به نام خداوند عادل

عدالت طلبی یکی از ویژگیهای فطری وذاتی انسان به عنوان یک موجود اجتماعی است که اگر بر اثر هواها وهوسها و ترسهابر روی آن پرده غفلت کشیده نشود یکی از بهترین راهنمایان بشربه سوی سعادت اجتماعی خواهد بود. بنابراین همواره در طول تاریخ می بینیم که افراد ستمدیده و مظلوم به دنبال فردی مصلح و عادل هستند تا آنها را یاری کند و عدالت را به جامعه برگرداند.
در قدرت و توان مقام مدعو برای موفقیت هیچ شک و ابهامی نیست چرا که همیشه مردم پس از شناخت و علم بر تواناییهای وی تصمیم بر دعوتش می گیرند و او را برخود برتری می دهند اما امر موفقیت و پیروزی بر ظالمان و ستمگران بستگی به این دارد که دعوت کنندگان تا چه حد انسانهای ریشه داری باشند و کلام آنان تا چه اندازه از ریشه و اساس محکمی برخوردار باشد.
نمونه ای از این دعوتها و عدالت طلبیها و اصلاح طلبیها نامه هایی بود که پس از مرگ معاویه پسر ابوسفیان(علیهما اللعنه) توسط اهل کوفه برای حضرت حسین پسر امیرالمومنین(علیهما السلام) فرستاده شد. نامه هایی با این مضامین که با به درک واصل شدن خلیفه دروغین وستمگر زمین و زمان آمادگی آنرا دارد تا امیری عادل ومصلحی شایسته که به حق خلیفه و جانشین رسول خدا(روحی فداه) هست بیاید و بر ما حکومت کند تا از نعمات این حکومت عدل و قسط بهره مند گردیم. اما در چنین ایامی که مسلمین باید برای جشن عید بزرگ ایثار و گذشت، عید سعید قربان آماده شوند نماینده ای از سوی این امام عادل برای نگارندگان نامه می آید تا از آنان بیعت بگیرد و ریشه دا بودن نامه ها را تایید کند، این در حالیست که اهل کوفه ترسها و هوسها را جایگزین ایثار و فداکاری می نمایند و بی ریشه بودن نامه های عدالت طلبان با ریخته شدن خون مسلم پسر عقیل(علیهما الرحمه) نمایان می گردد.
نمونه ای دیگر از این دعوتها و عدالت طلبیها و اصلاح طلبیها دعوت مردم آخرالزمان از جانشین بحق رسول خدا(روحی فداه) در زمان خودشان است که در قالب گریه ها و ناله ها و نامه ها و وبلاگها و سایتها خودنمایی می کند. باز هم در توان آخرین امام(روحی فداه)  برای  اصلاح جامعه شکی نیست اما آنچه که مهم است و زمان وقوع این امر را مشخص می کند ریشه دار بودن یا بی ریشه بودن این دعوتهاست.
با اینکه دوران امامت این امام عدالت گستر بسیار طولانی شده، شیعیان همواره در دورانهای مختلف با برخورد خوب خود نسبت به جانشینان این امام که با عنوان « رواة احادیثنا» ایشان را مشخص نموده است برتری خود نسبت به کوفیان آن زمان نشان داده اند و اثبات کرده اند که ایثار وفداکاری در نزد اینان برتر و بالاتر از هواها و هوسهاست که نمونه بارز و ملموس آن را می توان در سه واقعه ( انقلاب اسلامی – دفاع مقدس ایران – مقاومت اسلامی لبنان ) مشاهده کرد. دشمنان نیز با درک این مسئله دست به تهاجمات و شبیخون ها و ناتوهای گوناگونی زده اند ریشه این دعوتها را خشکانده و به عدالت طلبی کوفیان تبدیل کنند.
هم اکنون آنچه بر ما لازم است این است که از شهادت مسلم پسر عقیل(علیهما الرحمه) درس بگیریم و بیش از پیش بیندیشیم که نامه های عدالت طلبانه ما ریشه دار است یا بی ریشه؟!!!