بسم الله. همه اولیای خدا در عصر خویش و در میان معاصران خویش غریب بوده اند و وای بر ما اگر این ولی خدا نیز در میان ما غریب باشد. و مگر نیست؟ آیا ما به راستی دریافته ایم که او کیست و چه می گوید؟ آیا ما به راستی سر به فرمان او سپرده ایم و دیگر “خودی” در میان نمانده است؟ روی سخن ما با آنان است که هنوز محفل انس را رها نکرده اند، انان که هنوز دغدغه مرگ و معاد دارند و در انتظار موعودند. وای بر ما اکر این ولی خدا نیز در میان ما غریب باشد … و مگر نیست؟ خداوند این عبد صالح خویش را به این عصر بخشیده است تا یک بار دیگر آدم در وجود او با حق تجدید میثاق کند و تاریخ فردا عرصه این تجدید میثاق باشد. “کلامی از سیدالشهدای هنرمندان، آقا سید مرتضی” “هنر تجلی شیدایی است و شیدایی هر چه هست در عشق است” این چند خط نوشته زیبا و دلنشین از شهید آسید مرتضی رو گفتم تا بگم دیروز در زادگاهش و در سالگرد شهادتش در فرهنگسرای ولاء همایشی برگزار شد و از تعداد زیادی از هنرمندان ولایی تقدیر بعمل اومد. سخنران این همایش حاج آقا پناهیان بود و در باب هنر متعهد و الهی صحبت کردند. انتهای مراسم هم در پاسداشت هنر متعهد و ولایی و با یاد هنرمندان شهیدی چون آسید مرتضی آوینی و سعید جانبزرگی، از بزرگانی همچون فرج‌الله سلحشور، جمال شورجه، پرویز شیخ‌طادی، مسعود ده‌نمکی، ابولقاسم طالبی در رشته فیلم، سهیل کریمی، رضا برجی، محمد صدری، داوودی، اصغر بختیاری، رضا جعفری، مصطفی دالایی در رشته مستند، دکتر سعید کشن فلاح، محمود فرهنگ، بهزاد بهزادپور، مهدی توسلی، یدالله وفاداری، مجید سرسنگی، اعظم بروجردی در رشته تئاتر، حسین قدیانی، خسروشاهی در رشته کتاب، محمدحسین حیدری، یدالله عبدی، رسول اولیازاده، محمود عبدالحسینی، سید شهاب الدین واجدی، خانواده شهید سعید جانبزرگی در رشته عکاسی، میثم محمدحسنی در رشته گرافیک، رضا امیرخانی، رحیم مخدومی، امیرحسین فردی، مجتبی شاکری در رشته رمان، هادی آزرم، محسن نفر در بخش موسیقی، مازیار بیژنی در رشته کاریکاتور تقدیر به عمل آمد. البته تعدادی از هنرمندان هم در این مراسم حضور نداشتند. من فقط موندم این حقیر بی هنرِ جوجه عکاس وسط این همه بزرگوار و پیشکسوت اهل هنر ولایی چیکار میکردم؟! وقتی اسمم رو خوندند و روی سن رفتم تا تندیس و لوح یادبود رو بگیرم، مونده بودم چطور جلوی کسایی که اساتید عکاسی کشورم هستند و سالها خودشون رو در دفاع مقدس فدا کردند تا به اینجا رسیدند سر بلند کنم بگم منم عکاسم؟! خجالت میکشیدم. از خودم و رهبرم خجالت میکشیدم؛ لایق نام هنرمند ولایی نبودم و نیستم، چون کاری برای این نظام و شهدا و ولایت نکرده ام! شرمنده ام، شرمنده! شرمنده ام، شرمنده! 
امیدوارم و سعی میکنم در راه ولایت، در پاسداشت خون شهدا خصوصاً شهیدان آ سید مرتضی و شهید نازنین حاج سعید و در میثاق با آرمانهای امام راحل و این انقلاب، بعوان یک عکاس متعهد و ولایی، قدمی خارج از این راه برندارم تا در اون دنیا شرمنده روی اینها نباشم. امیدوارم این هنر گر چه اندک است، اما اول باعث خودشناسی و آخر دست خداشناسی شود و پایان مادی آن آغاز شهادت باشد. درسته که دوربین در دست طعم شیرین مجروحیت به دستان منافقین رو چشیدم، اما افتخارم اینه که شهد شیرین شهادت رو بهمراه دوربینم تجربه کنم. یا حق
امیدوارم و سعی میکنم در راه ولایت، در پاسداشت خون شهدا خصوصاً شهیدان آ سید مرتضی و شهید نازنین حاج سعید و در میثاق با آرمانهای امام راحل و این انقلاب، بعوان یک عکاس متعهد و ولایی، قدمی خارج از این راه برندارم تا در اون دنیا شرمنده روی اینها نباشم. امیدوارم این هنر گر چه اندک است، اما اول باعث خودشناسی و آخر دست خداشناسی شود و پایان مادی آن آغاز شهادت باشد. درسته که دوربین در دست طعم شیرین مجروحیت به دستان منافقین رو چشیدم، اما افتخارم اینه که شهد شیرین شهادت رو بهمراه دوربینم تجربه کنم. یا حق
نوشته شده توسط :::نظرات دیگران [ نظر]