وقتی حسن روزی طلب در وبلاگش یک مطلب علیه افروغ نوشت و تعداد کلماتش را که در نقد دولت افاضه کرد بود ردیف کرد، عصبانیت نماینده تهران در مجلس نسبت به یک مطلب وبلاگی دیدنی بود.
وقتی حسین قدیانی یک مطلب علیه دستگاه قوه قضاییه می نویسد و تمامی ارکان قوه قضائیه و رسانه های وابسته به طیف هاشمی و قالیباف و لاریجانی که گرد و خاکی به پا کردند. قطعا نباید از فرصت طلبی سیاست بازان صرف نظر کرد ولی این بخشی از ماجراست، ولی این همه ناراحتی و ارزش بخشی به یک مطلب وبلاگ باید ظرفیت بزرگ شدن را نیز داشته باشد.
وقتی خانم رجبی بی مهابا حمایت خود را از احمدی نژاد اعلام می کرد، با عنوان همسر سخنگوی دولت و امثال آن، سخنانش را بازتاب می دادند و به انواع و اقسام تهمت ها و نیش ها می نواختند، هر چند رک گویی خانم رجبی و زبان زنانه مطالب، فرصت سوء استفاده را به مریض دلان و به غلط افتادن ساده دلان را می داد، ولی ضربآهنگ حمایتی نوشته ها و عمق ایمان در انتقاد نسبت به زیاده گویان موجب نفرت و بغض عمده مخالفان می شد.
تجمع کوچکی که سی و یک خرداد هشتاد و نه جلوی مجلس شورای اسلامی برگزار شد، آنقدرها هم بزرگ نبود که سیاست مدار کهنه کار و دبیرسابق شورای عالی امنیت ملی را به غلط کردم و عز و جز کردن و نک و نال بیندازد ولی مسئله چیز دیگری است، ضرب دست حزب الله سنگین است.
وقتی حسن روزی طلب در وبلاگش ، یک مطلب در نقد پیام فضلی نژاد می نویسد، چه جور صدای کیهان در می آید.
وقتی 400 دانشجو سفارت ابرقدرت جهان را اشغال می کنند، باید کتاب « همه چیز فرو می ریزد، گری سیک» را بخوانید تا بفهمید چه ولوله در عالی ترین سطوح امنیتی آمریکا افتاده است و چگونه در مقابل این اقدام به ناچاری و ناگزیری افتاده اند و هر طرحی که می ریزند به سنگ می خورد.
قطعا وقتی مقام عظمای ولایت، نور دیده ما، خامنه ای حکیم از وبلاگ نویسان می خواهد، اخلاق را در نوشته هایشان رعایت کنند و نسبت بدان تشر می زنند و پای عقل سیاسی را وسط می کشند ، ناگفته پیداست که اثر این مطالب آن چنان زیاد است که زبان شکوه و شکایت، هتک شدگان را پیش آقا دراز می کند. این پناه بردن به حمایت مقام معظم رهبری هر چند ناشی از عجله و خروج از خط عدالت و تقوا توسط برخی وبلاگ نویسان حزب الله است ولی اگر این سخنان درد نداشت، نمی توانست ارزش شکایت هم پیدا کند.
پیرو مطلبی که آهستان درباره ناله های حاتمی کیا نوشته، به نظر می آید، نواختن شیپور از سرگشادش این است که یک نفر زبانش و دوربینش را بی محابا به چرخش درآورد بعد انتظار داشته باشیم صدها نفر وبلاگ ها و زبان های خود را نگه دارند و انتقادی نکنند. این عجیب شیبه قصه برادر حاتمی طایی است و الخ.
آن چه که باید مجموعه حزب الله در نظر بگیرد، اهلیت و شأنیت و شایستگی تعبد و تمسک به تقوا در سطح متعالی آن است. هرچند حاتمی کیاها کم لطفی کرده اند و یا حتی بیشتر ولی قطعا صبر و تحمل حزب الله، در برابر ناروایی هایی اینچنین بیشتر باشد.
چنین صبری باعث می شود برای کسانی که به اشتباه افتاده اند فرصت برگشت باشد، و برای کسانی که رفتنی هستند حجت تمام شود و بهانه ای از بداخلاقی ها و غیره نداشته باشند. هر چند خودشان مقصر اصلی هستند.
ضرب دست امت حزب الله سنگین است، هر جایی از آن استفاده نکنیم.
وقتی روز نخست سال در مشهد مقدس نزد مقام معظم رهبری شعار مرگ بر منافق سر داده شد، حضرت آقا فرمودند، منافق واقعی آمریکاست!

تحمل کنید که خدا با صابران است،بغض و کینه ی انقلابی تان را در سینه ها نگه دارید.با خشم و غضب بر دشمنانتان بنگرید و بدانید که پیروزی از آن شماست. امام خمینی (ره)