آیت الله اشتهاردی کتابی 30 جلدی بنام مدارک العروه در شرح عروة الوثقی نوشته‌اند که بزرگان آنرا عمیق تر از شرح آیت الله حکیم بر عروة الوثقی می‌دانند.
با اینکه ایشان جایگاه علمیشان بالاتر از بعضی اساتید درس خارج بود از روی تواضع اقدام به تدریس درس خارج نکردند.
امام خمینی(ره)‌ به آیت الله اشتهاردی  لقب فقه سیار داده بودند.
آیت الله اشتهاردی همیشه چه در قم ، چه در اشتهارد در نماز جمعه شرکت میکردند.
آیت الله اشتهاردی حتی قبل از اینکه امام جماعت حرم مطهر حضرت معصومه(درود و رحمت خدا بر ایشان باد) و مدرسه فیضیه بشن مقید به حضور در نماز جماعت بودند و در اولین صف نماز جماعت آیت الله العظمی اراکی شرکت می‌کردند.
یکبار در میان خطبه‌های نماز جمعه دیدم یکی از دوستان قدیمی آیت الله اشتهاردی برای احوالپرسی خدمت ایشان رسیده و ایشان با توجه به تاکید بر توجه و دقت به خطبه‌های نماز جمعه با دست راست به دوستشان اشاره کرد که الان وقت احوالپرسی نیست.
پیرزنی از اهل اشتهارد گقته: پدر آیت الله اشتهاردی در سنین کودکی ایشان از دنیا رفته بود و از نکات بارز تربیتی مادر ایشان این بود که در زمان کودکی آیت الله علی پناه اشتهاردی، دو بز داشت و هنگام رها شدن بزها در بیابان دهان و پوز آنها را برای جلوگیری از خوردن علوفه و مزرعه‌های مردم می‌بست تا شیر این بزها که مورد استفاده این کودک قرار می‌گرفت آغشته به مال مردم نباشد و لقمه پاک به فرزندش داده باشد.

آیت الله العظمی گلپایگانی در پاسخ به سئوالی که درباره عدالت آیت الله علی پناه اشتهاردی شده بود گفته بودند باید از عصمت ایشان سئوال کرد
آیت الله اشتهاردی در اواخر عمر خود چندین بار فرموده بودند که بهتر است آدم هنگام نماز از دنیا برود

بله،‌ و بالاخره این عالم بزرگوار و متقی و این بنده صالح خدا در ماه خدا و در لحظه راز و نیاز با خدا از دنیا رفت.