ظهر عاشوراست و تیغ است و شمشیرهایی که برای انداختن قامت حق بر زمین فرود می آمدند، نفس های کام خشکیده‌ ای که حقیقت، تشنه رسالتش بود و اشکهای عباس بود و تمنای آبهایی که از سوراخ مشک بر زمین می ریخت، گرمای دستان عباس بن علی (ع) را که آرزوی سقایی داشت، و از شرم چشمان منتظر کودکان، به خواب آب‌ ها رفت، و به وعده ‌گاه برنگشت، آسمانی که برای همیشه تاریخ با عظمت این فاجعه سیاهپوش شد.

سلام و درود خداوند بر تو ای حسین بن علی (ع)، ای آقای ما، ای عشق عدالت خواهان و حق جویان و آزادیخواهان جهان، عاشورایت انفجاری از نور بود، عاشورا روز عشق بازی شهدا با سرهای بریده و بدن های متلاشی شده در محضر حق بود، عاشورا صحنه نمایش فراگیر و فشرده کارزار خوبی و بدی بود، عاشورا در یک نیم روز وام دار تاریخ شد و همان نبرد نیم روز در ظهر عاشورا، اگر چه از نظر زمان کوتاه ترین درگیری بود که فقط یک نیم روز طول کشید، ولی از نظر امتداد طولانی ترین درگیری با حق و باطل در طول تاریخ است، که هنوز هم ادامه دارد.

روز عاشورا روز حفظ و حراست از دین خدا و ظهر عاشورا حفاظت از شاخه‏های درخت آزادگی مسلمانان و آزادگان جهان است، نبرد مظلومانه آقا امام حسین (ع) در ظهر عاشورا به شدت صحنه هستی و تاریخ را دگرگون ساخت، و این چنین بود که تاریخ در یک نیم روز وام دار عاشورا شد حسین (ع) ثابت کرد که با عطشی کوتاه می توان تمام تاریخ را سیراب کرد، و اینک حسین و یارانش چنان بر تارَک تاریخ می درخشند و جاودانه اند که هیچ گاه غبار زمان بر روی آزادگی و شجاعت شان نخواهد نشست. 

آقای ما امام حسین (ع) در آخرین لحظات زندگی خود طفل شیرخوار خود حضرت علی اصغر(ع) را هم قربانی حقانیت قیامش قرار داد، تا با این عمل همه عقل ها و اندیشه های فیلسوفان، متفکران و بزرگان عالم را متحیر قیامش ساخته باشد، که چگونه در این دَم آخر با آن همه مصائب جانکاه، افکار متلاطم، عطش و کثرت جراحات باز هم برای مقصد عالی خویش، حضرت علی اصغر (ع) طفل شش ماه خود را بر سر دست بلند کرده است، ولی با تیری سه شعبه بر گلوی بچه جواب شنید، امام حسین (ع) با اینکه میدانست بنی امیه ستمگر بر فرزند صغیرش هم رحم نخواهند کرد ولی لحظه ای از مقصد عالی خود دست برنمی داشت، امام حسین برای بزرگ نمودن مصیبت ها، تمنای آب کرد، قصد امام حسین (ع) از این حرکت هدایت خلقی بود که زر و زور کورشان کرده بود، و گرنه در آن حالت که امام همه یاران و اهل بیت خود و حتی کودک شش ماهه خود را از دست داده بود آب از گلوی آن یگانه عالم پایین نمی رفت که تقاضای آب از عده ای کر و کور بکند، امام حسین سلام الله علیه در آن لحظات آخر عُمر خود باز هم تشنه هدایت خلق بود.

از همین روست که الگو و اسطوره همه آزادگان و مستضعفان عالم، آقا امام حسین بن علی (ع) است، حرکت امام حسین (ع) تنها یک واقعه تاریخی نیست بلکه یک الگو برای زندگی شرافتمندانه و دین مدار است چرا که امام حسین (ع) به خوبی می‌دانست که هیچ راهی برای حفظ اسلام و اعلام انحراف دین خدا باقی نمانده است، جز با ریختن خونش، خونی که فرهنگ و آبروی شیعه در طول تاریخ شد، خونی که احیا کننده همه قیام‌های ظلم ستیزانه پس از کربلا بوده و خواهد بود.

