امام در مورد وضعیت زنان قبل از انقلاب میفرمایند:مع الاسف زن در دو مرحله مظلوم بوده است یکی در جاهلیت ،در جاهلیت زن مظلوم بود و اسلام منت گذاشت بر انسان، زن را از آن مظلومیتی که در جاهلیت داشت بیرون کشید .مرحله جاهلیت مرحله ای بود که زن را مثل حیوانات بلکه پائین تر از آن محسوب می کردند.اسلام زن را از آن لجنزار بیرون کشید.زن را از آن مقام شرافت و عزت که داشت ،پائین کشید.

در یک موقع دیگر در ایران ما زن مظلوم شد و آن دوره شاه سابق و شاه لاحق بود با اسم این که زن را میخواهند آزاد کنند ظلم کردند به زن،زن را از آن مقام شرافت و عزت که داشت پائین کشیدند.زن را از آن مقام معنویت که داشت شیء کردند به اسم آزادی،...آزادی را از زن و مرد سلب کردند.

...زن را از مقام شرافت و عزت که داشت ،پائین کشیدند...در صوزتی که زن انسان است،آن هم یک انسان بزرگ .زن مربی جامعه است .سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است.زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می کند.مبدا همه ی سعادت ها از دامن زن بلند می شود و مع الاسف زن را به صورت یک لعبه در آوردند.این پدر و پسر...آن قدر جنایات که به زن کردند،به مردان نکردند.

صحیفه نور،ج6،ص185