شهر تمام شد.

اینجا هر قطعه ای یک منطقه است و هر منطقه یک ایستگاه بهشتی.

یادمان باشد فرصتمان کوتاه است .تا بازگشتن فاصله چندانی نیست.اگر بخواهیم پیش از آنکه برگردیم ،از هر آنچه بوده ایم برگردیم،باید خیلی حواسمان را جمع کنیم.شاید سالهاست که خیلی هایمان دنبال بهانه ای برای خوب شدن هستیم،حالا وقتش رسیده !

نفسی تازه کنیم ،اشکی بر دامان طبیعت بیفشانیم و رذیلتها را دمی به خاک بسپاریم.نیرو بگیریم،تازه تر شویم بلکه پیش از بازگشت به میان مردم شهر بوی عطر خوبیها را به ارمغان بیاوریم و از این تجربه زیبا ،برای گذار از میان آهنها و سختیهای هوس مدد بگیریم.

منطقه محلی است که یادآور شهداست.جایی که انان با تحمل سختیها و فشارها،نفس سرکش را آرام مینمودند و برای پرواز به سوی بینهایت مهیا میگشتند.برای همین بود که بی تاب میشدند.شبها گریه می کردند و دیگر دوست نداشتند به شهر برگردند.اکنون که بار سنگین حفظ دین و انقلاب بر دوش ماست ،حالا که ما،مانده ایم و انها رفته اند ،چه خوب است که اخلاق ورفتار خود را مانند انان کنیم.بیاییم در طول این سفر کوتاه و مقدس با وضو باشیم،از لغویات و سخنان بیهوده،چه رسد به گناهان!بپرهیزیم.زمان اقامه نماز ،وقت خواندن قرآن و مخصوصا هنگام عزاداری ،به حقیقت هستی توجه پیدا کنیم و از ائمه اطهار (ع) و شهدا مدد جوییم.

هر چند دروازه های عظیم  شهادت به معبری تنگ و باریک مبدل شده و ما را به ان مراتب راه نمیدهند ،اما می توان با خلوص نیت بر سر این راه نشست و کاروان سالار را صدا زد.

شاید از این کوچه کسی گذر کند !شاید همین آرزوی جهاد بتواند درهای شهادت را بگشاید.

شاید همین مسافرت بتواند رفاقت با شهیدان را به ارمغان بیاورد.