نبرد امام حسین (ع) با یاران و اصحابش در ظهر عاشورا در مقابل ظلم یزیدیان زمان، درس سازندگی و کوبندگی به بشر داد، و راه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست، امام حسین(ع) به مریدانش یاد داد که می توان با قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم کرد و داغ باطل بودن باطل را بر پیشانی ستمکاران و حکومتهای شیطانی زد.

امام حسین (ع) سردار پرشکوه قهرمانان شکست ناپذیر روزگار، و قهرمان یارانی که در برابر ذلت و تحقیر سر فرود نیاورده بودند، و به عصرها و نسلها درس جوانمردی و شرافت و مرگ پر افتخار را در زیر سایه شمشیرها را داده بودند.

امام حسین (ع) بر بیداد و فریبی که داشت اسلام را ریشه کن می کرد قیام کرد، پسر ابوتراب کسی نبود که در برابر ذلت و بیداد سر خم کند، و نیز بیم آن داشت که اگر با پذیرش امان نامه کشته هم نشود ذلت بر او و دیگر آزاد منشان رهرو راهش و رهروان پدرش و شیعیانش تحمیل گردد، و او مرگ پر عزت و افتخاری جاودانه را بر زندگی ذلیلانه برگزید، آنها بلند آوازه شدند و غیرت و مردانگی و آزادی و افتخار را برای مسلمانان به خصوص شیعیان تا ابد باقی گذاشتند.

امام حسین (ع) در یک در گیری کوتاه در ظهر عاشورا سطح فکر بشریت را برای برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی یک انسان ارتقا بخشید، و نتیجه نبرد برای همیشه زوال ظلم و بیداد شد، و در اُمت اسلام، حماسه و غیرت ایجاد کرد، حمیت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد، و خُلق و خُوی منفی ترس و یاس را از بین برد.

از همین رو زنده نگه داشتن عاشورا درسی برای زندگی کردن شرافتمندانه و افتخار آفرین برای مسلمانان و آزادگان جهان است، نهضت امام حسین (ع) برای بشریت با هر گرایش و سلیقه ای راهگشای رسیدن به زندگی سعادتمند و باعث گسترش عدالت و آزادگی است.

و حالا انقلاب اسلامی ایران پرتویی از پیام کربلا و انقلاب عظیم اسلامی الهی آن است، انقلابی که با پیروی از درسهای عاشورا، کاخ ستم شاهان را با خون جوانانش در هم کوبید، و کاخ سلطنت شیطانی را فرو ریخت.

زمانیکه حق سر به زیر است ، زمانی که دین و مروت پایمال و زبون و اسیر باشد ، مهر به لب نهادن گناه است و خاموشی بدترین اشتباه است ، چرا که این اساس و مرام حسین است ، روح و رمز قیام حسین است ، یا که آزادگی یا شهادت ، حاصلی از کلام حسین است ، شیعه حسین همین سان غیور است که تا ابد از زبونی به دور است ، خدایا: شیعه و تن به بیداد دادن !؟ شیعه و مهر بر لب نهادن!؟ شیعه و در مذلت فتادن!؟ شیوه شیعه هرگز نه این است ، شیعه نبود هر آن کس این چنین است ، واندر آنجا که ظالم به مستی بر سر خلق می کوبد آزاد ، واندر آنجا که ظلم و بیداد می کشد از قلب مظلوم فریاد ، راستی زندگی ناگوار است و مرگ بالاترین افتخار است ، زآن شهید سر از دست داده ، زآن فداکار در خون فتاده ، جاودان آید این بانگ پر شور لا الاالموت الا سعادت.