هوالمحبوب

انتقادپذیری و انتقاد کردن موثر دارای اهمیت زیادی برای موفقیت سازمانی است. اموری چون ارزشیابی عملکرد ، مشارکت در تیم‌های کاری ، خدمات رسانی به مشتریان و کنترل کیفیت ، بستگی به بکارگیری مطلوب انتقادپذیری و انتقاد کردن دارد و کار پیچیده‌ای است. انتقاد با ابراز احساسات درباره موضوعات پیچیده و مشکل ، می‌تواند تخریب کننده و حتی بسیار خطرناک باشد. بکارگیری ضعیف انتقاد ، منجر به شکست افراد و سازمان‌ها می‌شود، از سوی دیگر استفاده آگاهانه و خردمندانه از انتقاد به شکوفایی افراد و سازمان‌ها منجر خواهد شد.

نقد و انتقاد سازنده  از ملزومات یک فعالیت رسانه ای مستقل و فراگیراست در جایی که یک رسانه بنا برشرایط نتواند نقد و انتقاد سازنده خویش را مطرح کند و برای اصلاح کاستی ها راه حلی ارائه دهد محکوم به فناست و هرگز نمی تواند تعامل سازنده ای با مردم برقرار نماید ، در همین حال انتقاد در زمان مناسب منجر به پذیرش آن در طرف مقابل می‌شود. انتقاد بایستی برای عده‌ای بلافاصله بعد از خطا و برای عده‌ای دیگر با گذشت زمان انجام شود، ضمن این که ضروری است در هنگام خشم از افراد انتقاد نشود.

صاحبنظران جامعه شناسی معتقدند ایجاد فضای تعامل بین منتقد و نقد شونده باعث شکوفایی جامعه ارزشی و محو اثرات مخرب انتقادات مخرب می شود این نشان می دهد اگر جامعه ای بخواهد به رشد و شکوفایی رسیده و از همه ظرفیتهای انسانی خویش سود ببرد باید ضمن ارج نهادن به پیشنهادات ، نقدها و انتقادات از مطرح شدن آن در فضای رسانه ای هراس نداشته و ضمن پاسخگویی به انتقادات با رویی گشاده نسبت به اصلاح و و قبول انتقادات فضای فکری جامعه را ضمن آرامش بخشیدن به سوی منطقی شدن پیش ببرد .

اما متاسفانه امروزه بواسطه عملکرد خائنانه رسانه های معاند با نظام و انقلاب که از فضای باز سیاسی جامعه استفاده کرده و  با بارانی از تهمتها ، دروغها و تحلیلهای جهت دار در راستای خواست دشمنان نظام سعی در تخطئه و نابودی جمهوری اسلامی را داشتند، رسانه های اصیل و مردمی نیز دچار آسیب شده اند و متاسفانه هر انتقاد و هر نقدی که مطرح می شود توسط دستگاههای ذیربط به مثابه اقدام علیه امنیت جامعه و تشویش اذهان عمومی نگریسته شده و رسانه ها نیز از ترس برخورد  دستگاههای مربوطه دچار یک خودسانسوری خاموش گردیده اند .

و دقیقا این برخلاف تصور بعضی از مسئولان که فضای انتقادی رسانه ها را بر نمی تابند و فکر می کنند اگر انتقادی در رسانه ها مطرح نشود همه چیز آرام است،  نبودن فضای نقد و انتقاد سازنده خواسته  دشمنان داخلی و خارجی انقلاب است و از این خودسانسوری در واقع دو گروه به شدت سود می برند .

1-      گروه اول دشمنان خارجی و همپیمانان داخلیشان می باشد که می توانند با ادعای سانسور در رسانه های ایران در کنار ارائه یک خبر راست صدهها خبر دروغ خود را از طریق رسانه های مختلف مجازی  و غیر مجازی به گوش مردم برسانند که نمونه بنگاههای خبری آنها ، بی بی سی فارسی، صدای امریکا و .... و هزاران سایت و وبلاگی می باشد که بشدت در ایران  فعال هستند .

2-      گروه دوم که اتفاقا خودی بوده  اما به شدت راغب به ادامه این خودسانسوری و سانسور در فضای رسانه ای کشور  هستند ، مسئولین ، افراد ، وزارتخانه ها ، سازمانها ، شرکتهای دولتی و خصوصی و...... می باشند  و علت علاقه این  گروه  به عدم نقد و انتقاد سازنده  در فضای رسانه ای کشور برمی گردد به  عدم  خودباوری در  فعالیتهای انجام شده و تصمیمات گرفته شده و نداشتن توجیح مناسب برای اقدامات انجام شده و عدم توان در پاسخگویی به نقدهای ارائه شده.

