در سرزمینی  که فکه نام دارد  120 نفر از رزمندگان گردان «حنظله» لشکر 27 محمد رسول الله با لب تشنه به شهادت رسیدند. در یادداشت های باقی مانده از یکی از شهیدان گردان حنظله آمده است: «امروز روز پنجم است که در محاصره هستیم. آب را جـــیره بندی کرده ایم. نان را جیره بنــــــدی کرده ایم. عطــش همه را هلاک کرده است، هـــمه را جز شهدا، که حالا کنارهم در انتــــــهای کانال خوابیده اند. دیگر شــــهدا تشنه نیستند. فدای لب تشنه ات پسر فاطمه(س)…»

عاشورا  باز آمدم..

کجایید دوستان آب اورده ام....

اگر یک جرعه .. تنها یک جرعه باقی ماند آن را به آسمان بپاشید شاید...

چرا؟؟ شاید آن بالا ستاره ای دیگر تشنه کام به انتظار آب در آسمان فکه چشم براه باشد..

شکسته روزگار پنجره دیده ام ولی...

من از رخ خود نقش خاطرت نشکستم...

به روی خاک تو می نویسم با رد عبور...

که ای رفته به خاطره ها ...من عهد با تو را نشکستم...

روزی هزار بار شکستم شیشه های چشم و دل را ولی...

به امید رسیدن به  جمع  شما..پلاک خود را به نیمه نشکستم...

کاش میان من و تو ...هیچ سیم خارداری نبود..

کاش هرگز جا نمانده بودم....کاش محتاج افریده نشده بودم...

کاش من هم  بین سیم خار دار  منتظرش بودم...

یک جفت   مرکب میخواهد... چه دم پایی ... و چه دو تکیه گاه چوبین.... وچه یک پای مصنوعی..

اما مرا گرچه هیچ مرکبی نمانده ...... دلم.... دلم.... دلم  بین این سیم خاردار ها جا مانده..

ای خاک  مطهر و متبرک ... بیا به روی چهره من بنشین... شاید .. شاید

آبرویی حاصل شود.. شاید ... چشمم

ببینید آنچه را که سالها از او فرو بسته مانده است

آن زمان از طلب دامن تو دست کشم/

که به گیسوی خم اندر خم تو دست کشم/

گرچه ما ناز کسی را نکشیدیم ولی/

ناز کن ناز تو را هر چقدر هست کشم/

با همه دارایی ام به شوق نگاهی از جانب شما به کربلای تان آمدم..

کجایید؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!