بسم الله.

بچه که بودم وقتی ماه رجب کامل می شد و به مسجد جامع در اهواز می رفتیم و آدم بزرگ ها رو با لباس راحتی در حال مناجات و راز و نیاز توی مسجد می دیدم، یه حس خاصی بهم دست می داد و دوست داشتم مثل اون بزرگترها لباس میهمانی رو در بیارم و لباس راحتی توی خونه رو اینار در مسجد بپوشم. فکر می کردم برای اینکه خدا دعاهای ما رو توی مسجد قبول کنه حتماً باید لباس راحتی تنمون کنیم.

بزرگتر که شدم یعنی ده سال پیش، زمانی که در مشهد دانشجوی هنر بودم، اولین بار بود که اعتکاف ماه رجب و معتکفین حرم مطهر علی بن موسی الرضا (ع) رو می دیدم، ولی خب به شدت درگیر کلاس درس بودم و نمی شد معتکف بشم، ریا نشه برای همین فقط روز آخرش رو تنها نیت کردم و روزه گرفتم و برای اعمال ام داوود به حرم آقا رفتم. اما خب ماه رمضان برو بچه ها گفتند قراره توی حرم اولین اعتکاف دانشجویی برگزار بشه و منم خوشحال از همه جا ثبت نام کردم.

اگر اشتباه نکنم سال هشتاد اولین اعتکاف دانشجویی به همت بروبچه های هیئت مذهبی دانشجویان دانشگاه های مشهد (ودیعة الحسین) راه افتاد و منم عضو ستاد تبلیغاتش شدم و یکی از بهترین اعتکاف هایی بودم که رفتم و درگیرش شدم. بعد از اون چندبار دیگه توفیق اعتکاف در حرم امام رضا (ع) را داشتم و گذشت و گذشت تا رجب المرجب سال قبل که خانوادگی در مراسم معنوی اعتکاف شرکت کردیم و این روزها دقیقاً یادآور خاطره روزهای مراقبت و خودسازی من و همسرم هست که سید امیرعلی ای درکار نبود و حالا این طفل معصوم در کنار من و مادرش است و زندگی ما رو با حضور خودش صفای خاصی بخشیده.

میلاد امیر المؤمنین حضرت علی (علیه السلام) امسال که روز پدر هم هست، اولین هدیه پدر شدنم رو گرفتم و امیدوارم برای فرزندانم پدر خوب و لایقی باشم …

دوستان؛ این روزهای معنوی و خاص رو غنیمت بشمریم و زمان مراقبت و تقرب به درگاه حق رو از دست ندهیم …

“دلم به مستحبی خوش است که جوابش واجب است”