مقام معظم رهبری اما برخلاف دیدگاههای گروه دوم با اعتقاد به فعالیتهای انجام شده و نیاز به نقد و انتقاد سازنده در کشور ، برای رشد و تعالی ایران و اصلاح  افراد و یا کسانی که در مسیر انقلاب و ارزشهای انقلاب کم کار بوده و یا از مسیر انقلاب  منحرف شده اند و یا حذف نیروهای معاند و هر نوع فعالیتی که بر خلاف مصلحت عامه مردم می باشد،  در برخورد منطقی با آنها و اعتماد به فضای عمومی کشور و اعتماد مضاعف به مردم فهیم ایران همواره ضمن رد نقد و انتقاد تخریبی از نقد و  انتقاد سازنده به شدت استقبال نموده و همواره بر پاسخگو بودن مسئولین نسبت به نقدها و انتقادات تاکید داشته اند و در سخنرانیهای متعدد از فرصتی که دشمن از حضور نداشتن فعال در فضای رسانه ای کشور  توسط نیروهای خودی بدست می آورد ابراز نگرانی کرده اند

مقام معظم رهبری: انتقاد به معنای تضعیف نیست. انتقاد اگر دلسوزانه و منصفانه باشد، کمک هم می‏کند. اگر انتقادی دلسوزانه هم نبود، بالاخره دانسته می‏شود. در مقابل حرکت دولت، اگر یک وقت عیبجویی غیرمنصفانه‏ای هم بشود، نخواهد توانست افکار عمومی و واقعیّتهای بیرونی را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین من نمی‏خواهم انتقاد را منع کنم؛ اما تخریب را چرا. تخریب به‏هیچ‏وجه مصلحت نیست.

مقام معظم رهبری: شما مسؤولان دولت هم که بخشهای گوناگون در اختیارتان است، از انتقاد نه بترسید، نه خشمگین و ناامید شوید. این‏طور هم نباشد که اگر روزنامه یا شخصی به بخشی از بخشهای دولت یا به کاری که دولت پدید می‏آورد، انتقاد می‏کند، مسؤولان آن بخش یا مسؤولان دولتی سراسیمه شوند. گاهی اوقات انسان می‏بیند یک حالت سراسیمگی در اینها پیدا می‏شود؛ نه، به‏هیچ‏وجه سراسیمه نشوید؛ بالاخره انتقاد وجود دارد. معروف است می‏گویند: «من صنّف استهدف» ؛ کسی که یک کتاب بنویسد، هدف قرار می‏گیرد. حالا یک کتاب نوشتن کجا و دهها کتاب فعّالیت کردن و حرکت کردن و اقدام کردن کجا؟ بالاخره راهِ مورد انتقاد قرار نگرفتن این است که انسان به کنج انزوایی بخزد و هیچ اقدامی نکند، یا اگر مسؤولیتی می‏پذیرد، خدای نکرده به لوازم آن مسؤولیت عمل نکند تا مثلاً کسی به انتقاد از او نپردازد و برخلاف توقّع او کاری صورت نگرفته باشد. نه؛ بالاخره حرکتی صورت می‏گیرد؛ ممکن است مخالفان و منتقدانی داشته باشد. ممکن است یک اقدام شما کسانی را بحق یا بناحق عصبانی کند و آنها چیزی بگویند. وقتی کار شما مبتنی بر مقدّمات منطقی است، باید آن را ادامه دهید.

و حضور فعال رسانه های اصیل و مردمی در کشور امکان ندارد مگر اینکه اجازه داده شود فضای کلی کشور در معرض دید و انتقاد قرار گیرد تا هیچ مسئول و یا جریان و مجموعه دولتی و غیر دولتی در خصوص فعالیت اشتباه و یا تخلف برای خود حاشیه امنی در فضای رسانه نبیند .

در صورتیکه این مهم تحقق یابد در کنار نظارت دقیق دستگاههای ذیربط بر فعالیتهای رسانه ای فضای رسانه ای کشور ضمن احساس امنیت به شادابی و انگیختگی لازم دست پیدا می کند و مردم نیز برای حل مشکلات خویش در صورت عدم رسیدگی توسط سازمانها و نهادها  و..... امیدوارانه به سمت رسانه ها خواهند آمد و در کنار این شور و هیجان رسانه ای در جهت نقد و انتقاد سازنده مسئولین نیر می بایست با تمام  وجود برای تعامل با مردم و رسانه ها پاسخگو باشند تا فضای کشور به واقع گرایی نزدیک و زمینه فعالیتهای تخریبی رسانه ای دشمن گرفته شود.