سه چهار سال پیش با جمعی از طلاب خدمت حضرت آیت الله عزالدین زنجانی رسیدیم و تا از محضر ایشان نکاتی را بهره ببریم. ایشان با وجود کهولت سن کرسی درس خارج خود را تعطیل نکرده بود گرچه مدت آن را کاهش داده بود. آن روز درس خارج غیبت از کتاب مکاسب شیخ انصاری را تدریس می‌کردند. بعد از درس نوبت جمع ما شد که خدمت ایشان برسیم. با وجود اینکه مشخص بود بعد از درس و بحث کمی خسته شده اند اما با این حال مدتی نشستند و با طلبه‌ها خوش و بش کردند. توصیه کردند کتاب آداب المتعلمین خواجه نصیرالدین را طلاب و دانشجویان حتما مطالعه کنند. بعد چند نفر از طلاب سوالاتی را از محضر ایشان پرسیدند و پاسخ ایشان بسیار جالب بود. یکی از طلاب پرسید همسر و زندگی خوب می‌خواهم چه توصیه‌ای دارید؟ ایشان پاسخ داد نماز شب بخوانید. یکی دیگر از طلاب راهکاری برای توفیق در کسب علم و اخلاق طلب کرد و باز ایشان فرمود نماز شب بخوان. یکی از آقایان که جزو طلاب نبود او هم از فرصت استفاده کرد تا سوال از ایشان بپرسد و پرسید حاج اقا چند سالی است کسب و کارم خوب نیست چه کنم؟ و باز ایشان قاطع پاسخ داد نماز شب بخوان. ایشان که شاید متوجه تعجب جمع حاضر شده بودند بلافاصله به قول اهل علم دفع دخل مقدر کردند و گفتند بله نماز شب همه کار می‌کند.

ایشان پاسخ سوالات را کوتاه و مختصر و مفید می‌دادند. وقتی یکی از طلاب از ایشان خواست خاطره‌ای دوران همراهی با علامه طباطبایی بیان کنند راز اختصار کلام ایشان کشف شد. ایشان گفتند علامه دو سال در خانه ما در زنجان زندگی کردند و خصوصیت بارز ایشان سکوت ایشان بود خیلی کم حرف می‌زد! و تمام خاطره ایشان از علامه هم به همین خلاصه شد.

ایشان در یکی از مصاحبه‌هایش نقل کرده است:

یادم هست دچار مریضی حصبه شده بودم حالم بسیار بد بود حضرت امام و مرحوم حاج سید احمد زنجانی پدر جناب حاج آقا موسی شبیری زنجانی خیلی به من لطف کردند. هر روز به عیادتم می‌آمدند و از من مراقبت می کردند که اگر پدرم در قم بود به این خوبی نمی‌توانست از من مواظبت کند. مرض آن قدر شدید بود که به حد یاس رسیده بودم. شنیده بودم نمازی هست بنام عبدالرحیم قصیر که برای بر آورده شدن حاجات و رفع گرفتاریها مؤثر است. گفتم چه خوب است کسی این نماز را برایم بخواند چون آدابی داشت که خودم نمی‌توانستم آن را انجام دهم. حضرت امام(ره) وقتی می‌شنوند من چنین تقاضایی دارم با اینکه نسبت به روایت کننده آن خبر اشکال داشتند در عین حال برای انجام خواسته من بزرگواری کرده بودند و این نماز را با تمام آدابش خوانده بودند و ظاهرا حرم مطهر رفته و آنجا خوانده بودند. خدا شاهد است ایشان شب این نماز را می‌خوانند و فردای آن حالم رو بهبود می‌رود و شفای کامل پیدا می‌کنم. این نماز در حاشیه مفاتیح الجنان آمده است. شخصی به نام عبدالرحیم قصیر خدمت امام صادق(ع) می‌رسد و عرض می‌کند فدایت شوم برای رفع گرفتاریم دعایی اختراع کرده‌ام امام او را از خواندن آن دعا باز می‌دارد و دستورالعملی برای برطرف شدن گرفتاریها و برآورده شدن حاجتهایش می‌دهد که آن دستورالعمل مشتمل بر غسل است و دو رکعت نماز و سجده‌های طولانی.