با پایان دور دوم انتخابات مجلس نهم، تکلیف قریب به290 نفر از منتخبین مردم مشخص گردید و مجلس در آستانه شکل گیری قرار دارد. با مشخص شدن کل اعضا، مساله گرایشهای سیاسی نمایندگان منتخب و همگرایی و واگرایی افراد، به مهمترین مساله مجلس تاقبل از آغاز به کار رسمی آن تبدیل شده است. فرآیندی که نتیجه آن شکل گیری فراکسیونهای مختلف و در نهایت ریاست و هیئت رئیسه مجلس خواهد بود. این جنبش و جوش در این دوره از مجلس کمی زودهنگام بوده که حکایت از اهمیت این مساله داشته و در مورد آن به سه نکته زیر می‌توان اشاره نمود:
اولا تغییر قابل ملاحظه نمایندگان که طبق آمار منتشره قریب به 196 نفر از نمایندگان متفاوت از نمایندگان مجلس هشتم بوده و نتیجه این تغییر حداکثری، بهم ریختگی آرایش گرایشهای درون مجلس و قابل پیش بینی نبودن ترکیب جدید است.
ثانیا با شکل‌گیری سطحی از تکثر سیاسی در درون جریان اصولگرا، شاهد نوع جدیدی از رقابت سیاسی در مجلس نهم خواهیم بود که این مساله چینش ائتلافی مجلس را با ابهاماتی مواجه ساخته است.
ثالثا آنکه مجلس نهم در حالی شکل می‌گیرد که حدود یکسال از عمر دولت دهم بیشتر باقی نمانده و کشور در آستانه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم است که در خردادماه 1392 برگزار خواهد شد. اهمیت این مساله از آنجاست که دیگر امکان ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد وجود نداشته و چهره‌های جدید در این دوره برای کسب کرسی قدرت رقابت خواهند کرد. لذا محفل‌های مختلف شکل گرفته در جریان‌های سیاسی کشور اعم از اصولگرایان و غیراصولگرایان در تلاشند تا با طرحریزی یک استراتژی انتخاباتی، فاتح کرسی ریاست جمهوری شده و اداره کشور را برای یک دوره چهار ساله و احتمالا دو دوره ریاست جمهوری در اختیار بگیرند. ترکیب فراکسیونها و هیات رئیسه مجلس نیز در وضعیت رقابت انتخاباتی ریاست جمهوری آینده بی‌تاثیر نخواهد بود.
با توجه به مولفه‌های برشمرده است که شاهد فعالیت زودهنگام فراکسیونهای مجلس نهم و تکثر آنان هستیم. فراکسیونهایی چون صدای ملت، مستقلین، موتلفه، جبهه ایستادگی، جبهه پایداری، ایثارگران و رهپویان، حامیان ولایت و ... که در روزهای مانده به آغازکار مجلس نهم اعلام موجودیت کردند.اما آنچه در مورد این تکثر فراکسیونی باید گفت، آن است که در نوع شکل گیری و کارکرد برخی از آنان ملاحظات و نکات ابهامی وجود دارد که نباید نسبت به آن بی‌توجه بود:
اول آنکه نباید فراموش کرد که گفتمان قالب بر مجلس نهم گفتمان اصولگرایی است که ملت اعتماد و اقبالشان را به این جریان در انتخابات 12 اسفندماه و 15 اردیبهشت با حضور باشکوه 65 درصدی خود علی‌رغم فضاسازی‌ها و تحریم‌ها اعلام نموده‌اند. لذا آنچه تابلو و نمایش بیرونی همه این رقابتها و تکثرها باید باشد، آن است که مجلس نهم را بتوان "مجلس اصولگرایان" خواند.
دوم آنکه در میان فراکسیونهای در حال شکل گیری، فراکسیونی را می‌توان اصولگرا خواند که مبتنی بر مبانی و آرمان‌های اصولگرایی شکل گرفته باشد. فراکسیونهای عملگرایی که تنها "معطوف به قدرت" و برای کسب ریاست بر مجلس در حال شکل گیری است نه تنها نخواهند توانست پرچمدار اصولگرایی باشند، بلکه به نوعی در تضاد با آرمان‌های اصولگرایی قرار دارند. تاکید بر شهرستانی بودن، علاقه مندی به گزینه ای خاص برای ریاست بر مجلس، و مولفه‌هایی از این قبیل، شاخصه‌هایی نیست که مبتنی بر آن شاهد شکل گیری فراکسیونی جامع به نام اصولگرایی در مجلس باشیم. نداشتن مرزبندی با غیراصولگرایان، و تلاش برای حذف فعالان جریان اصولگرایی در مجلس هفتم و هشتم و اتخاد خط تخریب دیگر گزینه‌های مطرح برای ریاست مجلسی، و ادعای پایان یافتن ظرفیت اسمی عنوان "اصولگرایی" و تلاش برای ساختن عناوینی جدید، خط و مشی نیست که بتوان بر آن نام اصولگرایی نهاد! بلکه به واقع چنین رفتارهایی، حرکتهای فرصت طلبانه‌ای است که با هدف کسب قدرت و تسخیر هیات رئیسه شکل گرفته و اداره مجلس نهم را با نگاه به انتخابات ریاست جمهوری سال 92 دنبال می‌کند.
آنچه در این مقطع حساسی نظام اسلامی از نمایندگان مجلس نهم اصولگرا انتظار می‌رود و مورد تاکید دلسوزان نظام اسلامی نیز قرار گرفته، آن است که با کنار گذاشتن مناقشات و رقابتهای انتخاباتی و با محور قرار دادن رهنمودهای ولی امر زمان، که بر وحدت و اجتماع اصولگرایان برای حل و رفع مشکلات کشور و مقابله با دشمنان نظام اسلامی تاکید دارند، گرد هم جمع آمده و با در نظر گرفتن مصالح کشور "فراکسیون فراگیر اصولگرایان" را با زنده کردن شعارهای انقلاب اسلامی و رهنمودهای حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری شکل دهند. و با محوریت شایستگان جریان اصولگرایی، برای حل مشکلات کشور و مقابله با تهدیدات بیگانگان و ارتقاء همه جانبه نظام اسلامی تلاش وافر نمایند. به واقع چنین مجلس آنگاه شایسته یدک کشیدن "مجلس اصولگرایان" خواهد بود.
نوشته شده توسط :مهدی سعیدی::نظرات دیگران [ نظر]