...مشکل از گیرنده ی شماست!
راستش مانده ام که با مخاطبان متفاوت و متکثر وبلاگ چطور باید حرف بزنم. حرمت روابط مجازی حکم می کند که مطالب پر از ملاحظه و مراعات باشد، ولی آنوقت دیگر هیچ مطلب صریحی نمی توان نوشت. راه دومش اینکه دائم بعد از تحریر بنویسم و نیات و انگیزه ها و مقصود اصلی را روشن کنم. این هم یک راهش است دیگر...
این چند نکته کوتاه بجای چند یادداشت و مقاله منتشر میشود. سرعت تحولات و کمبود وقت آخر عاقبتش همین کوتاه نویسی هاست. حالا این چند تا را داشته باشید:
1. هم بخاطر حساسیت ویژه شخصی ام به هنر های نمایشی، هم بخاطر گذراندن ده سال از جوانی ام در صدا وسیما و هم بخاطر عمق اثرگذاری این مدیوم در دورانی که در آن به سر می بریم، طبعا بسیاری از یادداشت هایم راجع به سینما و رسانه است و خواهد بود. هرجا لازم بوده تقدیری هم کرده ام هرچند تعریفی و تقدیری خیلی کم است و صد البته خود مدیران صدا و سیما به تقدیر از خود جدّ و جهد ویژه ای دارند! اما تذکر یک نکته ضروری است. شدت و حدّت انتقاداتم در همه شرایط رخ نمی دهد. چه بسیار که مجبور می شوم عندالضروره و پیش برخی عوام ماهواره پسند اندر فضایل صدا و سیمای خودمان سخنرانی کنم تا همراهی من در انتقاد از رسانه به اصطلاح ملّی آنها را در گرایش به ماهواره مصمم تر نکند. فکرش را بکنید... یکی مثل من دارد از سریال های تلویزیون و مراتب رعایت اخلاق و حرمت ها در آنها برای دیگران صحبت می کند! این بام و دو هوا را چاره ای نیست.
2. راجع به نظر سنجی برنامه پارک ملت یادداشتی نوشتم که در رسانه های مختلف بازتاب های متفاوتی داشت. اصل نکاتی که در آنجا گفته ام را با استدلال های متعددی می توان بازنویسی کرد. ولی با چند کامنت و تماس تلفنی فهمیدم که احتمالا درباره مجری محترم این برنامه سوءبرداشت هایی از نوشته ام شده که لازم دیدم به جهت مسوولیت شرعی اش نکته ای را تذکر بدهم. آقای شهیدی فر مجری توانا، باور پذیر و محترمی است. کلیت برنامه آن چند شب هم البته بطور واضحی بدنبال آن بود که حق آژانس شیشه ای در سینمای ایران ادا شود(شاید خودم هم قلبا دوست داشتم که آژانس شیشه ای برترین فیلم باشد، که به نظرم برترین هم هست). اما برخی رفتارها و تاکید ها در حاشیه ی نظرسنجی به شدت تعجب آور بود که انتقاد برانگیز می نمود ضمن اینکه رای بالای «اخراجی ها» به کبابی شدن برخی اعضا و جوارح جریان خودخواه شبه روشنفکری می انجامید که این خود موجبات مسرت ما بود. در یادداشت فوق الذکر هیچ طعنه و کنایه ای به شخصیت محترم مجری آن برنامه در نظر نبوده است. اگر چنین برداشتی شده –که ظاهرا شده- عذرخواهی ما را بپذیرید.
یادداشت مربوط به نظرسنجی نه چندان مهم ولی جالب "پارک ملت"
3. شک نکنید پدیده ماه های آینده تلویزیون ایران، شبکه «I Film» است. هرچند اعلام برنامه ها و آنونس هایش عربی است، ولی خانواده های ایرانی ترجیح می دهند سریال ها و طنز چند سال پیش را دوباره ببینند و نه اینکه کنترل به دست دنبال برنامه بگردند. آی فیلم را از طریق دستگاه های ست آپ باکس باید بگیرید. کیفیت دیجیتال... عالی. این هم رکب صدا و سیما به ماهواره است که اگر هوشمندانه کمی به تعداد شبکه هایش اضافه کنند موفق تر خواهند بود. فقط نکته اش این است که ما داریم کمی از عشق های مثلثی و طنز های تگری وطنی را از این طریق به کشورهای عرب زبان و غالبا در حال انقلاب صادر می کنیم!
4. سریال «سایه روشن» شبکه تهران هم برای خودش سوژه ایست. خداوکیلی نوشتن درباره این یکی از توان من خارج است! سکانس هایش یکی در میان رنگی و سیاه و سفید است. علتش هم اینکه بازیگران زن این سریال در هفت قلم آرایش به خودشان رسیده اند. بیچاره پخش شبکه تهران هم برای اینکه مواخذه نشود سکانسها را سیاه وسفید پخش میکند. این اتفاق در نوع خودش بی نظیر است. البته آقای ضرغامی گفته بود آرایش ها مشکلی ندارد و اگر چیزی می بینید مشکل از گیرنده هاست! احتمالا گیرنده های ما مشکل دارند.
5. در روز شهادت مولایمان امام صادق علیه السلام چند شهید گمنام را در حیات مرکزی دانشکده صدا و سیما به خاک سپردند. فکر کنم این مهمترین اتفاقی بوده که در ده سال اخیر در این دانشکده رخ داده است!
6. اما... بی بی سی اخیرا مستند یکساعته ای درباره مقام معظم رهبری پخش کرده است. مستند پر از دروغ و دونگ است، به تهیه کنندگی بزرگمهر شرف الدین؛ شرف الدین حدود 8 سال پیش برای برخی برنامه های رادیو جوان می نوشت... اتاق آنوری هم من می نوشتم. او بعدا شد سردبیر چلچراغ، من هم کمی بعد از رادیو جوان رفتانده شدم! بزودی یادداشتی درباره این مستند خواهم نوشت با عنوان «بی بی جیغ»! ان شاءالله
جای آرم بی بی سی اینجا خالی است البته
نوشته شده توسط :وحید یامین پور::نظرات دیگران [ نظر]