سلام علیکم
ایام دهه کرامت و ولادت امام هشتم، حضرت علی بن موسی الرضا(درود ورحمت خدا بر ایشان باد) را تبریک میگم.
این هفته شاهد اتفاقی بودم که برام سنگین تموم شد و منتظر بودم تا توی اولین فرصت در باره اش بنویسم.
کم پیش میاد اخبار مجلس رو از رادیو پیگیری کنم. معمولا اخبار رو از رسانه های نوشتاری و یا اخبار شب تلویزیون پیگیری می کنم اما روز استیضاح وزیر کشور بر حسب اتفاق جایی بودم که عده ای داشتن از رادیو پخش مستقیم استیضاح رو گوش می کردن و من هم توفیق اجباری نصیبم شد تا پخش مستقیم گوش بدم ببینم نماینده هامون چجور آدمایی هستن.
کاری به اینکه استیضاح خوب یا بد بود ندارم، کاری به حرکتهای ارزشی و اخلاقی و یا حرکتهای غیر ارزشی و غیراخلاقی که در این ماجرا پیش اومد هم ندارم، نمیگم مهم نیستنا اتفاقا خیلی هم مهم هستن اما موضوع حرفم تواین پست اینا نیست.
داشتم استیضاح رو گوش می کردم که دیدم نزدیکه اذان ظهر شد، آماده می شدم برم نماز که شنیدم رئیس مجلس هم اعلام کردن چند دقیقه مونده تا اذان ظهر، خوشحال شدم که مسئولین ما حواسشون به نماز هم هست اما در کمال ناباوری شنیدم آقای رئیس که نماینده مردم قم هم هستن سئوال بی شرمانه ای پرسید
 پرسیدن که بریم نماز یا جلسخ رو ادامه بدیم؟
خیلی جای تعجب داره، رئیس مجلس شورای اسلامی در جمهوری اسلامی که از قم هم رای آورده میپرسه بریم نماز یا کارمون انجام بدیم
یعنی این آقا که از خانواده اهل علم هست جایگاه نماز اول وقت رو نمیدونه؟ یا جو گرفته بودتش؟
از این حرکت ناشایست و باور نکردنی بدتر تصمیم دور از انتظار نماینده ها بود
آخه آقای رئیس اعلام کرد 161 نفر رای دادن که نماز رو بیخیال  جلسه رو ادامه بدیم و کردان به حرفاش ادامه داد
کجای دین اسلام هست که برای خوندن نمازاول وقت باید رای گیری کرد؟
کجای سیره اهل بیت(درود ورحمت خدا بر ایشان باد) هست که جلسه ای به این شکل که ساعتها طول خواهد کشید از نماز اول وقت مهم تره؟
کی از امام خمینی(رحمت خدا بر ایشان باد) و مقام معظم رهبری و مسئولین شنیدید که کار بر نماز مقدمه؟ مگه جمله شهید رجایی فراموش شده که «به نماز نگویید کار دارم»؟
بدتر از نماینده ها کار ماست چون وقتی سرچ کردم دیدم کسی با این حرکت وقیح و ضدارزشی نمایندگان کار نداشت و همه فقط بحثهای سیاسی در موافقت یا مخالفت با استیضاح رو مطرح کردن و اصلا نمیگن اینایی که برای نماز اهمیت قائل نیستن چجوری رای آوردن!!! نه اعتراضی نه تذکری
برای یاد آوری به آقایون نماینده و طرفدارانشون لازم میدونم نمونه های از مولود این ایام حضرت امام رضا و رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی مطح کنم گرچه نمونه خودتون زیاد دارین از حضرت سیدالشهدا گرفته تا مقام معظم رهبری ولی بد نیست اینا رو بخونیم تا یادآوری بشه:

