هیچ کس با نام آزادی ، دیوار خانه خود را برنمی دارد و شبها حیاطش را باز نمی گذارد ، چون خطر رخنه ی دزد ، جدی است. هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ ، در معرض دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد ، جلوه کند و چشم دل برباید ؛ چون جواهر ربوده می شود وقتی در خانه را می بندی ، یا پشت پنجره ی اتاقت پرده می آویزی ، خانه ی خود را از ورود بیگانه و نگاههای مزاحم در پناه قرار داده ای ، نه که خود را در قید و بند حصار افکنده باشی ؛ اگر برای ایمنی از خطرها و آسودگی از مزاحمان ، خود را بپوشانی ، نه کسی ایراد می گیرد و نه اگر هم ایراد بگیرد ، اعتنا می کنی ، چرا که سخنش را بی منطق و نا آگاهانه می دانی و می بینی.
زن به خاطر ارزش و کرامتی که دارد ، باید محفوظ بماند و خود را حراج نکند . زن بخاطر لطافتی که دارد ، نباید در دستهای خشن کامجویان دیو سیرت ، که نقاب مهربانی بر چهره دارند ، پژمرده شود. پس از آنکه گل عصمتش را چیدند او را دور اندازند. یا زیر پایشان له کنند .
خراب کردن همه ی دیوارها و برداشتن همه ی پرده ها و بازگذاشتن همه ی پنجره ها نشانه ی تیره اندیشی است ، نه روشنفکری ؛ علامت جاهلیت است ، نه تمدن.
پس نباید به پای بیگانه ، اجازه ورود به مزرعه نجابت داد، که بوته های نورس عصمت را لگدمال کند ولی... گریه بی حاصل است و بی ثمر ، وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد...

حجاب یک مأمن امن برای حفظ ارزش هاست نه پوست لعابی دوم