از روزهای آغازین کار دولت یازدهم یکی از تقاضاهای دلسوزان نظام از رئیس جمهور تعریف و تحدید مفهوم اعتدال بود تا بلایی که روزی سر واژه زیبای اصلاحات آمد دامنگیر اعتدال نشود و خدایی نکرده روزی نیاید که در مورد تفاوتهای اعتدال اسلامی و اعتدال آمریکایی سخن بگوییم.
پس از پیروزی دکتر روحانی برخی از ورشکستگان سیاسی که هیچ اعتقادی به منش آقای روحانی نداشته و اکنون نیز ندارند، برای احیای سیاسیشان، خود را به رئیس جمهور  چسبانده‎اند و با استفاده از سکوت رئیس جمهور هم چنان از نام ایشان ارتزاق می‌کنند. 
پس از مصاحبه عضو «افراطی» حزب «افراطی» و منحله مشارکت با روزنامه «افراطی» اعتماد و بیان اینکه اصلاح‌طلبان از طلب خود گذشتند و مردم 24 خرداد پاداش اصلاح طلبان را دادند!! عضو افراطی‌تر مشارکت و نماینده «افراطی» مجلس «افراطی» ششم در سخنانی عجیب تر بیان کرده است: «کسانی که یوسف ما را در بند و حصر کردند بدانند که اگر یوسف زندان کشید، به عیارش افزوده شد. از یوسف ما طلب توبه نکنید. چگونه می‌خواهید که یوسف ما توبه کند؟ او توبه نخواهد کرد و پیغام داده است که نگران من نباشید. او در حصر باقی ماند تا عیارش بالا رود تا روزی به عزیزی برسد.» شکوری‌راد که فروردین امسال اعلام کرده بود برای ریاست جمهوری گزینه اول ما خاتمی است و بعد از آن هاشمی و غیر از این دو گزینه ای نداریم» (نگاه کنید به خبر گزاری ایسنا کد خبر: 92013112531، شنبه 31 فروردین 1392) حال خود را همراه دولت جا زده و می‌گوید: «امروز پس از همت شما مردم در 24 خرداد دولتی بر سر کار آمده که عقلانیت و اعتدال را شعار خود قرار داده است. با این حال، افراطیون چه در داخل و چه در خارج از کشور در برابر این تدبیر و اعتدال ایستاده‌اند.در انتخابات گذشته به خاتمی و هاشمی اجازه ورود ندادند، اما مردم کسانی را انتخاب کردند که یک خاتمی - هاشمی است او امروز نتیجه شماست و مطالبات شما را نمایندگی خواهد کرد و تا زمانی که این مطالبات را نمایندگی کند، حمایت بی‌دریغ شما همراه او خواهد بود».

بی‌تردید صحبتهای اینان جز زحمت بر سیمرغ و بردن عرض خودشان نیست اما سئوال اینجاست وقتی این گونه عناصر افراطی که تحصن مجلس ششم را رقم زدند و در فنته 88 عقلانیت و قانون را زیر پا گذاشتند امنیت واقتدار ملی را به مخاطره انداختند چرا امروز باید دم از اعتدال بزنند و خود را همراه رئیس جمهور بدانند و متاسفانه رئیس جمهور موضعی در قبال اینها اتخاذ نکند؟
جلسات رای اعتماد به وزرا نشان داد وزرای دولت که در زمان انتخابات 88 در ستاد فتنه گران همکاری می کردند همگی از عملکرد اشتباه سران فتنه برائت می‌جویند. همچنین آقای مجید انصاری معاون پارلمانی دولت  در گفتگو با برنامه تلویزیونی شناسنامه، تحصن مجلس را حرکتی افراطی خواند و گفت: «تندروی هایی مثل جریان تحصن ها صورت گرفت که از دید من زیبنده نبود.» (سایت خبری انتخاب کد خبر: 135359، 10 آبان 1392) افراط در مورد تحصن مجلس ششم را مخالفان دولت بیان نمی کنند بلکه نظر همکاران آقای رئیس جمهور است، اما حال چگونه است آقای شکوری راد که روزی معتقد بود «خدا از تحصن ما راضی بود» (عصر ایران کد خبر: 33249، 20 دی 1386) و  این حرکت افراطی را تایید 
می کند امروز سوار قطار اعتدال است  و سران فتنه را به حضرت یوسف تشبیه می‌کند؟ نعوذ بالله. 
در شرایطی که کشور به آرامش و انسجام داخلی نیاز دارد تا مطالبات اقتصادی مردم از دولت -که به خاطر آن به آقای روحانی رای دادند- محقق شود عده‌ای معلوم الحال با پیشینه مشخص قصد دارند تا بار دیگر فضای سیاسی کشور را به دوران پرتنش و ساختارشکنانه اصلاحات باز گردانند و بار دیگر افراطی‌گری را بر کشور حاکم کنند. 
