فعل خالص و عمل خالص در واقع از خود خداست   خداوند عمل خودش را قبول می فرماید   بلی انسان فقط واسطه ی اجرای آن می تواند قرار بگیرد

یکی از نشانه های عمل خالص این است که انسان توجهی به ثواب و عقاب آن ندارد بلکه عمل بدون توجه به مقدمات و بی اختیار از اوصادر میشود   لازم به ذکر است اگر چه بر حسب تکلیف همه باید نیت خود را خالص نمایند اما باید دانست که هیچ کس با خالص کردن نیت نمیتواند خود را خالص کند وبه همین جهت عمل خالص واقعی هم از او سر نخواهد زد   پس در واقع هنگامی توفیق انجام عمل خالص واقعی شامل حال انسان میگردد که هنگام صدور عمل تعینش محو گردد   لذا او نه نیت میکند و نه در فکر اجر و ثواب عمل است بلکه ناخودآگاه واسطه ی انجام فعل قرار میگیرد

نمونه ای از عمل خالص

برای زیارت حضرت ابالفضل علیه السلام عازم حرم مطهر آن بزرگوار شدم درصحن شریف یک نفر را دیدم که در ایوان جلوی حرم مطهر پشت خود را به ضریح مقدس کرده و مشغول گرفتن عکس است  به دلم گذشت که به او تذکر دهم و یادآور شوم که پشت کردن به ضریح مطهر آن ملجا اولیای خدا بی ادبی است  لکن همزمان گویا کسی به من گفت  چه کار داری به کار او؟

لذا بدون هیچ گونه اقدامی از آنجا گذشتم  ولی هنوز داخل حرم نشده بودم که ناگهان بدون اختیار و به سرعت بازگشتم و با تندی به او گفتم  پشتت را برگردان

بلافاصله رحمت عجیبی مرا فراگرفت و سیلاب اشک از چشمانم سرازیر شد و بدین ترتیب نمونه ای از عمل خالص را که در واقع از خود من نبود به حقیر نشان دادند

من اگر میخواستم با اختیار خود به او تذکر دهم با کمال نرمی و ملاطفت او را نصیحت میکردم لکن در این عمل اصلا اراده و اختیاری از خود نداشتم و از آنجا که عمل کاملا خالص و برای خدا بود نه تنها تاثیر بسیار خوبی بر آن شخص گذاشت و بلافاصله پشت خود را برگرداند بلکه آن غضب و تندی نیزهیچ گونه ظلمت و تاریکی به همراه نداشت و برخلاف تصور و فهم ما نتیجه آن رحمت و روشنایی بود

گفتاری از آقا سید حسین یعقوبی قائنی در کتاب سفینة الصادقین