یکی از تدابیر و سنت های رهبر حکیم انقلاب نامگذاری سالهای هجری شمسی است. نام های پر محتوایی که گاه در حد و حدود تبلیغاتی با آن برخورد می گردد و در حد مطلوب به عنوان یک دستورالعمل سالیانه مورد توجه قرار نمی گیرد. اما انتخاب این نام ها توسط معظم له کاملا حساب شده و بر اساس نیازهای جامعه است و به نوعی چکیده ای از خط مشی یکساله نظام را نمایان می سازد و توجهی بیش از گذشته را می طلبد.

یکی از اصلی ترین نیازها برای لبیک گویی به این خواسته رهبری، مخاطب یابی این نامگذاری و مصداق یابی آن جهت گذر از برخورد بیلبوردی است. نامگذاری سال 1389 با عنوان «همت مضاعف و کار مضاعف» قطعا مخاطبین گوناگون و در سطح های مختلف دارد. این نامگذاری پس از آن رخ داد که کشور در طول سال گذشته ملتهب و متاثر از فضای انتخاباتی بود. در سه ماهه نخست عمده اذهان متوجه انتخاب رییس جمهور دهم و نه ماه پس از آن متاثر از برنتافتن رای اکثریت و به دنبال آن مقابله با جمهوریت و اسلامیت نظام توسط برخی نامزدها و بخشی از حامیانشان بود. این جو اثری جدی بر سرعت پیشرفت کشور در عرصه های گوناگون داشت. اینک جبران فرصت از دست رفته یکی از اصلی ترین نیازها برای پیشگیری از عقب ماندن از افق های پیشرفت کشور است. پس هر کس که بر اثر فتنه از نمودار پیشرفت خویش پایین تر قرار گرفته است، ضروری است که خود را مخاطب اصلی این کلام بداند.

اما این نامگذاری جنبه دیگری را نیز به ذهن متبادر می سازد. کوهنوردان در مسیر صعود به قله، هر چه به فراز قله نزدیک تر می شوند، دشواری های بیشتری را متحمل می گردند. اینک که از فتنه گذشته ایم، برای صعود به افقهای متعالی تر، نیازمند همتی بیشتر و تلاشی مضاعف هستیم. علی الخصوص که یاس و دلسردی در شرایطی گسترش می یابد، که گامهای محدودی بیش تا عبور از مصائب باقی نمانده است. این رسمی کهن است که در جنگ آنکه آینده نزدیک مغلوبه شدن را به چشم دیده است، تمام توان خویش را به عرصه می آورد. این همان لحظه ای است که باید با تجمیع توان ایستادگی نمود. شاید برخی نگارنده را به خوش بینی متهم نمایند، اما آیا تلاش گسترده مستکبرین در نبرد نرم در سال 88 در مقابله با نظام اسلامی، خبر از نزدیک بودن قله های موفقیت برای نظام اسلامی در عرصه های گوناگون نیست؟ تهدید هسته ای آمریکا در شرایطی که هیچ کس مقابله هسته ای را بر نمی تابد، آیا خبر از رخ نمودن شکست قطعی در چشم مدعیان ابرقدرتی نیست؟

این نامگذاری اما ملاحظاتی نیز دارد؛ این کار مضاعف در چه جهتی باید باشد؟ جهت کار را اسناد بالا دستی نشان می دهند. رهبری پیشتر دهه چهارم را دهه پیشرفت و عدالت نامیده بودند. این کار و همت در این مسیر باید باشد. حدود پیشرفت نیز کاملا در سند چشم انداز مصداق یابی شده است. اینک در حالی که در یک چهارمی مسیر چشم انداز هستیم؛ عقب ماندگی جدی در برخی حوزه ها مشهود است. قطعا آن عرصه ها باید مورد توجه بیشتری برای تلاش مضاعف باید باشد. برای دست یافتن به همت مضاعف در این مسیر نیز نیاز به ایجاد انگیزه است. باید دید موانع پیشرفت در این عرصه ها چه بوده است و چه باید نمود تا انگیزه بیشتری در این مسیر ایجاد نمود. به عنوان نمونه اتکای فوق العاده کشور به درآمد نفت، سبب کاهش انگیزه در پیشرفت اقتصادی، اجرایی نمودن سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری در خصوص اصل 44 قانون اساسی و ... شده است. این امر باید با یک دقت مضاعف توسط نهادهای قانونگذاری و اجرایی مدیریت گردد و قطع وابستگی به درآمد نفتی فراتر از شعار مورد اهتمام قرار گیرد.

به نظر می رسد بررسی میزان عقب ماندن از نمودار رشد کشور برای تحقق افقهای مورد رصد در چشم انداز بیست ساله نظام، می تواند نشان دهنده مخاطبین اصلی این نامگذاری و وظایف هر یک از این شخصیت های حقیقی و حقوقی باشد که در صورت عملیاتی نمودن این بررسی تطبیق رشد، می توان امید داشت که اهتمام به شعار سال 1389 بیش از سالهای گذشته باشد