امروز بیست و هفتم خرداد است

سال گذشته سوم تیر توی دانشگاه یکی بچه ها از دور داد زد: حاجی یادش بخیر پارسال سوم تیر
گفتم: ما بچه های بیست و هفت خردادیم، سوم تیری ها رو نمی شناسم!
هر چند لحن و بیان گفته طنز و اذیت کننده بود و هست ولی حکایت از یک تاریخی در این مملکت دارد که مردم دسته بندی شدند.
ضدولایت فقیه ها
50هزار تومنی ها 
صالح مقبول ها 
دفع اکبر به باقر ها
برنامه ریزها و گام آهسته برداران 
سرمایه سالارها 
محافظه کارها 
ترسوها 
بی تفاوت ها 
انقلابی ها 
گرسنه ها
قوم گراها
ولایتی ها
....
صفات زیادی رو میشه شمرد قصدم تحلیل سیاسی و اجتماعی نیست ، اخلاص و نیت درونی آدمها رو هم کار ندارم. ولی وقتی 
حجت الاسلام مصباحی بعد از نماز شنبه چهارم تیر گفت: بحمدالله ریاست جمهوری بدست اصولگراها افتاده است باید اختلافات را کنار بگذاریم و فراموش کنیم!
با خودم گفتم: کنار می گذاریم ولی فراموش نمی کنیم! کی ها از کی ها چرا حمایت کردند و کی ها از کی ها چرا حمایت نکردند؟ 

متاسفانه تحلیلهای بیست و هفت خردادی امروز فراموش شده است. چه کسانی تا بیست و هفت خرداد برای ما اصولگرا بودند چه کسانی تا بیست و هفت خرداد برنامه داشتند و ما برنامه های آنها را قبول نداشتیم، مرزبندی های قبل از بیست و هفت خرداد هنوز زنده است هر چند غبار جنگ روانی شدیدی که همه چیز را مشوه کرده است چشمها را کم سو کرده باشد. 

الان که سه سال گذشته باید گفت بیاییم بیست و هفت خرداد را زنده کنیم نه با خط کشی و مرز بندی بلکه با همان صبوری ها با همان نداری ها با همان عشق ها با همان توکل ها با همان ندانستن فرداها با همان اخلاص ها با همان خون جگر خوردن ها با همان بی انصافی ها و بی مروتی ها 

یادش بخیر امروز سه سال از آن روز می گذرد ولی هیچ چیز تغییر نکرده است....

این مطلب مربوط به 27 خرداد 87(+) است ولی بدون هیچ تغییری فقط تیتر به روز رسانی شده است، برای الانی که نزدیک به سه سال از همان تاریخ می گذرد، حرف، همان حرف است فقط سختی ها و تلخی ها شدیدتر، امیدها و سرسختی ها سدیدتر شده اند، بعون الله الملک الاعلی!