سلام علیکم
خداوند در قرآن فرموده است که همانا تنها کسانی به عمران و آبادانی مساجد می پردازند که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشند.
انما یعمر مساجد الله من آمن با الله والیوم الاخر
بنابراین هرکسی  اجازه ندارد وارد این بحث شود. به همین علت است که جامعه دینی ما درباره مساجد و مراکز دینی از جمله دارالقرآن و مانند آن حساسیت ویژه دارد و انتظار از مسئولان شهری احترام به این دغدعه است.
معاون محترم شهردار آقای ایازی از اسفند پارسال درباره تهران سرای قرآن توضیح داده اند. از همان ابتدا هم خانم فرشید موسوی را تحت عنوان طراح بندر یوکوهامای ژاپن و المپیک لندن معرفی کرده اند. چگونه پس از گذشته این همه مدت شهرداری اعلام کرده است هنوز قراردادی در این خصوص بسته نشده است. نکته دوم اینکه آقای تشکری نیا در مصاحبه چند روز پیش خود به نقل از ایسنا،‌گفته اند که ما با خانم فرشید موسوی قرارداد بسته ایم. ایشان باز در مصاحبه اخیر خود موضوع را انکار کرده اند. خود آقای شهردار وقتی کلنگ مجموعه را شهریور امسال به زمین زد و چند ماه پس از آن درباره آن مصاحبه کرد،‌ بیانگر این است که طرف شهرداری خانم موسوی است.
اما درباره خانم موسوی
نخست:‌ایشان ملیت انگلیسی دارد. مشخصات ایشان در ویکی پدیا آمده است.
دوم: به عنوان مدیر شرکتی انگلیسی که در زمینه معماری فعالیت می کند فعالیت گروهی دارد. خود ایشان در مصاحبه با بنده گفته اند ما به صورت گروهی در مناطق مختلف جهان فعالیت می کنیم. بنابراین شهرداری با یک شرکت طرف است نه فرد. چون موفقیت خانم موسوی در ساخت بندر یوکوهاما و المپیک لندن که شهرداری به آن افتخار می کند تحت عنوان شرکت بوده نه فرد. زیرا وی به تنهایی قادر به اجرای چنین طرحهایی نبوده است.
سوم:‌خانم موسوی از داوران جایزه معماری بنیاد آقاخان است. این بنیاد متعلق به گروهی ضاله است که خود را از شیعیان اسماعیلیه می دانند. لازم به ذکر است که انکار ضروریات دین اسلام و مانند آن از اصول رهبران بنیاد آقاخان است. ثالثا برخی منابع اعلام کرده اند این بنیاد از حامیان سلمان رشدی است که  البته بنده هنوز دراین باره به اطمینان نرسیده ام. باید بیشتر تحقیق شود چون بسیاری از جوایز بین المللی مانند جایزه صلح نوبل و مانند آن به  افراد مسئله دار داده می شود بنابراین ساخت موزه قرآن و طراحی آن بدست فردی که فعالیتش را به طور کامل نمی توان تایید کرد به صلاح نیست. آنهم در شرایطی که در معماریهای خانم فرشید موسوی-که البته شخصا خانم محترمی هستند- ویژگی خاصی ندارد و در داخل کشور معماری های بزرگ و درخور تحسین دیده می شود.
چهارم:‌خانم موسوی در رزومه کاری خود طراحی سینما آزادی در سال 1997 را دارد. این موضوع خود جای سوال دارد که رابطه شهرداری با خانم موسوی از چه سالی و چگونه تعریف شده است.
پنجم: هرچند خانم موسوی خانم محترمی هستند و هیچکس قصد توهین به ایشان را ندارد،‌ولی به هر حال با توجه به تصاویری که از ایشان در اینترنت وجود دارد،‌ایشان به یکی از ضروریات اسلام یعنی حجاب پایبند نیستند. وجود چنین سابقه ای در طرحی که شهرداری آن را بزرگترین مجموعه قرآنی جهان اسلام می داند شایسته نیست. البته اگر وجود خانم موسوی مانند داروی منحصر به فردی بودکه نمونه آن در هیچ جای جهان پیدا نمی شد،‌پناه بردن به طرحهای ایشان جایز به نظر می رسید. ولی نمونه های طراحی خانم موسوی را ملاحظه فرمایید که تنها بناهای مدرنی هستند که هیچ قرابتی با شهرسازی اسلامی ندارند.  .

