سالروز وفات عالم بزرگ و محدث عالیقدر حضرت عبدالعظیم حسنی(رضوان خدا بر ایشان) را تسلیت عرض می‌کنم.
حضرت عبدالعظیم(رضوان خدا بر ایشان) الگویی بزرگ و نعمتی ارزنده برای ما هستند اما متاسفانه برخی به دلیل کم اطلاعی ایشان را با سایر امامزاده‌ها یکی می‌دانند.
قصد ندارم زندگینامه حضرت عبدالعظیم حسنی(رضوان خدا بر ایشان) را براتون بنویسم بلکه برای آشنایی با ایشون می‌تونید از اینجا استفاده کنید.
همونطور که می‌دونید حضرت عبدالعظیم حسنی(رضوان خدا بر ایشان) کسی هستند که امام هادی (درود و رحمت خدا بر ایشان) در رابطه با وی فرموده‌اند که « تو بحق دوست ما هستی» و همینطور فرموده‌اند که« کسیکه عبدالعظیم(رضوان خدا بر ایشان) را در ملک ری زیارت کند ثواب زیارت سیداالشهدا(درود و رحمت خدا بر ایشان)در کربلا نصیب او می‌شود»
نکته مهمی است، ثواب زیارت یک عالم که از سادات هست و چهار پشت او به امام میرسه با ثواب زیارت امام بزرگواری که در دامان پیامبر اسلام پرورش یافته و چندین قربانی در راه خدا داده وآنچنان جهادی نموده و به آن وضع به شهادت رسیده یکی است.
جای تأمل داره
خیلی از ماها هم از جهادگران سالهای گذشته خودمون که در دوران هشت سال دفاع مقدس به شهادت رسیدن یاد می‌کنیم و آرزو می‌کنیم جای اونها باشیم
خیلی از ماها تو در و دیوار منزل و محل کار و ماشین عکس شهدا رو می‌زنیم و بهشون ابراز علاقه و ارادت می‌کنیم
اما آیا کاری کردیم که زیارت قبر ما با زیارت قبر همت و چمران و ... مساوی باشه؟ یا فقط قراره زبانی ابراز علاقه کنیم و همیشه عکسهاشون رو به یدک بکشیم؟
به نظرم رسید سه تا نکته مهم تو زندگی حضرت عبدالعظیم حسنی(رضوان خدا بر ایشان) هست که اگر ما هم رعایت کنیم به این نقطه نزدیک تر میشیم و نه تنها خدا و پیامبران و ائمه و ملائکه، بلکه شهدایی که نسبت به اونا ابراز علاقه می‌کنیم از ما راضی و خشنود می‌شن.
خیلی کوتاه عرض کنم خدمتتون سه ویژگی بارز حضرت عبدالعظیم(رضوان خدا بر ایشان) که باید روی آنها تأمل کنیم اینها هستن:
1) حضرت عبدالعظیم(رضوان خدا بر ایشان) همیشه در پی کسب علم دین بودن همه سئوالات دینی خود را از اهل بیت که اعلم زمانشون بودن می‌پرسیدن تا علم دینی و معرفت ایشون تکمیل بشه تا جاییکه در تاریخ اومده وقتی ایشون به ری اومدن با اینکه مخفیانه زندگی می‌کردن اما محل اقامتشون شده بود محل رجوع شیعیان و همه سئوالات و شبهات دینی را پاسخ می‌دادن و با خرافات مبارزه می‌کردن
این حرکت جهاد علمی است، عبدالعظیم حسنی(رضوان خدا بر ایشان) نگفت که به اقتدا از امام حسین باید شمشیر دست بگیرم و قطعه قطعه بشم تا به چنین و ثواب و فیضی نائل بشم بلکه به اقتضای زمان خودش وارد مبارزه با دشمنان دین شد
2) در زندگینامه ایشون اومده که ایشون عقائدش رو به امام هادی(درود و رحمت خدا بر ایشان)عرضه کرد تا تمام افکار و اعتقادات خودش را چک کنه. این به ما می رسونه که انسان باید افکار و اعتقادات خودش رو چک کنه و تحت کنترلش باشه تا دچار تندروی و کندروی نشه. حالا اینکه شخصی بخواد عقائدش رو به امام زمانش عرضه کنه اینو نمی‌رسونه که خودش باید روزانه و مرتب اعمال و افکارش رو تحت کنترل داشته باشه؟ آیا میشه که آدم اولین کنترل خودش رو با امام زمانش انجام بده؟ یا باید با تفکر و تعمق و مطالعه مسائل سطحی و پیش پا افتاده رو حل کنه و برای چک نهایی خدمت امامش برسه؟
3) زیاد شنیدیم که حضرت عبدالعظیم(رضوان خدا بر ایشان) اهل بخشش بودند و به قول آیت الله مجتهدی تهرانی(خدا رحمتشون کنه) ریزش داشتن. تا جاییکه قرآن را با دست خود می‌نوشتند و درامد حاصل از فروش اون رو به مستحقان و نیازمندان می‌دادن.
حال جای این سئوال باقی است که اگر ما این خصوصیات رو پیدا نکنیم می‌تونیم امیدوارم باشیم که ادامه دهنده راه شهدا هستیم؟
آیا می‌تونیم ادعا کنیم که دوستدار اهل بیت(ع) هستیم؟
آیا بدون این کارها میشه جایگاه و منزلتی پیدا کرد؟
نوشته شده توسط :::نظرات دیگران [ نظر]