ای جاری ‏ترین تفکر ماندگار شیعه، اگر نور وجودت به گردباد حوادث خاموشی گرفت، اما فروغ اندیشه ‏ات در جان جهان ماندگار شد، ای فرزانه ‏ترین قامت افراشته دین خدا، ای سرچشمه ناب ‏ترین نگاه شیعه، در صبوری سینه‏ ات شکی نیست، تو از سلاله سینه سوختگان شریعت شیرین دین خدایی، تو پاسدار ویژگی ‏های رفیع اسلامی، ولایت و امامت، و اطاعت از امامت هستی که آن را به شاگردانت آموختی تا دنیا، طعم امامت تو را بچشد.

ای صادق آل ‌پیامبر (ص) درست است که امشب مدینه خاموش است و شرمگین، و بقیع مظلومتر از همیشه، ولی خاموش کسی است که تو را برنتابید، چونکه آنها مرده دلانی بودند که خدا را در تو نیافتند، آن ظالمان عباسی، شما را از این دیار به آن دیار روانه می کردند و شما مظلومیت جد خویش را دیگر بار به تصویر می کشیدی و سرانجام شهادتت، صداقت تو را در عشق ‏ورزی به مُهر سرخ امامت تأیید کرد .

امام جعفر صادق (ع) آن امام عزیزی که مظهر عشق و آزادى است، اینک در بقیع خاموش آرمیده است، قبرستان بقیع مدفن اهل بیت رسول خدا، سال هاست آرامگاه بزرگ مردان مکتب شیعه و دیگر امامان مذهب تشیع است، خاکی که عمریست شاهد به خون غلتیدن اهل بیت رسول خدا، و دوستداران، عاشقان و رهروانشان، بر خود بوده است.

ای امام بزرگوار در روزگار فقر تفکر، بر کرسی ‏های معرفت نشستید تا پیام اصیل شیعه را به گوش جویندگان و مسلمانان جهان برسانید، در برابر انواع و اقسام بدعت ‏ها ایستادید تا آینه دین الهی زنگار نگیرد و شفاف بماند، و از هجوم تفسیرهای ناروا دور بماند، فقه و دانش را به خانه دین بردید و به دینداران یاد دادید که بیندیشند، جوانان شیعه را به کلاس اندیشه بردید و چراغ هدایت را در ذهن و ضمیرشان روشن کردید، باعث شدید که شاگردان پر از نبوغ مکتب تان، شعاع پر از فروغ آموزه‏های شما را تکثیر کنند و قرن هاست که شاهد این شعاع پرفروغ تکثیر هستیم.

امشب شب شهادت آن امام عزیزی است که مدرس توحید مفضل بود و بعد از امیر المؤمنین حضرت علی علیه‏السلام بهترین ادله عقلى را به یادگار گذاشت .

اى ششمین ستاره تابناک امامت و ولایت که لقب تان صادق بود و تمام گفتار و احادیث تان صادقانه، ای امام همام، شما بزرگوار، مکتبی را پایه‏ ریزی کردید که از خشت خشت آن، نوای هدایت انسانها به گوش می ‏رسد.

در چنین روزی خوشه‌های زهرآگینِ کینه منصور، قلب امام جعفر صادق (ع) آل ‌پیامبر (ص) را هزار پاره کرد، و چه گونه شیعه به رئیس مذهب خود مباهات نکند، حال آنکه وسعت این مکتب الهی، شرق و غرب عالم را زیر پرچم حقانیت خود گرد آورده است.

شهر مدینه داغدار است و بقیع چشم انتظار آخرین مسافر خویش، ملائکه کوچه پس کوچه ‌های مدینه را در پیِ مرد بی ‌نظیری می ‌گردند که محضرِ مبارکش منبع فیض آسمانی بود و علوم پنهان شده در سینه ‏اش را به تشنگان خویش هدیه می ‏کرد، اما چه سود که خوشه ‌های زهرآگینِ کینه منصور، قلب سپید این مدرس توحید را هزار پاره کرد.

مدینه همچنان مظلوم است و بقیع مظلومتر از همیشه، و هنوز هم رنج نامه نانوشته شیعه، بر خاک و سنگ مزار صادق آل‌ پیامبر (ص) گویاتر از هر زمان به شِکْوه و شهادت ایستاده است، بوى غمِ مظلومیتت ای امام همام، تمام آسمان مدینه را در خود غرق نموده است.

امویان با توجه به سابقه ناشایست‏ خود در میان امت اسلامى،‏ ‏برای پنهان کردن بى ‏مقدار بودن خودشان نزد مردم، به هر حربه‏ اى متوسل ‏شدند، احادیث و روایاتى دروغین ساختند تا حسن سابقه بنى‏هاشم و علویان را که در سایه فداکارى‏ هاى حضرت على (ع) و سرور آزادگان جهان امام حسین (ع) به اعتبارى ‏فوق تصور دست‏ یافته بودند را از بین ببرند و در این زمان شما دانشمند بزرگوار از نسل پاک طاهر عترت پیامبر خدا (ص)، امام و مولای ما مسلمانان، به فریاد دوستداران اهل بیت رسول خدا برخاستید و در مسیر تکاملى حرکت‏ شیعه، گام دوم را برداشتید.

