قطعه 26ردیف عشق مقدس/ طرح: میثم محمدحسنی، وبلاگ دوئل

یک: امشب شهادت نامه «مردان اردیبهشت» با رمز «یا علی بن ابی طالب» امضا می شود تا روز فتح خرمشهر، دست خدا از آستین رزمندگان اسلام بیرون آید. برای رونمایی از جلد کتب جدیدم، چه شبی بهتر از امشب… امشب شب مهتابه! حبیبم بیداره!!

دو: هر وقت وبلاگ «قطعه 26» را باز می کنم، ناخودآگاه «میثم دوئل» را دعا می کنم. سردری برای اینجا گذاشته که به غایت زیباست. مثل شمعی که برای جلد «نه ده» هنرمندانه کشید.

سه: علاوه بر «دوئل» و «نصر تی وی» خیلی ها میثم را با 2 کتابش «غیر مجاز» و «دوئل» می شناسند. جز اینها، گمانم بیش از 10 سال است که با میثم رفیقم. به لحاظ سن و سال، و فقط به این لحاظ، چند سالی از میثم بزرگترم؛ «میثم»، داداشی است که خود انتخاب کرده ام. خیلی بیشتر از یک برادر، برادری کرده برایم. با میثم هم اشک ریخته ام، هم خندیده ام. دوست دارم همین جا بابت همه زحماتش به خصوص از فتنه به این طرف تشکر کنم. بی میثم، حتما فتنه پیچیده تر می شد. بی اغراق طرح هایش همچنان گره گشاست.

چهار: چند وقت پیش از میثم پرسیدم؛ به نظرت منتخب نوشته های مطبوعاتی ام طرح های متفاوتی داشته باشد بهتر است یا ثابت؟ بعد از کمی مکث گفت: ثابت. دلایلی هم آورد. نظر خودم هم بر همین بود. محصولش را دارید مشاهده می کنید. گمانم سنگین، ساده و شیک شده. «آر. کیو 88» با رنگ سبز، در زمین سفید و ضمیر سپید این ملت، طیاره رامی به نظر می رسد. آرام تر از آر. کیو 170 جاسوس! «ماشاء الله حزب الله» اما از همین توضیح نیم بند نیز بی نیاز است. از اینکه میثم با این سر همواره شلوغ، وقت گذاشت و حتی برای انتخاب کاغذ جلد کتاب زحمت فراوان کشید که چه بافتی و چه مدلی داشته باشد، ازش ممنونم.

پنج: مورد بالا البته فقط شامل منتخب نوشته هایم در رسانه وبلاگ و روزنامه است. قطعا داستان کوتاه «72 دقیقه قبل از شهادت» طرح جلدی مجزا خواهد داشت. عن قریب کتاب را به میثم خواهم داد؛ هم بخواند و نظر دهد، هم طرح جلدی برایش بزند.

شش: بگذار بازارگرمی نکنم. «72 دقیقه…» به نمایشگاه کتاب پیش رو نخواهد رسید. هر چند بیش از 60دقیقه «72 دقیقه…» را کامل و جامع نوشته ام، اما خب! به عبارتی «72 دقیقه قبل از شهادت» اولین کتاب من است. کتابی که نه در روزنامه دیده شده و نه در وبلاگ خوانده شده. این کتاب، ورود جدی تر من به عالم ادبیات است. «ادبیات فرهنگ» برایم مکمل «ادبیات غیرت» است. برای نشر این کتاب، عجله ندارم، اما روز انتشار «72 دقیقه قبل از شهادت» حتما روز بزرگی است برایم. به دعای دوستان خوبم، آن روز در نیمه اول سال جاری رقم خواهد خورد. نمی دانم «72دقیقه…» تولید ملی حساب می شود یا نه، اما حتما سرمایه و کار من ایرانی نویسنده است.

هفت: احساس می کنم باید وارد فاز تازه تری از فعالیتم به عنوان یک نویسنده شوم. پله ام را باید عوض کنم. از این پس نوشتن صرفا برای کتاب، بیش از روزنامه نگاری و وبلاگ نویسی وقتم را خواهد گرفت. زلالی آب به روان بودن آن است. زمزم هم در جایی راکد بماند، می گندد. منتهی به زمزمه ای هم اگر وب نویسی و روزنامه نگاری کنم، در مقام قیاس، حتما حمل بر پرکاری خواهد شد!

هشت: این را هم از سر اعتراف بگویم. گاهی کتاب 2 جلدی «قطعه 26» را دست می گیرم و می خوانم. انصافا بعضی دل نوشته های «قطعه 26» هیچ کم از «نه ده» ندارد، اما ظلم بدی کردم به این کتاب، آنجا که تقریبا هر آنچه در سال 89 نوشتم، در «قطعه 26» آوردم. اگر می شد که الان به زمان ماضی برگردم، حتما وزن کم می کرد این کتاب. از این زاویه «آر. کیو 88» و «ماشاء الله حزب الله» از کتاب دوست داشتنی «نه ده» هم کتاب ترند! تجربه، بهترین آموزگار است. اصلا لزومی ندارد هر آنچه برای جراید می نویسم، «کتاب» شود. کتاب، خودش یک «رسانه» است؛ انباری نوشته هایم در رسانه های وبلاگ و روزنامه نیست. درس هایی که از روزگار می گیرم، اعم از کوچک و بزرگ، برایم دوست داشتنی و در انتخاب راهم، بسی تعیین کننده است.

نه: به لطف خداوند از کتاب «آر. کیو 88» که مرور فتنه به زبان طنز است، در اولین روز نمایشگاه کتاب رونمایی خواهد شد. تلاشم بر این است نسیم نمایشگاه قشنگ و پرخاطره کتاب، مگر برای یکی دو روز، به «ماشاء الله حزب الله» نیز بوزد.

اما میثم جان! با قلمی آس و پاس، همچنان سپاس…