تا کی باید شاهد باشیم اسراییل نخبه های ما را ترور کند و ما هم خیلی هنر کنیم در تشییع پیکر آنها شرکت کنیم و قطره اشکی بریزیم و چند بار «مرگ بر اسراییل» و« انرژی هسته ای حق مسلم ماست» بگوییم و خیال کنیم دین مان را ادا کردیم و بعد هم برویم پی روزمرگی خودمان!خب این هم یک روش است دیگر.اما روش های مفیدتری هم هست که مو لای درزش نمی رود و اشک دشمن را در می آورد.چه روش هایی ؟مثلا بنشینیم و حسرت بخوریم که یکی دیگر از دانشمندان هسته ای مان را هم ترور کردند و جمع شهدای هسته ای شد چهار نفر.یا برای خنک شدن دل داغدارمان بنشینیم توی اتوبوس و تاکسی و محافل خانوادگی و فامیلی هی بدوبیراه به مسئولین بگوییم که چرا درست و حسابی از نخبه هایمان محافظت نمی کنند و محافظ آنچنانی و ماشین ضدگلوله و ضد بمب در اختیارشان نمی گذارند. اما روش بهتری هم هست اینکه توی این سایت و آن سایت برویم و کامنت گذاریم و قاتل را ناله و نفرین کنیم!

خداوکیلی این روش ها،روش درستی برای مبارزه با دشمنی است که دو سالست شعار دادن را کنار گذاشته و هدفمندانه و با تمام قوا به میدان آمده است و رسما دانشمندان مان را در روز روشن ترور می کند؟

این همه جوان در این کشور زندگی می کنند که می توانند برای مبارزه منطقی با اسراییل و آمریکا ایده و طرح بدهند، و میلیونها جوان هستند که حاضرند برای به سرانجام رساندن این ایده ها هرکار از دست شان برمی آید انجام دهند،آن وقت نشسته ایم و دست روی دست گذاشته ایم و هرکدام منتظریم دیگری کاری انجام دهد و ما برایش هورا بکشیم.

هرکدام از ما می توانیم در مقابل این طرح نخبه کشی که برای متوقف کردن پرونده انرژی هسته و ایجاد جو رعب و وحشت میان دانشمندان این حوزه است طرحی نو بدهیم و جلوی گستاخی ها و وحشی گریهای اسراییل بایستیم.

حاشیه ها را کنار می گذارم و یک راست می روم سر اصل مطلب.برای اینکه خودم ادعا نکرده باشم در این زمینه دو پیشنهاد دارم که امیدوارم بتوانیم به سرعت آن را عملیاتی کنیم(ترجیحا تا قبل از چهلم شهید مصطفی احمدی روشن):یک پیشنهاد را در این پست مطرح و دیگری را شاید در پست بعدی مطرح کردم:

پیشنهاد اولم اینست به طور خودجوش در یکی از پروژه هایی که یکی از شهدای انرژی هسته ای می خواست آن را انجام دهد و ناتمام ماند سرمایه گذاری و مشارکت کنیم.چطور؟ساده است. اگر هرکدام از ما حداقل دوهزار تومان(می گویم حداقل و حداکثر هرچقدر کرمتان است) بگذاریم و این پولها روی هم جمع شود مبلغ قابل توجهی خواهد شد و می توانیم آن را به شهدای ترور هسته ای اهدا نماییم.فکر کنید حداقل پنج میلیون نفر هم در این طرح شرکت کنند آن وقت چه مبلغ هنگفتی جمع می شود!

حتی می توانیم طوری برنامه ریزی و تبلیغ کنیم تا به طور نمادین برای مشارکت بیشتر پول غذای یک روز،دو روز یا یک هفته دانشجویان،یا خرید مایحتاج غیر ضروری مان مانند کفش،لباس،روسری،کاپشن و غیره را فاکتور گرفته و پول آن را صرف این حرکت کنیم تا پول بیشتری جمع شود.

آنچه مهم است حفظ جنبه مردمی بودن آن است که اگر توسط یکی از نهادهای فرهنگی دانشگاه مانند جهاد دانشگاهی که از متولیان این امر بوده سرپرستی شود بسیار عالی است.جمع شدن پول زیر چتر یکی از نهادهای فرهنگی(فقط فرهنگی) از جهت اعتمادبخشی به کسانی که پول اهدا می کنند مهم است تا از طرفی هرکسی هم مدعی آن نشود و خدای ناکرده سو استفاده ای در این بین نشود.

 نهادهای فرهنگی دانشگاه صنعتی شریف یا دانشجویان یا اساتید این دانشگاه که داغدار دانشجوی شهیدش مصطفی احمدی روشن هستند جهت برعهده گرفتن مسئولیت اصلی این طرح اولویت بیشتری نسبت به سایر دانشگاه ها دارند.سایر دانشگاه ها و مراکز یا افراد هم به صورت زنجیره ای از سراسر کشور شروع به جمع آوری پولها از خانواده.دوستان و آشنایان کنند و در نهایت این پولها یکجا جمع شده و طی تشریفاتی خاص در حضور خانواده های شهدای ترور هسته ای به دکتر فریدون عباسی تقدیم شود تا جهت جلو انداختن پروژه یکی از این چهار شهید برحسب اهمیتی که برای کشورمان دارد استفاده و خرج کنند.

نتیجه ای که این حرکت برای کشور ما دارد:

1-این حرکت بازتاب جهانی خواهد داشت.

2-پایگاه مردمی انرژی هسته ای را نشان خواهد داد.

3-دانشمندان ما را دلگرم تر خواهد کرد.

4-به آمریکا و اسراییل نشان می دهد ما نه تنها از حق خود کوتاه نخواهیم آمد،بلکه در شرایط تحریم برای این حق مسلمی که طبق قوانین بین الملل برای همه کشورها از جمله کشورما تعیین شده خودمان برای این کار سرمایه گذاری خواهیم کرد.

5- به دنیا نشان می دهد اگر اسراییل و آمریکا تهدید علیه ایران را از حرف به عمل تبدیل کرده اند ما هم با شیوه ای منطقی و عملی پاسخگوی این تهدیدات هستیم،اما شیوه ای که با تمدن اصیل ایرانی-اسلامی ما سازگار و همخوان باشد.

دوستان و خوانندگان این پست اگر چنانچه پیشنهادی در این رابطه دارند برای بهتر عملیاتی شدن این طرح،ارائه دهند.

پی نوشت:

امروز صبح این طرح را برای برخی از دوستان و اقوام پیامک زدم و ضمن استقبال ، کلید اولیه جمع آوری پول و رایزنی برای پیدا کردن نهاد مردمی یا دانشگاهی زده شد.