سلام

ماجرا از اولین نظرسنجی‌های قبل از انتخابات 88 ایران شروع شد.
درست وقتی که یاران اصلاحات در ایران برای انتخاب نامزد، گمانه‌زنی و نظرسنجی می‌کردند.
در مقابلِ رقیب قدرتمندی مثل احمدی نژاد، آن‌ها هرکاری که باید کردند.
اول خاتمی را به صحنه آوردند.
بعد گفتند داشتن یک اسطوره در کارنامه‌ی اصلاحات لازم است و او را به پشت صحنه کشیدند.
بعد از صندوقچه‌ی فراموش شدگان موسوی را گردگیری کردند.
بعد هم گفتند موسوی به طور حتم یک تنه نمی‌تواند پیروز میدان باشد،
شاید مردمی دلباخته‌ی حمایت‌های تامین اجتماعی احمدی نژاد باشند،
کروبی بیاید تا با وعده‌های دوره‌ی قبلش انتخابات را دو مرحله‌ای کند که
شاید در جریان انتخابات فرجی بشود و مثلا در دور دوم طرفداران سایر
نامزدها چشم بسته به رقیب احمدی‌نژاد رای بدهند.

خب احمدی نژاد به پشتوانه‌ی رای مردم بر تمام برنامه‌ریزی و دسیسه‌های
ایشان غلبه می‌کرد و این را اصلاحات خیلی زودتر از فرارسیدن موعد انتخابات
فهمید.
اما دراین میان تفکری در ذهن و دیدگاه مشتی خودشیفته متولد شد.
تفکری با کلیدواژه‌ی "رای فرهیختگان"
عده‌ای به عناوین مختلف، رای خودشان را برتر از رای اکثریت انگاشتند و هر
روز با ترفندهای مختلف برآن شدند تا این نکته را به اثبات و یا اثبات نشده
به کرسی بنشانند.
یک روز گفتند تقلب گسترده شده.
یک روز گفتند زور سرنیزه مردم را به خیابان‌ها کشید.
یک روز گفتند زور سر نیزه مردم را به خانه برد.
یک روز گفتند کیک و ساندیس و ساندویچ دادند.
یک روز گفتند پاکت نامه‌ی پول دادند.
یک روز گفتند تراول دادند.
یک روز گفتند ما بیشماریم.
یک روز گفتند مردم نفهمند.
یک روز گفتند مردم می‌فهمند اما مجبورند.
یک روز گفتند میدان آزادی پر نشده بود و بعد عکس‌های میدان آزادی را با فوتوشاپ سبز کردند.
یک روز گفتند رسانه نداریم.
یک روز گفتند مردم را دور از رسانه و اطلاعات نگه داشته‌اید.
و خلاصه هر چه در چنته داشتند رو کردند تا بگویند: رای ما اهمیت دارد و نه رای دیگران.

و اما...
حتما این روزها در جریان نظرسنجی جهانی مجله‌ی تایم هستید.
مسئولین مجله‌ی تایم در ابتکاری جالب، طی یک نظرسنجی، همه ساله به انتخاب
چهره‌های تاثیرگذار و به اصطلاح برتر جهان در زمینه‌های مختلف می‌پردازند.
اما امسال در اقدامی جالب، محدودیت رای ریزی را برای شرکت کنندگان این نظرسنجی برداشته‌اند.
به این معنا که شما بعنوان یک کاربر می‌توانید به هر مقدار که بخواهی در حمایت از نامزد مورد علاقه‌ات رای بریزی!!
درست است که در نگاه هر عقل سلیمی این کار نتیجه‌ی انتخابات را کاملا مخدوش می‌کند.
اما در نظر مسئولین تایم، این موضوع اهمیتی ندارد.
این حرکت منهای ماهیت تبلیغاتی‌اش،
یک مشت، نشانه‌ی همان خروارِ تفکری است که متاسفانه علاوه بر ابرطبقه‌های غربی، در جنبش سبز هم ریشه دوانده.
تفکری که در آن دیگر مهم نیست که ملت‌ها چه می‌خواهند.
در این تفکر مهم اینست که مشتریان یک رسانه چه می‌گویند.
اینکه چقدر برای فلان مجله ارزش قائلی و چند ساعت وقت می‌گذاری تا رای
مکرر به یک نامزد بدهی و نظرسنجی آن مجله  را داغ کنی اصالت دارد.
اینکه چند درصد مردم دنیا و بالاخص مردم ایران دسترسی به این نظرسنجی‌ها
دارند، یا نه برایشان هم‌چه مسائلی مهم است اصلا موضوعیت ندارد.
بهر حال باید جایی برای عقده‌گشایی کسانی باشد که دوست دارند آراءشان چند برابر شمرده شود.
باید جایی برای تخلیه‌ی توهم مابیشماریمشان باشد.
باید یک وقت جایی از دنیا به دل آن‌ها باشد دیگر!
نباید ؟!؟

خوب است بدانیم که همین دیکتاتوری خودشیفتگان در سال گذشته که ما آن را
سال هزاروسیصدوفتنه‌واشک می‌نامیم، باعث شد عده‌ای زندگی را به کام مردم
ایران تلخ کنند.
و خوب است بدانیم که این دقیقا ادامه‌ی همان جریان است.

در همین رابطه:
رأی گیری اینترنتی مجله تایم؛ نمودی از دموکراسی و توهمات سبزکی!
تراختور و جنبش متوهم سبز
عقده رها کن

همین! مال هیچکس نیست!