با سلام خدمت همه دوستان و تشکر از برادر بزرگوار سیدضیاءالدین آقاجان پور این پیام را در این پست گذاشته شد

سالروزمیلاد حضرت زینب وروزپرستار گرامی باد

پرستاری از دیدگاه ائمه علیهم‏السلام

در موقعیت‏های متفاوت پیامبر و ائمه گرامی علیهم‏السلام رهنمودهای فراوانی در این امر ارائه فرموده‏اند. از جمله سخنانی که پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در آخرین روزهای عمر بابرکتشان در مسجد مدینه فرمودند: چنین است:

 «من قام علی مریض یوماً و لیلة بعثه اللّه مع ابراهیم الخلیل علیه‏السلام فجاز علی الصراط کالبرق اللامع و من سعی لمریضٍ فی حاجةٍ فقضاها خرج من ذنوبه کیوم ولدتُه امّه»

کسی که یک روز و یک شب پرستاری بیماری را به عهده بگیرد، خداوند او را با ابراهیم خلیل علیه‏السلام محشور می‏کند، پس هم چون درخشش برقی از صراط عبور می‏کند و کسی که در برطرف کردن نیازهای مریض تلاش کند و نیاز او را برآورد، همانند روزی که از مادر متولد شده است از گناهانش پاک می‏گردد.

این رهنمودها نشانگر اهمیت رسول گرامی صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بر پرستاری بوده و تأکید ایشان را بر همیاری در جامعه نشان می‏دهد.

امام صادق علیه‏السلام عن رسول اللّه صلی‏الله‏علیه‏و‏آله : «من سعی لمریضٍ فی حاجةٍ قضاها اولم یقضها خرج من ذنوبه کیوم ولدتُه اُمُهُ...»

کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش کند، خواه نیازاو برآورده شود یا نه همانند روزی که از مادر متولد شده است از گناهان پاک می‏گردد.

علاوه براهمیت موضوع تأکید بر عمل انجام شده توسط پرستار دارد که مهم نیست و عمل است حال خواه منجر به نتیجه دلخواه گردد یا خیر، و شرط پاداش پرستار را منوط به بهبودی نیاروده و با ایجاد انگیزه بسیار راسخ در این امر به پرستاری تشویق می‏فرمایند.

لزوم پرستاری

امام صادق علیه‏السلام :

«المؤمن فی تبارهم و تراحمُهم و تعاطُفهم کمثل الجسد اذا اشتکی تداعی له سائرهُ بالسهرِ و الحُمیّ»

مؤمنان در احسان و نیکی به یکدیگر و مهرورزیدن و مهربانی به هم، مانند پیکری هستند که هرگاه عضوی از آن به دردآید، اعضای دیگر نیز به بی‏خوابی و تب با او همدردی می‏کنند.

در جامعه اسلامی، افراد نسبت به یکدیگر نباید و نمی‏توانند بی‏تفاوت باشند، وپایه و اساس زندگی بر محبّت و رسیدگی به یکدیگر می‏باشد، به خصوص نسبت به سالمندان یا بیماران این تعهد و احسان باید صورت پذیرد.

از عوامل مهم در بهبودی یک بیمار، توجه کامل پرستار به عوامل روانی می‏باشد، برخوردهای محبت‏آمیز، صبر و حوصله در شنیدن حرفهای بیمار، تحمل در شنیدن، ناله‏های بیمار، دادن امید بهبودی و بالابردن روحیه، به بیمار می‏تواند نقش مهمی در پیشرفت به سوی سلامتی وی داشته باشد.

پیامبر گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله :

«اذا دخلتم علی المریض، فنفسوا له فی الاجل فان ذلک لایرد شیئا و هو یطیب النفس.»

هرگاه بر بیمار وارد شدید، او را به سلامت و طول عمر امیدوار سازید، گرچه این امیدوار ساختن در قضا و قدر مؤثر نیست ولی بیمار را دلخوش می‏سازد و باعث آرامش وی می‏گردد.

امام خمینی قدس‏سره و پرستاری 

«این شغل پرستاری از شغل‏های بسیار شریفی است، که اگر چنانچه انسان با وظایف انسانی و شرعی خودش بکند، این یک عبادتی است که در فراز عبادت‏های درجه اول است.... پرستاری از بیمار امر بسیار مشکلی است. لکن خیلی ارزشمند است. اگر انسان با یک بیمار به طور محبت، به طور برادری، به طور خواهری، مراعات احوال او را بکند و این برای انجام یک وظیفه انسانی ـ الهی باشد از عبادات بسیار، ارزشمند است.»

«... بیماران احتیاج دارند به محبت، بیش از آن که احتیاج به دوا دارند، یک مریضی که از خانه‏اش آمده است در بیمارستان، این مریض خودش را مثل این که یک غریب می‏داند، اگر چنانچه این پرستارها با او ملایمت، با رفتار انسانی، با محبّت، مثل برادر و خواهر با او رفتار کنند، این حس غربت از او منفصل می‏شود و آرامش برایش حاصل می‏شود و این آرامش روحی در بهبود او کمک می‏کند.»