متاسفانه داعیه‌داران اعتدال که این روزها هم و غم خود را بر انتقاد از دولت قبل گذاشته‌اند در قبال این گونه توهینها و اظهار نظرهای افراطی سکوت پیشه کرده‌اند و نسبت جریان مدعی اعتدال را با این گونه افراطیون مشخص نمی‌کنند.هنوز در یادها مانده است که جریان اصلاحات طیفی از حوزه علمیه تا ضد انقلاب خارج‌نشین را در خود جای می‌داد آیا باید منتظربود لندن‌نشینان هم از اعتدال سخن گویند؟وقتی عناصر افراطی مانند اعضای تندروی حزب افراطی مشارکت داعیه‌دار اعتدال می‌شوند همان گونه که فرزند یادگار امام بیان داشته است دولت باید در مقابل افراطی‌گری بایستد و اجازه ندهد این وصله‌های ناجور خود را به دولت بچسبانند، در غیر این صورت همانگونه که جناب سید حسن خمینی بیان داشته است، با نوعی اعتدال منفی مواجه خواهیم شد؛ «اعتدال منفی یعنی اینکه خودمان معتدل هستیم و به خوبی زندگی خود را می گذرانیم.
اما اعتدال مثبت یعنی اینکه ما هم خودمان معتدلیم و هم مقابل هر تندروی می ایستیم و اعتدال این نیست که اگر معتدلیم چشم بر هر افراطی‌گری ببندیم؛ بلکه اعتدال یعنی در اعتدالمان ثابت قدم هستیم و برای اینکه اعتدال در جامعه تحقق پیدا کند، تلاش می کنیم؛ و الا چه بسا انسانهایی شخصا معتدل باشند، اما وقتی در چارچوبها و شاکله هایی قرار می گیرند، به جریانات بسیار افراطی هم مربوط و منتسب شوند.
 آن چیزی که باید در جامعه در جهت محقق کردن آن تلاش کرد، رفتن بسوی اعتدال مثبت است. اینکه ما معتدل باشیم و هرکس هم سر جای خودش، کارش را انجام دهد صحیح نیست؛ اعتدال گرایان مثبت تلاش می کنند بقیه هم اعتدالگرا شوند و به اعتدال گرایش یایند».
متاسفانه برخی اقدامات و اظهارات همقطاران شعار اعتدال نشان از این امر دارد اعتدال قرار است تنها پوششی برای فعالیتهای افراطیون سکولار و لیبرال باشد همان خطری که برخی از ابتدا به آقای روحانی تذکر دادند.
 مانند اظهارات وزیر ارشاد در مورد روزنامه موهن بهار، فیس بوک و ممیزی کتاب که موجب اعتراض حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی شد. و یا اظهارات سخنگوی دولت درباره اقدامات دولت برای رفع حصر از فتنه گران که به نوعی مداخله در کار قوه قضائیه است.
یکی از نقاط ضعف دولت قبل –که دولت فعلی باید از آن اجتناب نماید- حاشیه‌سازی‌های برخی از منتسبین به دولت بود که برای دولت و کشور هزینه‌ساز می‌شد لذا مقام مظم رهبری در 
توصیه های خود به دولت قبلی فرمودند: «بهانه هم دست دیگران ندهید. من می‏بینم متأسفانه گاهی بهانه‏هایی هم از طرف خودِ شما داده می‌شود که این را هم بایستی توجه کنید که بهانه هم دست دیگران ندهید؛ مراقبت کنید؛ حزم کنید. ...خلاصه اینکه مواظب باشید، مراقبت کنید؛ «اتّقوا من مواضع التّهم»؛ برای خودتان و برای دولت مسئله درست نکنید و برای جنجال‏آفرینی‏ها - که کسانی دنبالش هستند - بهانه ندهید.» (2/6/87) بر این اساس جا دارد جناب آقای روحانی رئیس جمهور محترم  از همین ابتدای کار از نقطه ضعف دولت قبل عبرت گرفته و جلوی جنجال آفرینی افراطیون را بگیرد. شاید برخی از سکوت آقای روحانی تایید این حرکات را برداشت نمایند و اینکه چون دولت در فضای اقتصادی نمی‌تواند کاری از پیش ببرد قصد دارد به وسیله برخی چهره های افراطی افکار عمومی را از مطالبات اقتصادی به سمت مطالبات سیاسی بکشاند تا سرپوشی بر ضعفهای اقتصادی خود باشد!

روزنامه رسالت/ شماره 7988/ صفحه دو