امام هشتم(درود ورحمت خدا بر ایشان باد)خود نیز چنین بود و به هیچ قیمتی فضیلت نماز اول وقت را از دست نمی‏داد حتی در مهمترین جلسات سیاسی و علمی امام به نماز اول وقت اهمیت می‏داد. روایت زیر نشانگر این واقعیت است:
 به دستور مأمون، علمای برجسته از فرقه‏های گوناگون در مجالس مناظره حاضر می‏شدند و امام رضا(درود ورحمت خدا بر ایشان باد) با آن‏ها مناظره و بحث می‏کرد. در یکی از مجالس «عمران صابی» که از دانشمندان بزرگ بود، در مجلس حاضر شد و درباره توحید با امام رضا(درود ورحمت خدا بر ایشان باد) وارد گفتگو گردید در آن جلسه امام سؤالهای او را با حوصله، متانت، استدلالهای قطعی و روشن پاسخ داده و او را به سوی توحید متمایل کرده بود هنگامی که بحث و مناظره به اوج خود رسید و چیزی به تحول درونی آن دانشمند زبردست صابئین(صابئین گروهی هستند که خود را پیرو حضرت یحیی می‏دانند و به دو دسته موحد و مشرک تقسیم شده‏اند) نمانده بود حضرت رضا(درود ورحمت خدا بر ایشان باد) احساس کرد وقت اذان ظهر و هنگام نماز است. امام(درود ورحمت خدا بر ایشان باد) به مأمون فرمود: وقت نماز فرا رسید.
 عمران صابی که به حقایقی دست یافته و از دریای دانش سرشار امام هشتم(درود ورحمت خدا بر ایشان باد) بهره‏هائی برده بود با التماس گفت: آقای من! گفتگو و پاسخهای خویش را قطع نکن دل من آماده پذیرش سخنان شما است. امّا حضرت رضا(درود ورحمت خدا بر ایشان باد)تحت تأثیر سخنان عاطفی و احساس برانگیز او قرار نگرفت و فرمود: عیبی ندارد نماز را می‏خوانیم و دوباره به گفتگو ادامه خواهیم داد.  در این حال امام و همراهان به اقامه نماز مشغول شدند حضرت بعد از اقامه نماز دوباره به گفتگو ادامه داده و پاسخ‏های روشنگرانه خویش را ارائه نمود.
( توحید صدوق، ص ???؛ حیاة الامام رضا(ع)، ج ?، ص‏???.)

حجة الاسلام والمسلمین سید احمد خمینی (رحمت خدا بر ایشان باد) نقل می کردند: روزی که شاه فرار کرد ما در نوفل لوشاتو بودیم، پلیس فرانسه خیابان اصلی نوفل لوشاتو را بست، تمام خبرنگاران کشورهای مختلف از آفریقا، از آسیا، از اروپا و امریکا آن جا بودند و شاید صد و پنجاه دوربین فقط صحبت امام را مستقیم پخش می کردند.باور کنید به تعداد این جمع شما خبرنگار در آن جا بود، برای این که خبر بزرگ ترین حادثه سال را مخابره کنند. شاه رفته بود و آن ها می خواستند ببینند امام چه تصمیمی دارند، امام بر روی صندلی در کنار خیابان ایستاده بود، تمام دوربین ها بر روی ایشان متمرکز شده بود. امام چند دقیقه صحبت کردند و مسایل خودشان را گفتند. من کنار ایشان ایستاده بودم. یک مرتبه برگشتند و گفتند: احمد ظهر شده؟ گفتم: بله، الان ظهر است . بی درنگ امام گفتند: والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته . شما ببینید در چه لحظه ای امام صحبت هایشان را رها کردند . برای این که نمازشان را اول وقت بخوانند. یعنی در جایی که تلویزیون های سراسری که هر کدام میلیون ها بیننده دارد، سی.ان.ان امریکا بود، بی.بی.سی لندن بود تمام تلویزیون ها چه در امریکا و چه در اروپا بودند .خبرگزاری ها همه بودند، آسوشیتدپرس، یونایتدپرس، رویتر و تمام خبرنگاران روزنامه ها، مجلات، رادیو تلویزیون ها در چنین موقعیت حساسی امام حرفشان را قطع کردند و رفتند سراغ نماز .

(منبع : برداشت هایی از سیره امام خمینی(ره)، ج3،ص57و58 ، خاطرات یادگار اما ص???)