می شود.چادر نازک اش نیز هراز گاهی از سرش می افتد و همین،توجه دیگران را به سویش جلب می کند. دیگر از دیدن چنین تصاویری در سطح شهر متعجب نمیشوی،اما با خود می اندیشی،چرا در سالهای اخیر شاهد تردد افراد بدحجاب  و بعضا بی حجاب در سطح شهر هستی؟!