مجموعهی انقلابی کشور...نقّادی کنند. نقاط ضعف را به رخ ما مسئولین بکشانند...آن عزم ملّی و مدیریّت جهادی که عرض کردیم در زمینه‌ی فرهنگ، این است.
مقام معظم رهبری؛ اول فروردین 93
موثرترین و عظیم ترین نهاد فرهنگی کشور سازمان صدا و سیماست که بیش از همه و از طرف همه آماج انتقاد است. ما هم کم نگذاشته ایم؛ چوبش را هم خورده ایم... مطلع اید.
حالا دوره ی 10 ساله ی جناب ضرغامی سرآمده؛ دورانی پرتنش و بی سابقه از حیث منازعه ی با رسانه های رقیب، جریان های سیاسی، بالارفتن توقعات هنری و فرهنگی و فراگیر شدن گفتمان نقد فرهنگی میان نخبگان. نه اینکه صدا و سیما از همه ی نهادهای فرهنگی بدتر و ضعیفتر عمل کرده باشد بلکه این از بدشناسی تلویزیون است که آنرا همه می بینند و نظر می دهند ولی مثلا تعداد اندکی از کار سازمان فرهنگ و ارتباطات یا سازمان تبلیغات یا سایر نهادهای فرهنگی سردر می آورند.
مدتی است کاندیداهای جانشینی ضرغامی نقل محافل اند؛ صفارهرندی، حسینی، سرافراز، دارابی و... اما چه کسی شایسته ی سکانداری بزرگترین و اثرگذارترین نهاد فرهنگی کشور است؟ هرچه فکر میکنم بیشتر ناامید می شوم. برای امثال ما که سال ها در درون سازمان صدا و سیما بوده ایم و با دشواری های مدیریت رسانه آشناتریم هیچ شخصیت دندان گیری به چشم نمی آید که توانایی های بیشتری از رئیس فعلی آن داشته باشد. کم کم دارم به این نتیجه می رسم که شاید بهتر باشد ضرغامی بازهم برای دوره ی دیگری ابقا شود و از طرفی گروهی برای مدیریت صدا و سیما و آشنایی با مختصات ان دست بکار شوند.
ولی به هرجهت ما وظیفه ی خودمان را داریم: بالابردن هشیاری فرهنگی و قدرت انتقاد مخاطبان؛ رئیس صدا و سیما هرکس که باشد فرقی نمی کند. یکی از وظایف مجموعه های انقلابی بالا نگه داشتن توقعات مردم از دستگاه ها و مطالبه ی آرمان خواهانه از آنهاست.
مقام معظم رهبری؛ اول فروردین 93
موثرترین و عظیم ترین نهاد فرهنگی کشور سازمان صدا و سیماست که بیش از همه و از طرف همه آماج انتقاد است. ما هم کم نگذاشته ایم؛ چوبش را هم خورده ایم... مطلع اید.
حالا دوره ی 10 ساله ی جناب ضرغامی سرآمده؛ دورانی پرتنش و بی سابقه از حیث منازعه ی با رسانه های رقیب، جریان های سیاسی، بالارفتن توقعات هنری و فرهنگی و فراگیر شدن گفتمان نقد فرهنگی میان نخبگان. نه اینکه صدا و سیما از همه ی نهادهای فرهنگی بدتر و ضعیفتر عمل کرده باشد بلکه این از بدشناسی تلویزیون است که آنرا همه می بینند و نظر می دهند ولی مثلا تعداد اندکی از کار سازمان فرهنگ و ارتباطات یا سازمان تبلیغات یا سایر نهادهای فرهنگی سردر می آورند.
مدتی است کاندیداهای جانشینی ضرغامی نقل محافل اند؛ صفارهرندی، حسینی، سرافراز، دارابی و... اما چه کسی شایسته ی سکانداری بزرگترین و اثرگذارترین نهاد فرهنگی کشور است؟ هرچه فکر میکنم بیشتر ناامید می شوم. برای امثال ما که سال ها در درون سازمان صدا و سیما بوده ایم و با دشواری های مدیریت رسانه آشناتریم هیچ شخصیت دندان گیری به چشم نمی آید که توانایی های بیشتری از رئیس فعلی آن داشته باشد. کم کم دارم به این نتیجه می رسم که شاید بهتر باشد ضرغامی بازهم برای دوره ی دیگری ابقا شود و از طرفی گروهی برای مدیریت صدا و سیما و آشنایی با مختصات ان دست بکار شوند.
ولی به هرجهت ما وظیفه ی خودمان را داریم: بالابردن هشیاری فرهنگی و قدرت انتقاد مخاطبان؛ رئیس صدا و سیما هرکس که باشد فرقی نمی کند. یکی از وظایف مجموعه های انقلابی بالا نگه داشتن توقعات مردم از دستگاه ها و مطالبه ی آرمان خواهانه از آنهاست.
نوشته شده توسط :وحید یامین پور::نظرات دیگران [ نظر]