ششم: تعبیر آقای ایازی در مصاحبه های متعددی که با اینجانب انجام داده -که فایل صوتی آن در صورت صلاحدیدارائه  خواهد شد- تاکید کرده اند که ما از فلان معمار دعوت کرده ایم که بیاید و طراحی کند. چنین مضمونی در مصاحبه آخر ایشان با بنده دیده می شود.  ایشان حتی به بنده ایراد گرفته اند که چرا وقتی ما می خواهیم یک معمار -مثلا نخبه-را از خارج به داخل دعوت کنیم مانع می شوید و نمی گذارید از ظرفیت ایشان استفاده شود. معلوم می شود رابطه ای دوجانبه با خانم موسوی یا شرکت ایشان درکار است و این ابهام وجود دارد که چرا با وجود اینهمه شرکتهای معماری در جهان و طراحان ایرانی در خارج کشور -و صد  البته درداخل کشور- جرا  در طول یک سال گذشته مرتب نام طراح بندر یوکوهاما و المپیک لندن را بر سرزبان آورده اند. البته ایشان در  مصاحبه نخست با اینجانب از ذکر نام معمار و کشوری که ایشان سکونت دارند خودداری می کردند و بعد هم که با لطایف الحیلی نام معمار را فهمیدم و از معاون شهردار خواستم که هماهنگ کند تا با ایشان مصاحبه ای انجام دهم تاکید کردند که فعلا مصاحبه با ایشان امکان پذیر نیست.
چند روز پیش هم وقتی به اصل مصاحبه بنده با خانم موسوی ایراد گرفتند من از آقای ایازی خواستم هماهنگی کند تا بار دیگر با خانم موسوی و آقای تشکری نیا مصاحبه کنم تا جزئیات را خودشان بگویند. اما ایشان تاکید کردند که به تو اجازه نمی دهیم با اینها مصاحبه کنیم. البته بنده می دانم به علت اطلاعاتی که اینجانب از برنامه شهرداری درباره تهران سرای قرآن دارم،‌ایشان صلاح نمی دانند که بنده مصاحبه ها را انجام دهم. هدف ایشان این است که اشکالی به کار شهرداری وارد نشود.
بنده اخیرا حساسیتهای رهبر معظم انقلاب را درباره معماری و شهرسازی مرور می کردم. ایشان نکات بسیار جالبی در دیدار اعضای شورای شهر و شهرداری و مهندسان شهرسازی داشته اند که توجه به آنها شهرداری را ازبرنامه خود برای انعقاد قرارداد با خانم موسوی -و شاید ادامه قراردادی که در گذشته با ایشان بسته شده است- بازخواهد داشت. هرچند مجبور شود خسارتی در این خصوص بپردازد. البته آقای ایازی و قالیباف تاکید کرده اند که مرجع فعالیت شهرداری شورای شهر است و بنابر این چنین قراردادهایی نباید از دید اعضای محترم شورای شهر پنهان بماند. اگر قرارداد بسته شده دست کم برای اثبات حقانیت شهرداری باید مفاد آن اعلام شود و اگر قراردادی بسته  نشده،‌مفاد مذاکراتی که با خانم موسوی-که نام ایشان از اسفند پارسال بر سر زبان آقای ایازی است-باید روشن شود.

هفتم:این نکته بسیار  ابهام برانگیز است که معاون محترم شهردار آقای ایازی،‌از اسفند پارسال -همه مصاحبه ها تقریبا به صورت صوتی و کامل موجود است- همواره معمار بندر یوکوهاما و المپیک لندن را به عنوان معمار تهران سرای قرآن ذکر می کنند. این درحالی است که از همان ابتدا تا مصاحبه اخیری که از ایشان ضبط شده اعلام کرده اند که ما طرح تهران سرای قرآن را به فراخوان عمومی و مسابقه گذاشته ایم. این موضوع در مصاحبه های آقای قالیباف هم مورد تاکید قرار گرفته است چگونه است که آقای ایازی از میان معماران مختلفی که احیانا طرح خود را به شهرداری فرستاده اند تنها نام خانم موسوی را بر سر زبان می آورند و از طرح ایشان به عنوان طرح برگزیده سخن می گویند. پس از ماهها که نام معمار دیگر و طرح دیگری مطرح نیست ادعا می شود که قرارداد با خانم موسوی نهایی نشده است و اصلا قراردادی وجودندارد. پس طرحهای دیگری که به شهرداری رسیده بود کجا رفته است و آیا تنها خانم موسوی از فراخوان و مسابقه طراحی تهران سرای قرآن مطلع شده اند. آقای ایازی در مصاحبه آخر خود با بنده که چند روز پیش -جمعه- انجام شد در پاسخ به این سوال جوابی نداشتند و بعد هم با ناراحتی بنده را به سوء نیت و  ایجاد اختلاف میان شهرداری و صدا و  سیما متهم کرده اند.

هشتم: اگر از کیش و  آیین و سبک زندگی خانم موسوی هم بگذریم -هرچند درباره تهران سرای قرآن و بزرگترین مجموعه قرآنی حساسیتها اجازه چنین کاری نمی دهد- آنچه باز اهمیت دارد تخصص ایشان در معماری ایرانی و اسلامی است که خود ایشان آن را انکار کرده اند. صدای خود ایشان گویا ترین سند برای این موضوع است. خانم موسوی خود می گوید ورود من به عرصه معماری اسلامی و  ایرانی توهین به معماران داخل ایران است که در این زمینه  تخصص دارند. این را نمی توان به عنوان شکست نفسی مطرح کرد. شما اگر به رزومه خانم موسوی و طرحهایی که به برکت شرکت خود در مناطق مختلف جهان اجرا کرده مراجعه کنید،‌می بینید که هیچ سابقه ای در زمینه معماری اسلامی و ایرانی ندارد. هیچ یک از طرحهای ایشان با معماری که آقای قالیباف بر آن تاکید کرده اند -که حتما بامعماری اسلامی و ایرانی ساخته خواهد شد- سازگار نیست. مگر اینکه در عمل معماران دیگری از طرف شهرداری مامور به اجرا شده باشند درخواست من این است که به سایت شرکت خانم موسوی نگاهی بیندازید و سابقه و تصاویر طرحهایی را که اجرا کرده است -هرچند بی نظیر باشد ببینید. پس دغدغه ای که رهبر معظم انقلاب و دلسوزان دیگر دارند کجا رفت؟. تعجب من این است که گویا شهرداری ساده ترین نکات را در واگزاری طرحهای بزرگ نادیده می گیرد و آنهم سابقه کاری طرف قرداد و یا مذاکره است.به آقای ایازی درباره این موضوع گفتم ولی ایشان این موضوع را قبول نکرد.

والسلام

برای دریافت فایل روی لینک زیر کلیک کنید...

ضمیمه این مقاله حتما مطالعه فرمایید