بر اثر مجاهدت ‏هاى شما، مردم ‏ناصحیح بودن مذهب های ساختگی و دیگر اندیشه‏هاى منبعث از آن را در سالهاى گذشته پى بردند، آماده ‏بودند تا طرح جایگزین مکتب اهل ‏بیت را دریافت کنند، و شما همان بزرگوارى بودید که با توجه به یک موقعیت استثنایى ‏تاریخى، طرح جایگزین شیعه را به هنگام ارائه کردید و امامان دیگر به شرح و بسط ابعاد آن پرداختند.

لحظه‌های تلخِ وداع بر شانه‌ های تاریخ هجوم آ‌ورده است، داغی جان سوز بر قلب داریم و بغضِ غریبی گلوی عالمیان را می ‌فشارد، ای شب‌ های تیره آرام بگیرد، دیگر مأمورین رو سیاه‌ عباسی، از دیوارهایِ خانه ی ولایت بالا نمی ‌روند و جانشینِ خدا را از سجاده نماز، با سر و پای برهنه به دربارِ جور نمی‌ برند.

یا امام جعفر صادق (ع) هنوز هم وقتى نسیم صبح وزیدن مى ‏گیرد، صداى (ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوة) عارفانه تان به گوش مى‏ رسد، منادى هنوز هم با غمى به بلنداى آسمان فریاد برمى ‏آورد که به جرم پاسدارى از دین خدا، پایه گذار مذهب علوی و الگوى عدل صادق آل محمد (صلى‏الله‏علیه‏وآله) را شهید کردند.

ای مرد آسمانی، ای تجسم اخلاص و صبر و دریای عمیق علوم لدنی، که در ظلمتکده دورانِ منصور به خونِ دل نشستی، ما افسوس می خوریم به خاطر این همه جهل و نادانی حاکم بر مردمان آن موقع که رهبران خود را با دستان خود از خود می گرفتند، تنها به جرم هدایت مردم به سوی تعالی که تنها هدف امامان و اهل بیت رسول خدا و غایت الهی بود.

وحدت اسلامی ریشه در درس ‏های شما دارد و انسجام اسلامی با کلام شما گره خورده است، درس‏ های شما، دست ‏های اتحاد و یک ‏پارچگی ملت ‏های مسلمان ‏اند، این شما بودید که خرمن خرافات را سوزاندید و در برابر بدعت ‏ها ایستادید تا آینه دین الهی زنگار نگیرد و شفاف بماند، پنجه درافکندید با دروغ‏ های بافته شده به نام احادیث جعلی، و به میان مدرسه ‏های تزویر اصحاب کلام رفتید تا پرده از کلام پیامبر بردارید، دیوارهای اسلام را بالا بردید و ساختمانی مستحکم برافراشتید تا از هجوم تفسیرهای ناروا گزندی نبینند.

صادق آل محمد (ص)، بزرگواری که صداقتش مثل آفتاب می ‌درخشد، چشمه علم و دانش جعفری اش، بی ‌امان می جوشد، و سرچشمه ناب ‏ترین نگاه شیعه از سلاله پاکش، همه سینه سوختگان شریعت شیرین دین خدا را بر جایگاه رفیع اسلام می تاباند.

شب شهادت امام جعفر صادق آل ‌پیامبر (ص) است، شبی که خورشید مدینه و چهره فروزانِ اهل بیت و وارث علومِ رسالت، در سوگِ جان عاشقان و شیفتگانش، در آتشی از ماتم می‏ سوزد و شراره‏اش دنیا را می‏ سوزاند، هق‏هق گریه رخصت تسلیت ‏گویی نمی‏ دهد و طاقت شانه‏ها را می ‏گیرد.

اى ششمین ستاره تابناک امامت و ولایت، امروز مدینه و بقیع، جهان را از شیون خود پر کرده است، بغض ‏های ریشه ‏دار بقیع، در روح انسان، خیمه زده است، امروز بقیع در لباس سوگ، چکیده اشک‏ های غربت شیعیانت است، سرمایه امروز بقیع، اشک است و اشک، نامت را با افتخار به دل ‏هاى غریبمان مى ‏سپاریم تا یادت آرام بخش سینه ‏هاى بى ‏تابمان باشد، غم جانکاه تو را بر دل مجروح عاشقان و رهروانت تسلیت می‏ گوییم.

شهادت جانسوز رئیس مذهب شیعه امام جعفر صادق علیه السلام، چهره فروزانِ اهل بیت، وارثِ علومِ رسالت، چشمه جود و سخاوت، کوه حلم و بردباری و تجسم اخلاص و صبر دریای عمیق علوم لدنی، بر پیروان و دوستداران و رهروان راه آن حضرت تسلیت باد.